Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Bez utraty tchu biegniemy,

Zatopimy świat w marzeniach,

Dumę swoją pogrzebiemy,

My, ideolodzy świata,

Byle wiatr nas nie przewróci,

Rozwiniemy życia skrzydła,

Nikt z nas tutaj już nie wróci,

Odlecimy łaknąc życia,

Każdy z nas chce kiedyś dotknąć,

Gwiazdy i anielskie lica,

Lecz nam przyjdzie w żarze spłonąć,

Nim zdążymy obrać drogę,

Bośmy tylko z porcelany,

Kruche ciała, kruche dusze,

Świat nasz wielce pozłacany,

Rdzy nie widzi nasze oko,

Ale kiedyś prysną czary,

Przyjdzie koszmar dorosłości,

Obraz będzie tylko szary,

Nasze serca zaś ze skały.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 1 rok później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...