Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Więcej dystansu

beta_b
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

beta_b

beta_b

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Nie mogę powiedzieć że ludzi dziś lubię, ani że mam coś przeciwko;
patrzę na twarze i zbieram wspomnienia ale na wnioski - za szybko.

 

Lawina wierszy jest o miłości, że sens daje i życie upiększa
ale prócz tego jest zwykła codzienność i bywa, że najważniejsza.

 

Lubię / nie lubię to drogowskazy, a gdzieś między nimi jest droga
przemierzyć ją warto wytrwałym krokiem bo potem każdego dnia szkoda.

 

Pewnieś zmęczony jest tym wywodem; myślisz: po co tak ona poucza?
Bo przerobiłam - emocje się leją - ale to tylko uczucia. 

Edytowane przez beta_b (wyświetl historię edycji)
6
jan_komułzykant

jan_komułzykant

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

czy/a gdzieś między nimi jest droga

 

nie lubię kasowanych tematów, bo nie zostawiają śladu. A może ktoś inny by skorzystał z uwag, docenił wiersz?

Ostatnio już dwa razy się z tym spotkałem, więc nie wiem, czy warto zabierać głos, skoro i tak wyląduje to na śmietniku.

Stąd tylko jedna uwaga do wiersza. I dziękuję za uczciwą deklarację - mam przynajmniej świadomość, że nie nagadam się na próżno :)

Pozdrawiam.

 

 

beta_b

beta_b

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ups,
to nie tak Janku, że nie szanuję. Tyle tego płodzę, że mi szkoda Waszego czasu i liczby tekstów w panelu. 
Przez pierwsze lata wrzucałam po kilka wierszy do wpisu, żeby nie zajmować miejsca innym.

Przyznam też, że nie mam do końca wyczucia co do swoich tekstów, co dobre, a co ble. One same wychodzą i się śmieją z konta.
A za część z nich jest mi wstyd. 

 

Nie chciałam Cię absolutnie urazić zachowaniem. Zostawiam, objeżdżaj.
Z przyjemnością przeczytam, jakie jest Twoje zdanie. 

bb
 

jan_komułzykant

jan_komułzykant

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

nie jestem urażony, nie o to chodzi. Cieszę się przynajmniej, że uczciwie postawiłaś sprawę i to jest ok. bo przecież nie musiałaś, ja tymczasem - mam z głowy i nie nadwyrężam "szarych" ;))

Zdarza się jednak, że czasem ktoś napisze temat, a kiedy inny ktoś w nim wyrazi dezaprobatę, wywala to bez zastanowienia. Oczywiście może - jego prawo. Ale ja już drugi raz fatygował się nie będę - bo też mam prawo. :)

PS

Podobnie z "uwagami" do wierszy. Niektórzy np. piszą bez polskich znaków - jeśli im z tym dobrze i nie reagują na sugestie, ok. Niech >sobie< piszą. :)

Edytowane przez jan_komułzykant (wyświetl historię edycji)
beta_b

beta_b

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuje Deo za cierpliwość do mnie. 

Maryś, co innego chciałam przekazać. Nie oceniam pochopnie, pod wpływem emocji - tylko weryfikuję i sprawdzam. Ot, taka struktura.  

Mistrzu, poprawione. Fakt, łatwiej się czyta.
Wiem już skąd Twoja reakcja. Pisząc tekst i komentarz - nie myślałam o innych. Przerabiam podobną historię ostatnio, po tej drugiej stronie. Prowadzony był fan page z ważnej dla mnie dziedziny (oddolnie, z pasji, integrował środowisko). Założyciel postanowił go skasować. Tylko on go prowadził, to był jego wysiłek, czas i energia.
A poczułam to samo co ty teraz. Teraz też wiem, że warto się rozejrzeć wokół i co nasza decyzja robi innym.  bb

 

Edytowane przez beta_b (wyświetl historię edycji)
1
PraKtyczna

PraKtyczna

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A mnie się bardzo podoba, że o tym piszesz! 

Wielu na forum poświęca swój czas, żeby czegoś nauczyć i dać otuchy 

Ja też pisze do siebie samej emeile i dużo odwagi muszę wykrzesać, żeby zapostować

Przenoszenie wierszy z tego forum na "gotowe" to coś czemu więcej czasu poświęcam niż samemu pisaniu ;)

Dobrze odczytałam co piszesz, czy czytam/czuje co chcę czytać/czucć ? :)

 

Aaaaaale ... Odpowiedź Marii na moje politowanie nad sobą to prawie psychoterapia ;)

Jak mam cięży moment to wracam do tej dyskusji

<3 jeszcze raz @Maria_M

 

 

 

@jan_komułzykant dobrze już dobrze. Starać się będę o ojczyste ogonki :)

 

beta_b

beta_b

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Podwójnie miło mi to słyszeć Kingo :) bo zdystansowanie do własnych uczuć to mniej popularna postawa wśród wrażliwców.

