Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

chodź wleję ci

rozbieraj się powoli

żebym mógł lać na oślep

 

no chodź

nie bój się

to nie będzie bolało

 

posłuchaj

strugi ciepła mydlą oczy

ciekną po ciele

nastrojowa muzyka

jaką lubisz

łaskocze skronie

 

teraz możesz już wejść

do wanny wypełnionej wodą

gdzie płatki jaśminu

sypałem bez oszczędności

 

wlałem tobie też

płynu do kąpieli

o zapachu czarnej orchidei

 

zawołaj mnie jak dojdziesz

do spotkania z Afrodytą

 

opowiesz o wrażeniach

będziesz się o mnie wycierać

aż pot zaschnie jak klej na powiekach  

Edytowane przez Tomasz_Biela (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Przeczytałam "Perwersja (...)" i oto jestem :))

 

Początek świetny, później już trochę gorzej,

te wyszczególnienia jak dla mnie za bardzo zwalniają akcję

i momentami są dla mnie mało plastyczne, tak jak chociażby ta nastrojowa muzyka,

którą to adresatka lubi.

 

Czytam to sobie jako produkt (przepraszam, brzydkie słowo) syntezy erotyku i bajki,

ale chyba bym wolała, gdyby ten wiersz był czystym erotykiem.

 

Do poczytania :)

Opublikowano

Fajne z jajem ale też z sensem. Wyrzuciłbym "tobie" z piątej zwrotki (tam już wiadomo o co kaman). Czytając pomyślałem, że fajne pod muzykę, nie rezygnuj z tego pomysłu. Pozdrawiam

Opublikowano

Zaczyna się ostro, perwersyjnie, jak w tytule, ale potem mocno łagodnieje. Coś jak twórczość młodych i starych rockmanów. 

Moim zdaniem napięcie opada aż za bardzo, bo za dużo w tym o kąpieli, a za mało dla wyobraźni. 

W sumie... dosyć letnie to. A zdążyłem się już nastawić na coś mocniejszego. Ale to tylko moje wyobrażenia. 

Pozdrawiam :)

Opublikowano (edytowane)

Hmmm... nieźle, tak może wyglądać.."perwesrjsa ciepła".. peel kusi, 'ściąga ofiarę/wybrankę' pod swoje skrzydła, gdzie płatki jaśminu... :)  bez ograniczeń.. do chwili, w której.. "będziesz się o mnie wycierać".. aż...(?)
Całość, pozytywnie zaskakująca.
Pozdrawiam. 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wiersz sam sobie przeczy, bo niby niema rymu, a tu nagle łup! Jest! Z Bogiem pewnie tak samo... nic to, że w galerii.  Pozdrawiam. :)
    • Bardzo ładny teks, a te wszystkie nawiązanie dodają mu tylko smaku. Pozdrawiam. 
    • @Dekaos Dondi Natura potrafi się sama obronić. Soplowy sztylet jak niespodziewany cios i to taki na amen.  Mrocznie i zimnawo. Pozdrawiam !
    • Tekst powtórkowy?     Zaczął padać śnieg. Niebanalnie przymroziło tej zimy. Pierwszy płatek spadł mu na rękę. Pomyślał sobie: wszystko jest kwestią stanu. Tak naprawdę, to zmrożona woda. Jest nieszkodliwa. No chyba, że jest jej za dużo. Na przykład na dachu. Albo na powierzchni Ziemi. Tak luzem. Tam, gdzie jej nie powinno być. Może potopić to czy tamto. Jest jeszcze para woda. Cholernie może poparzyć.    Padało i padało.    Wybrał się do lasu. Podziwiać oszronione drzewa. Uwielbiał takie widoki. Wprost szalał za nimi. I jeszcze coś lubił.     Stał pod rozłożystym świerkiem. Otaczały go też inne, bardziej potężne drzewa. Gałęzie uginały się pod białym ciężarem. Nic dziwnego. Tu jeszcze trzymał większy mróz. Promieni Słońca dochodziło niewiele. Co jakiś czas słyszał odgłosy, osuwającego się śniegu. Lubił drażnić drzewa. Nie dawać im spokoju. Szarpać malutkie zlodowaciałe gałązki. Uważał, że to nic złego. Zwykła zabawa.     Złamał nieco grubszy konar. Miał z tym trudności. Był twardy jak kamień. Ale w końcu mu się udało. To tylko zwykła, nic nie czująca, cząstka lasu. Nie musiał się przejmować. Zabawa trwała nadal.       Właśnie schylił się po odłamaną gałązkę, by ją połamać bardziej, gdy usłyszał szelest. Nie zdążył uświadomić sobie, skąd dochodził. Z góry czy z tyłu. Poczuł niesamowity ból. Coś twardego i ostrego, utknęło w jego szyi. Głęboko i dokładnie. Ogarnęła go mroźna, wilgotna ciemność.     Po chwili, był zimnym trupem, leżącym na zimnej ziemi. Jasna twarz, widniała na biało – czerwonym tle. Zawsze czuł się patriotą.     *     Śnieg stopniał zupełnie. Tak jak ostatnie sople lodu. Nie pozostał najmniejszy ślad. Zgłoszono zaginięcie. Odnaleziono go po jakimś czasie. Miał dziurę w szyi. Śledztwo nic nie wykazało. Przede wszystkim, nigdy nie odnaleziono narzędzia zbrodni.  
    • @Deonix_ przyznam się bez bicia na dwa razy ale za to ze zrozumiem, już dawno nie czytałem baśni w których wszystko dobrze się kończy szkoda że ich tak mało powstaje. Z upodobaniem. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...