Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

tak to scenariusze opracowuje nocami
w sosną odświeżanym pokoju błyszczę złotem

ramiona palce kolana

kolory tracimy tak w środku tygodnia
a krajobraz chyba jest nieistotny

trochę tak jakbym stał w miejscu
więc chociaż nie zostawiam nic za sobą
gwiazdy spadają prostolinijnie
poza zasięgiem latarni

wrażeń nauczymy się na nowo
całkowicie złożone w pion
jakbym był prawdziwy

Opublikowano

dużo dobrego w tym wierszu
najlepsze to, że w jakiś pokrętny sposób dąży do prostoty
to misie ;) podoba
powiedzmy, że piąta "strofa" jest do dopracowania
a reszta, mrrrr
może zostać, budzi obrazy!

i szkoda czasami, że życie jest, jakie jest
ale zawsze można się podnieść i wyciągnąć korzyści
z upadków
więc może w ogólnym rozrachunku nie wyjdzie tak źle
doświadczenie i wytrwałość to prawdziwe wartości
chyba ;)
he he

pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



końcówka to cytat - moze i nie pasuje.. ale chciałem z tym kojarzyc ten wiersz

pierwszy raz nie dałem tytułu.. nigdy nie mam z tym problemów i zawsze mam jakis pomysł na tytuł.. teraz go nei miełam.. nie chciałem dawac na siłe jakiegos i uznałem ze cos to musi znaczyc... dlatego wiersz jest bez "nagłówka" heh

tera
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ma znaczenie
ale widocznie nie dla każdego

niektórzy wolą się położyć
patrzeć z perspektywy żaby ;)
poużalać nad sobą
;P

póki wychodzą z tego niezłe wiersze, mogę na to przymknąć oko ;)

pozdrawiam

ps. a w tym wierszu można jeszcze "co - nieco" poprawić

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Znajomy zapach się przysiadł, zajął krzesełko naprzeciwko. Był barczysty, wyraźnie różnił się od reszty autobusowego towarzystwa, wyglądał jak budowlaniec, który od lat wnosi beton wiadrami na pierwsze piętro, żeby co dzień od nowa wylewać posadzkę w trudno dostępnych miejscach. Taka profesja wchodzi w ramiona, wyciska bicepsom żyły, a te nabrzmiałe wyglądają tak, jakby je chciał eksmitować z ciała, siedzą na walizkach. Zmierzyłam imć zapach od butów po plecak, kolor oczu, włosów. Rysy na twarzy miał typowe, jeden zero, zero i znów jeden, bruzda w zaokrągleniu i kolejna, spojrzenie niesprecyzowane, chaotycznie ślizgające się po drzewach mijanych za oknem, jego twarz z grymasem, pokazywała swoją nad innymi ludźmi przewagę... a może tak mi się tylko zdawało. Na chwilę położyłam uśmiech bliżej niego, na poręczy, żeby sobie po dniu odpoczął, mały był, zmieścił się, a że był mały to szybko do mnie wrócił. Za nim przyszły przeszłe ciemności, słowa, muzyka, niebo gwiaździste i ten rozkołysany księżyc, bawidamek. Elementy obrazu układały się w jakiś poszukiwany, choć niekoniecznie potrzebny, a nawet zbędny klimat. Dwa jego składniki - wódka i wymemlana guma do żucia o smaku miętowym - tworzyły tu niesłychanie zgrany duet, mrugały do mnie w taki dziwny sposób, że w tym krajobrazie żywcem wyjętym z budowy szybko przetrząsnęłam szuflady umysłu i odnalazłam klucz do drzwi, które jeszcze nie miały futryny. Przekręciłam zamek, coś zgrzytnęło, wykrzywiło się... wyszłam.  Znów siedziałam w autobusie, już bez emocji, ale szczęśliwa z odkrytej prawdy, że niektóre zapachy, to nie żadne super perfumy, ale ściema, pułapka. Na następnym przystanku wsiadła kobieta z pieskiem, usiadła przy mnie zajmując miejsce od strony okna. Miała do odpowiadania jakiś lepszy uśmiech, pełen przyjaźni. Zapewne zajmuje się urządzaniem wnętrz – pomyślałam. Ciekawe na kogo ja wyglądam? ...
    • kalustrofobicy dobrze im pasują do czołgów po prostu szaleją na polu walki mówi Y. i wyjmuje papierosa z zabliźnionej dziury po kuli dyskretne ślady inwazji ma ich kilka ale ta całkiem chrystusowa  gorsze mówi są luki w pamięci z nich wyłazi wszystko straszydła z japońskich filmów piłeczki ping pongowe i nieodparte pragnienie miłości nie pocieszam go nie mam czym on siedzi na dachu Bolta ja na dachu Ubera wydmuchujemy dym w środek nocy                                
    • Łap, Elka; nioskom smok soi naklepał.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...