Historia edycji

@m1234 Pomimo konkretnych sytuacji - nadal dość abstrakcyjnie. Jestem tu czytelnikiem w poszukiwaniu sensu.

@Kamil Olszówka   Ten wiersz to przepiękny, sentymentalny obraz polskiej Wigilii, pełen ciepła i nostalgii. Refren „W blasku świecy przy wigilijnym stole" działa jak kołysanka, nadając tekstowi rytualny, niemal modlitewny charakter.

@tie-break Przyjemny wierszyk. Ja to bym wolał żeby peel szarpał żyły z nadgarstków zębami, więc zazdroszczę ludziom, którzy potrafią pisać pogodne, bezpretensjonalne wiersze ;)

@Łukasz Jurczyk   Tekst  jest (jak zwykle) inteligentny i niepokojący – jak dobre zapiski z terytorium, którego nikt do końca nie podbił.   "Niektórzy wodzowie mierzą granice liczbą pogrzebów" - to zdanie o imperialnej polityce, ale bez osądu, jakby to była po prostu techniczna prawda. Końcowe "wieści potrafią zabić szybciej niż miecz" - brzmi jak gorzka mądrość kogoś, kto widział, jak propaganda i plotki niszczą również armię.  Pozdrawiam :)    

powieki są zbyt lekkie, by opaść sufit wisi nade mną jak czarne lustro bez połysku bez odbicia jakby wchłaniał wszystko, nawet moje myśli nie liczę owiec liczę oddechy każdy jest za głośny i burzy układ ciszy czas przestał płynąć, uporczywie kapie ze ścian jak zimna woda jestem jedynym czuwającym punktem w całym domu wgnieciona w materac leżę nieruchomo i czekam aż czerń pęknie i wpuści trochę szarości