Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Po plaży brzegiem morza idź,

ku słońcu zwróć swą twarz

i pomyśl tak, że warto żyć,

że jednak dużo masz.

 

Niech lekki wiatr owieje Cię,

niech dotknie woda stóp,

tą słodką chwilą raduj się

i wspomnień tych nie gub.

 

Tak dużo masz,

tak dużo masz,

choć sam już nie wiesz ile,

więc wstań choć raz i podnieś wzrok

i zobacz, że aż tyle.

Edytowane przez Evelina5590 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Bardzo ładnie,  aż się chce to zaśpiewać,  ostatnia strofa jako refren.  

 

Co do przesłania wiersza,  zgadzam się w całej rozciągłości,  że dużo mamy,  tylko często nie potrafimy tego dostrzec,  docenić i cieszyć się chwilą. 

 

Pozdrawiam.  

Opublikowano

zamykam

dobre chwile,

dobre słowa

w słoikach pamięci,

potem

odstawiam je na półki …

 

może

je

ktoś kiedyś

we swe dłonie weźmie,

otworzy,

razem ze mną

chwilę

znów

pobędzie …

Opublikowano

pięknie napisane, trafia do mojego serca....warto się zatrzymać,poczuć obecną chwilę,cieszyć się nią...w tym pędzie życia o tym zapominamy, a to takie ważne...też często w moich wierszach zwracam na to uwagę.....pozdrawiam..:)

Opublikowano

Tekst jest śliczny i chyba nie wolny od moralnego wezwania do wdzięczności (?). 

We mnie budzi niepokój zarówno jednolitością pastelowych barw, jak i charakterem rozkazu.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Wiesław J.K. dzięki za wklejenie- to wkleję dalszą część- którą pominąłeś. (zresztą wyrywając tylko słowa z wiersza całego) "Historycznie Polacy tworzyli monarchię stanową, która ewoluowała w Rzeczpospolitą Obojga Narodów – republikę szlachecką, a po jej upadku, w 1918 roku, Polska znów stała się republiką".   Drohobycz leżał w granicach II Rzeczypospolitej do konferencji jałtańskiej. I nieśmiertelny Bruno Schultz, ( bo jego dzieła wciąż żyją), który urodził się w Drohobyczu i tam zmarł.  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Annna2 "Nie, II Rzeczpospolita nie była monarchią, lecz była republiką z władzą parlamentarną i republikańską, a nie dziedzicznym monarchą jako głową państwa. Władza w II RP była sprawowana przez osoby wybrane przez obywateli lub ich przedstawicieli, a nie przez monarchę z dziedzicznym lub elekcyjnym prawem do tronu. "  -  Google.com   Pozdrawiam serdecznie :-)))
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @SuzanaD Witam Cię serdecznie na portalu poezja.org, po przeczytaniu wiersza przychodzi na myśl wojna, zapewne nawiązujesz do wojny rosyjsko - ukraińskiej, lecz moje pierwsze skojarzenie było o Powstaniu Warszawskim 1944. Pozdrawiam serdecznie!
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Ewelina Po prawdzie tak raczej jest i to nazywam paradoksem ludzkości, a mam na myśli to, pomimo, że jest nas ludzi na tym  świecie parę miliardów, nie wiem nie liczyłem, to tak naprawdę w głębi serca i umysłu jesteśmy jako jednostki zawsze samotni. Pozdrawiam serdecznie!
    • Na fasadzie blady liść paproci, wątły i wykruszony, co wciąż jeszcze przywołuje,  jak echo, zapach piekarni, stukot kopyt,  śmiech dzieci gdzieś za straganem   Teraz obok tylko cegła  obdarta z imienia, dziury po kulach tworzą alfabet nie do przeczytania, a okna zieją czernią węglową wypalonych pokoi   Jeszcze można dostrzec w zakamarkach ślad pędzla - złotą linię, która drży, jakby wstydziła się ruin, jakby broniła resztek dawnej niewinności   I tylko wspomnienie łączy ornament i gruz, jakby oba należały do tej samej historii
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...