Ozdobić

[Justyna Adamczewska]

Ozdobić

 

Wena czai się najpierw purpurowo.

 

W koronie złotej zdobi świat wyobraźni.

 

Nadchodzi czas – napada, wymaga, wymusza.

Swoje berło i jabłko rzuca...

nie czeka.

 

W duszę skłonna wejść, słowa nieposkromione dać.

 

A ja, odbierając przesłanie,

pełna pokory ruszam – może wypełnię wolę, rozkazem zwaną zazwyczaj.

 

J.A. 

 

[Wędrowiec.1984]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Niczym wyzwanie: masz mnie poeto, a teraz zrób ze mnie pożytek. Wykorzystaj, bo inaczej natchnienie przepadnie i już nie wrócisz do tego co teraz mógłbyś przelać na papier.

 

 

Mogę to samo powiedzieć o sobie. Kiedy mam coś pisać to muszę pisać i już. Wielokroć myślę sobie, że może nie warto... że może jest już tyle dobrej poezji, iż nie warto w ogóle podejmować walki...

 

...ale podejmuję ją...

Edytowane 25 Lutego 2019 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[Justyna Adamczewska]

Wędrowcze, no to jest to, właśnie to:

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak, już. To jest niesamowite uczucie. Dzięki. 

[Justyna Adamczewska]

Wędrowcze, no to jest to, właśnie to:

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak, już. To jest niesamowite uczucie. Dzięki. 

 

Mam coś na temat ten:

Tak sobie napisałam kiedyś. 

[Justyna Adamczewska]

8fun ;))

[Luule]

Noo, ciekawie Justyno:)  Bardzo mi się spodobała kompozycja tego pierwszego zdania z purpurą. Jakby wschód słońca. 

I z tym przymusem- nigdy tak chyba nie myślałam, a rzeczywiście coś w tym jest:) pozdrawiam

[Justyna Adamczewska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Luule, dziękuję. Też pozdrawiam. :))

[Justyna Adamczewska]

betko, gaźniku - dziękuję:))

[Wędrowiec.1984]

Może taki mały offtop:

 

Powiem Wam, że poezja uczy żyć powoli. Kiedy szybko czyta się wiersz to w zasadzie nic się z niego nie wie, a przynajmniej ja tak mam. Przed przeczytaniem wyciszam się i relaksuję i dopiero wtedy wpadam automatycznie w nastrój i klimat tego co czytam.

 

...i wtedy pojawia się magia.

Edytowane 26 Lutego 2019 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[Justyna Adamczewska]

Wędrowcze, to jest jak terapia, to pomaga w najtrudniejszych chwilach. Tak, powoli, ale dokładnie, myśl, myśl - najważniejsze. I wytrwałość, oj, Wena idzie...

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Pozdr. Dużo spokoju życzę. J. 

 

Toż dopiero to jest to. 

[Wędrowiec.1984]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

...i tak sobie właśnie pomyślałem, że być może tak wiele osób dzisiaj nie lubi poezji czy w ogóle czytania książek, bo życie jest strasznie szybkie, a do literatury należy podjeść powoli. Tak, tak... to jest to, zresztą... zapewne Ameryki nie odkryłem :-)

Edytowane 26 Lutego 2019 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[Justyna Adamczewska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zgadza się. Poezja, w o ogóle sztuka, zwalnia, choć z drugiej strony pędzi - w tym jej owa, jak to napisałeś, Wędrowcze:

 

Ojej, tyle myśli mam, trzeba uporządkować. 

[Wędrowiec.1984]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Czyżby inspiracja? :-)

[Justyna Adamczewska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak, eh, ale, żeby nie uciekła. No to na razie... J. :))

[Justyna Adamczewska]

Silver :)) J. 

[Czarek Płatak]

Jak rzuca to trzeba podnieść i schować we właściwym miejscu ;) 

[Justyna Adamczewska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tylko ona tak rzuca sobie na chybił - trafił, Czarku. Nie patrzy, kto bierze, tak sobie myślę. 

 

Czasami łapie ten, kiedy indziej ta. Tak, tak. 

 

Trafne, Czarku. Dziękuję za serduszko. 

 

Komentarz superowy też. J. 

[Justyna Adamczewska]

Jacku, dzięki i pozdrawiam serdecznie. J. 

[Maja Cyman]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Just jak zwykle słodyczy , witaj

[Justyna Adamczewska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj, Maju. Dzięki za komentarz,. Wiersz mój i słodycz? Ale wiele dostrzegłaś. J.