 

Tak Justyś, czuję Twoją na to niezgodę.

W moim świecie - uczucia są ważne ale muszę je obejrzeć z każdej strony, przemyśleć, podsumować. Zdarza się, że w międzyczasie się wysycą i co inne jest ważne. Nie rzucam fochów - bo wolno łapię o co chodzi i kiedy je stosować. Taka uroda. Ściskam ciepło, bb
 

2
Justyna Adamczewska

Justyna Adamczewska

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Betko, to nie jest "niezgoda" na to, to podziw,że tak można podchodzić do "tylko uczuć". Pomaga żyć. 

 

Wyjaśniasz wiele w drugiej cz. komentarza - jesteś mądrą kobietą. Szczególne dla mnie:

 

 

A ja mam świat "Krainy Może".

Jest w nim optymizm, ale taki, że ach......!

A później może być bach.............! 

 

Tak, tak, słucham Bacha. 

 

Wiele nauczyłam się z tego wiersza. Dziękuję. 

Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

We wspomnieniach są także nasze doświadczenia, pomiędzy drogowskazy, warto wybudzać te dobre, gorsze można 'połamać'. Zwykła codzienność, jeśli są w niej uczucia, na pewno jest bardzo ważna, a dystansu uczymy się chyba całe życie.  Fajnie delikatne rymy wplotłaś.

Pozdrawiam.

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kamil Olszówka
      Posępne kruki, szemrani biznesmeni

