Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

gdy dotykają smutki

poeta powie

 

jesiennym liściem opadam

na chodnik- moje drzewo

marznie z tęsknoty - nie bawi

gonitwa miękkich wiewiórek

- wdeptany w martwotę

 

albo samotność

 

stoisz ode mnie daleko

jak gwiazdy od siebie

na wyciągnięcie ręki

o długości świetlnych lat

same w sobie gorące

jednak gdy teraz stoję na ziemii

czuć tylko chłód

 

drzewa zaliści dopiero na wiosnę

gwiazdy samotnie będą płonąć

i to się nie zmieni

 

jak dobrze - poeto

żeś po prostu człowiek

kogoś do ciebie przyciągnie

wiosna zdarzy się jesienią

 

Edytowane przez Luule (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Żarcik to był przecież. Ale nawet ma to sens, w ciemności - żar papierosa, małe okrągłe światełko... ;) 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czyli nieźle pokręceni ci poeci;D 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Po pierwsze nastraja. Po drugie bywa, że poeci się namiętnie wcielają w symbolikę natury, zjawisk, według samopoczucia. Ale i tak - w porównaniu z przytoczonymi, są w lepszym położeniu, a przynajmniej mają na to szanse:) dzięki Janko

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mnie zawsze najbardziej uwodziły 'szkice węglem'. Myślę, że po prostu silne emocje, szczególnie te trudniejsze, są najpłodniejsze

Proszę, zamawiałaś 'sok z żuka'?

 

Ściskam żuka jak cytrynkę

wypłakuje szklankę soku

już zakładam pelerynkę

Ciebie lecę szukać na Roztoczu

;)

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dlatego mi się podoba, jest proste wszyscy to widzimy, ale to ty wpadłaś na to, by zastosować to porównanie. Gratuluje "spostrzegawczości" :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Witam - piękny wiersz Katarzyno - dawno cię tu nie było - więc się cieszę -                                                                                                               Pzdr.serdecznie.
    • Na początku pomyślałem, że będzie banał, zakończenie jednak zakręca wierszem w przeciwną stronę. Ciekawa konstrukcja. Pozdrawiam
    • Lubię obcować z ciszą bo jest jak cień który nauczył się milczeć   Jest zawsze szczera nie marudzi spokojna grzechem nie kusi   Cisza jest jak poezja kto raz ją zrozumie zawsze doń wróci    Cisza to lek który nigdy nie boli jest jak sen który cieszy   Cisza to prawda o życiu nie raz potrzebuje zrozumienia   Cisza to ważne ogniwo w  otaczającym nasz świecie nie hałasuje
    • mówi on:   w twoich ramionach roztarte marzenia myślami zabite, gdy serca nie słuchasz w śnie kruchym przemierzasz złudzenia i cierpisz, i pragniesz – ledwie oddychasz   nie twoja wina, za dużo miłości dla kruchej duszy, wątłego serca tak chciałem jak ludzie prości za mało czasu, zabrakło miejsca   za późno, by cofnąć wskazówki zegara tak być musiało, nikt nie jest winny cóż, że taka miłość, że taka para któż by pomyślał, któż mógłby inny   tak bardzo chcę być dzisiaj przy tobie lecz stopy innymi chodzą ścieżkami odpoczniemy w spokoju w głębokim grobie żegnam cię dzisiaj gorzkimi łzami   mówi ona:   cóż, gdy nie mogłam, kochałam skrycie za dużo chciałeś, ja taka młoda przede mną i tobą otwiera się życie zapomnij, lepsza czeka cię przygoda   przeznaczenie i tak niech zostanie nie cierpię, mylisz się mój miły cokolwiek zrobisz, cokolwiek się stanie – los, a los mój kochany bardzo zawiły   zapomnij, tysiąc powtarzam razy nie słuchasz – że będziesz, obiecałeś plączesz myśli, plączesz wyrazy mówiłam do ciebie – nie słuchałeś   mówi on:   nie zapomnę choćby świat runął tak trudno żyć wciąż myśląc o tobie moja miłość – moją dumą nie zapomnę i w głębokim grobie   mówi ona:   zapomnij, ostateczne rzucam słowo czas nasz to przeszłość, wspomnienie przyszłość barwą płynie kolorową zapomnij, niech nie dręczy cię sumienie
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @iwonaroma Odpuść sobie tą tęsknotę, ludzki los bywa różny i z czasem można się do wszystkiego przyzwyczaić.  ;)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...