Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Czyja to wina

Miciacho
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Miciacho

Miciacho

Opublikowano
Opublikowano

Nie płacz jeśli mnie zraniłaś , pragnąłem Ciebie tylko przywitać, i móc się patrzeć w te twe oczyska zioniące ogniem po paru chwilach, tyle mi starczyło, po co więc czekam? Gdy znaku życia nie dajesz teraz, a twoja rodzina pragnęła kresu mojego życia, twój ojciec nocą raz na mnie czychał, był bardziej stary niż miał On zwyczaj, padał deszcz wtedy a On już chyba pragnął mnie jakby pożreć abym wnet zdychał. 

Roklin

Roklin

Opublikowano
Opublikowano

W pierwszej chwili myślałem, że to zwykły, wspominkowy tekst, ale w dalszej części staje się przerysowany i przez to karykaturalny. 

Warto by było nadawać tekstom inną formę, bo ta bardziej przypomina prozę. 

A sam utwór okropny. 

1
Alicja_Wysocka

Alicja_Wysocka

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Sorry za ingerencję w Twój tekst. Zmieniłam mu formę, żeby bardziej przypominał wiersz. Jeśli wstawiasz utwór, zadbaj proszę także o to, żeby nie miał błędów ortograficznych . Czychał napisałeś przez ch.

Zioniące, zamiast zionące.

Niestylistyczne zdanie, pomyśl.

Ponadto, rym powinien padać systematycznie, powinien występować regularnie, a nie jak Ci akurat wpadnie do głowy.

Żeby uzyskać taki efekt, trzeba liczyć sylaby.

Tymczasem tyle. Nie zrażaj się uwagami, tylko przyjmuj je i pracuj nad tekstem kolejnym razem.

Życzę powodzenia :)

 

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Naram-sin
      Nie zaglądaj sobie do głowy

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      A jednak żeby żyć pełnią życia, potrzeba odwagi, zarówno w stosunku do przeszłości (rachunek sumienia) jak i przyszłości (właśnie należy się wychylać, a nie pozostawać w krzakach). Inaczej, zamiast być w jakimś miejscu drogi (dokądkolwiek) pozostawalibyśmy w martwym  punkcie.
    • Naram-sin
      kolec

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz Nie mam pewności, ale może w szukaniu Boga i w błądzeniu, gdy chce się odkryć prawdę, jest więcej wiary i tworzy się głębsza relacja niż w nawykowej rytualizacji. W końcu podmiot liryczny chce czegoś żywego i autentycznego.   Dotkliwa jest za to jego samotność, bo chrześcijańska koncepcja miłości bliźniego wpisuje się w niepodważalne stwierdzenie, że człowiek jest istotą społeczną. Gdzie dwóch lub trzech spotyka się w imię moje, tam jestem pośród nich , powiedział Chrystus, czyli nie istnieje kościół bez wspólnoty. Na marginesie - dotyczy to każdej religii, jako zjawiska grupowego. Za to wiara jest jednostkowa - czy z tej perspektywy idea prywatnego kościoła nie jest całkowitym nonsensem?  
    • Naram-sin
      Drogowskaz

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Dziś urodzaj na modlitwy. Zazwyczaj unikam oceniania tekstów typowo religijnych pod kątem czysto poetyckim, tak jak nie dyskutuje się o walorach artystycznych modlitw, pieśni, litanii, choć niektóre bywają wybitne także pod względem środków wyrazu. Ale modlitwa ma charakter performatywny, dzieje się w niej coś ważnego między wypowiadającym  ją a adresatem Nie mamy tu  już reprezentacji w postaci podmiotu lirycznego  lecz wkraczamy w obszar, gdzie słowo nie tylko modeluje rzeczywistość, ale jest jej integralną częścią. Doceniam odwagę i szczerość tego wiersza, ale całkowicie w oderwaniu od kryteriów ars poetica, które tutaj są zupełnie nieadekwatne.  
    • Naram-sin
      Jezus Chrystus

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Staram się nie komentować modlitw, bo w ogóle nie oceniam ich w kategoriach estetyczno-artystycznych. Ciężko odnosić się do czyjejś nagości w utworze, a nie podejmę się przez dyskrecję wyrokować czy mam do czynienia z prawdziwą intymnością, czy z kreacją poetycką. Sugeruję jedynie pisownię Zbawiciel wielką literą, bo jeśli wiersz rzeczywiście jest osobistym dialogiem osoby wierzącej z Bogiem, to wielka litera staje się oczywista jako świadectwo czci, uwielbienia, wdzięczności.
    • Naram-sin
      Wie o tym horyzont

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Napisałem taką szybką odp. ad hoc. Zrobiło mi się szkoda tego licha.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...