Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Cześć, Aniu. "Dzień ósmy". Ciekawe. To poczatek, jeżel brać naszą rachubę czasu, n. tygodnia. Czyli po - nie - dział - ek. 

 

Pl opisuje dzieło stworzenia, - w tym miejscu chciałam zacytować Twój tekst, ale jakoś nie mam możliwości. 

Czyli wpisuję sama fragment:

 

stworzył Bóg 

zamknięte drzwi

 

Ciekawe, sam sobie stworzył przeszkodę? Nie chce ingerować? Nie chce zaczynać n. tygodnia? Tajemnicą jest dla mnie zatem stworzenie i brudnego człowieka. Po co?

 

Jakim światem jest zatem:

 

wtedy dopiero

powstał świat tak naprawdę

 

 

Nieco drażnący tekst.

 

 

P. S. I dziwnie "wklejony", bo, tu się powtórzę, nie mogę zacytować niczego z tego tekstu, co mogę uczynić, np z Twoją odpowidzią na komentarze, 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 


 

Maluteńkie literki są przeszkodą w czytaniu, tym bardziej, odbiorze Twojego tekstu. 

 

Justyna. 

 

 

 

 

Opublikowano

Witam :-) Tekst daje do myślenia, szczególnie pierwsza zwrotka. "Zamknięte drzwi", brudny człowiek', to takie trafne odniesienia do biblijnej historii stwarzania i tego jak człowiek odwrócił się od Boga. Z kolei Jemu nie pozostało nic innego jak zamknąć "drzwi raju" z powodu grzechu (brudu) i...

No własnie, czy świat, który potem stworzyli sobie ludzie jest taki jaki chcieli? Nie wydaje mi się...

Przepraszam za tak bezpośrednią interpretację Twojego tekstu, ale jest w nim zawartych sporo ważnych zagadnień, a temat został dobrze podany, bo wywołuje dyskusję ;-) Dobre. Pozdrawiam :-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...