Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Niewskrzeszenia (bezsilność 5)

tetu

Przez tetu
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
tetu

tetu

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

przedawkowałam słowa Piotrze
umarły wraz z sensem i nie ma nic
co zakwitłoby 

 

między nami chłód droga pod prąd
i skała z którą przyjdzie się mierzyć
samobójcom

 

zostanie odpuszczone to nie ich wina 
że ciemność pochłania światło i nie ma 
gotowych aniołów ani żyznych ziem
w których można posadzić nowe

 

człowiek staje się ciężarem
sobie zawdzięczam ten stan Piotrze
a przecież mogłam oddzielić ziarno
wyłuskać co lepsze i na dobre 
zapomnieć czym jest kara

 

skamieniałam

 

nie podniosę już oczu ani głosu
on przyjdzie we śnie
kiedy będziemy zamarzać
 

10
jan_komułzykant

jan_komułzykant

Opublikowano
Opublikowano

do lodowcowej jeszcze daleko, więc może się jeszcze i co urodzi? :)

Często na ugorze, choć to nieprawdopodobne może się wydawać, trafić można smakołyk jakiego nikt się tam nie spodziewał.

Bo nie zawsze trzeba szukać, często sam się napatoczy, aż dziw bierze, jakiś trylobicik. Prawdziwe ciacho.

Świetny wiersz i poważny, miejmy nadzieję, że Piotr będzie łaskawszy.

Pozdrawiam.

 

2
Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Bezsilności, które tu podajesz (wiem, to cykl) jest może nawet więcej, niż 'pięć' sztuk.. ;)

Świetne 'wejście' w wiersz, znów Piotr 'obok', który musi wysłuchać żalenia się peelki.

To prawda, człowiek czasami sam sobie staje się ciężarem, gdy w głowie lista 'dokonanego' zła, które

mogłoby być odpuszczone, ale nie jest pewny, czy będzie.... Podobno będzie.
Piękna puenta, zamarzać - umierać, tak czytam.
"co zakwitłoby"... Tetu, maleńka sugestia, nie chciałbyś.. co mogłoby zakwitnąć.? lepiej czytać, mnie przynajmniej 
Ode mnie, plus.

Pozdrawiam.

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
2
  • 3 tygodnie później...
tetu

tetu

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Bardzo Wam dziękuję, wszystkim i każdemu z osobna. Przepraszam że dopiero teraz.

No nie było kiedy;)

Janko dzięki za słowa pocieszenia:)  i filmik.

Natka, obiecuję przemyśleć sugestię. 

Dziękuję raz jeszcze wszystkim czytelnikom. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Marek.zak1
      Pauza

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      To takie wolne skojarzenie, a sama piosenka jest bajeczna.  Pozdrowionka. 
    • Berenika97
      Nim łódź odpłynie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @huzarcApokaliptyczna wizja, pełna napięcia między rozpadem a tęsknotą za trwaniem. 
    • wierszyki
      nigdy nie byłam w Norwegii

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Bardzo delikatnie wplotłaś poezję za pomocą zaledwie  kilku słów. Tak. To na pewno ta mgła znad fordów :) Pzdr

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

         
    • Berenika97
      Proktolog

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Migrena To jest znakomity, gęsty od metafor tekst, który bierze na warsztat jedno z najbardziej wstydliwych doświadczeń i zamienia je w epicką, surrealistyczną podróż w głąb "piekła". Niezwykle operujesz kontrastem. Z jednej strony czytam o naturalistycznych konkretach a z drugiej język kultury i religii. I ta świetna groteska - polip porównywany do dzieł Caravaggia i skarbu Tutanchamona. Można w ten sposób dystansować się od fizycznego bólu i wstydu. Rozbawił mnie lekarz - artysta , który jest przerażający dla pacjenta. Ale atmosfera jest jak z horroru zmieszanego z absurdem. No po prostu świetny. Uśmiałam się. Już wiem, komu go przeczytam. :))))   Ps. A wiesz, co powiedział polip? No cóż, czekałem, aż ktoś to wreszcie powie. „Caravaggio by się popłakał”. Wiedziałem, że ta cała skromność i ukrywanie się w kącie śluzówki kiedyś się opłaci. Kto by pomyślał, że te czerwone ściany i fatalne oświetlenie staną się moją prywatną Galerią Uffizi?    
    • A.Between
      Nieusłyszane prawdy

      Przez A.Between · Opublikowano

      Odpowiedz mi o szczerości, po tamtej stronie lustra. Powiedz mi o tym wszystkim, czego pragnę — nie słyszeć.   Rozsuń zasłonę odbić, gdzie milczenie pulsuje jak serce, a każdy cień mojej myśli zdradza więcej, niż ośmielam się przyznać.   Odsłoń to, co drzemie w połyskach szkła, w załamaniach światła pamiętającego błędy, i w linii ust, którą zbyt często uciszam, gdy pytania wracają jak niechciane echo.   Powiedz mi o prawdach, które śnią się jeszcze przed słowami, o lękach wierniejszych niż obietnice, o pragnieniach drgających — mimo woli.   I odpowiedz bez litości, choć słuchanie boli jak zimowy oddech: co zostaje ze mnie, gdy spadną maski, a jedynym świadkiem jest szkło, którego nie da się oszukać.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...