      Przez Kamil Olszówka · Opublikowano

      Gdy wieczorna jesienna mgła, Wszystko wkoło z wolna spowiła, Tłumiąc nikły gasnącego dnia blask, Niczym opuszczona na świat zasłona,   W ponurą jesienną słotę, Na starym z czerwonej cegły kominie, Przysiadł szary zziębnięty gołąbek, Między skrzydełka wtulając główkę,   Wtem spomiędzy matowej mgły, Dostrzegł widok ponury, W dole przed jego maleńkimi oczkami, Z wolna się zarysowujący…   Do rozrzuconych szeroko po obiedzie resztek, Na przemarzniętej trawie, Zleciały się licznie kruki posępne, Bezpardonową wszczynając walkę,   Zimna mokra trawa, Pierwszym jesiennym szronem pokryta, Areną się stała zaciekłych walk, Licznego kruczego stada,   Liczne kości z sutego obiadu, Rozrzucone bezładnie na polu, Miały być bitewnym trofeum, Dla najsilniejszych z kruczego stada osobników,   Głośne rozjuszonych kruków krakanie, Niczym wściekłych barbarzyńców okrzyki wojenne, Po spowitym gęstą mgłą krajobrazie, Cichym niosło się echem,   Pomiędzy wielkimi kretowiskami, Podobnymi do okopów na polach bitewnych, Niczym żołnierze w bojach zaprawieni, Zawzięte kruki toczyły swe walki…   Zakrzywionym dziobem swym ostrym, Próbował kruk stary kość przepołowić, Przez drugiego młodego przepędzany, Próbującego wydrzeć mu zdobycz,   Usiłując brzuchy nasycić, By dotkliwy głód zaspokoić, Nie zaprzestając zaciekłej walki, Wciąż wytężały swój spryt,   Wydziobując w skupieniu zaschnięty szpik Z porozrzucanych na około kości, Usilnie wczepiały w nie swe pazury, By dzioby w ich wnętrzach zagłębić,   Połykając łapczywie Każdy znalezionego pożywienia kęs, Wkoło tylko rozglądały się bacznie, Rozeznając możliwe zagrożenie,   A najprzezorniejszy z kruków siedząc na gałęzi, Na łakome kąski spoglądając z góry, Nagły z powietrza szturm przypuścił, Naraz odpędzając kilka innych,   Te szeroko rozpostarły swe skrzydła, Natarcie jego próbując zatrzymać, Lecz daremną była ta próba, Zmuszone były ustąpić mu pola,   Widząc posępne te kruki, Wyrywające sobie wzajemnie zdobycz, Zmrużył oczy gołąbek skulony, Powiewem zimnego wiatru szturchnięty…   Wnet rzęsistego deszczu kurtyna, Spór pomiędzy kruczym stadem rozsądziła, Do rychłego szukania schronienia, Wszystkie bez wyjątku ptaki przymusiła,   Przed ulewnego deszczu strugami, Pierzchnęły wnet wszystkie posępne kruki, Chroniąc się pomiędzy krzewami, Bujnych drzew rozłożystymi gałęziami,   Ukrył się i gołąbek, Przed zimnym rzęsistym deszczem, Pod starego opuszczonego domu dachem, Przycupnąwszy cichutko w kącie.   A każda jesiennego deszczu kropla, Brudna, wstrętna i zimna, Dla maleńkiego suchej trawy źdźbła, Była niczym trzask bicza,   A deszczu kropel setki tysięcy Tworzące zwarte oddziały i zastępy, Wielki frontalny atak przypuściły, Na połacie zmarzniętej ziemi…   Patrząc tak zza szyby, Na pole zaciekłej między krukami bitwy, O jakże cenną dla nich zdobycz, Podłe z obiadu resztki,   Ponurym wieczorem jesiennym, Mgłą i deszczem zasnutym, Krzepiąc się łykiem z miodem herbaty, Próbując zebrać rozproszone swe myśli,   Z niewyspania półprzytomny, Przecierając dłonią klejące się oczy, Patrząc na ten krajobraz ponury, Takiej oto oddałem się refleksji…   Gdy widzę jak różni szemrani biznesmeni,  Zawzięcie walczą między sobą o wpływy, Dostrzegam jak bardzo w uporze swym ślepym, Posępnym tym krukom bywają podobni.   Gdy otyli szemrani biznesmeni, Przesiadując wieczorami w knajpach zadymionych, Paląc cygara i popijając whisky, Rozplanowują kolejne swe finansowe przekręty,   Niczym dla dzikiego ptactwa, Zalegająca w rowie cuchnąca padlina, Tak zwęszona tylko korupcji okazja, Staje się łupem dla mafijno-biznesowego półświatka,   Pobłyskiwanie sztucznych złotych zębów, Fałsz wylewnych uśmiechów, Towarzyszące zawieraniu szemranych umów, Przy ruskiej wódki kieliszku,   Często bywają zarzewiem, Biednienia lokalnych społeczeństw, Gdy szemrani biznesmeni nabijając swą kabzę, Skazują maluczkich na zubożenie…   Huczne wystawne bankiety, Gdzie alkohol leje się strumieniami, Dzwonią pełne wódki kieliszki, A z ochrypłych gardeł padają kolejne toasty,   Gdzie szalona zabawa niepodzielnie króluje I rozsadzają ściany z głośników decybele, Dzwonią szklane butelki w kredensie, A strumieniami leją się drogie alkohole,   Gdzie w ochrypłych gardłach przepastnych Lokalnych biznesmenów szemranych, Kieliszki pełne gorzałki Znikają jeden po drugim   Gdzie niezliczone sprośnie dowcipy, Padają okraszone rubasznymi przyśpiewkami, A pijaków podkrążone oczy i czerwone nosy, Tłumaczy ich bełkot łamliwy,   Często będące zwieńczeniem, Podpisania umowy wielomilionowej, Z lekceważonego prawa nagięciem, Gdzie łapówki główną odgrywają rolę,   Czasem tak bardzo bywają podobne, Posępnych kruków wieczornej uczcie, Gdzie wielki zatęchłego mięsa kęs, Wyrywają tylko osobniki najsilniejsze…   Na płynnych niejasnych pograniczach Biznesowego i mafijnego świata, Utarta między gangsterami hierarchia, Przypomina tę z kruczego stada,   Gdzie kolejny szemrany kontrakt, Niczym podły padliny ochłap, Jest jak w krwawej walce nagroda Dla osobnika o najprymitywniejszych instynktach…   I ten wielki świat nowoczesnością pijany, Do ubogich odwrócony plecami, Gdzie tylko silne osobniki, Wyrywają najlepsze kęsy,   Czasem tak bardzo przypomina, Pomimo upływu tysięcy lat, Wielką ucztę dzikiego ptactwa, Na truchle dzikiego zwierza…  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • W_ita_M.
      I nagłówki, a laik: wół gani.

      Przez W_ita_M. · Opublikowano

      I nagłówki, a laik; wół gani.    
    • W_ita_M.
      Ukradli konia

      Przez W_ita_M. · Opublikowano

      Ukradli konia ino: kil, Darku. Dar koi, no - koniokrady        
    • Kamil Olszówka
      Pytanie

      Przez Kamil Olszówka · Opublikowano

      Wiersz krótki ale naprawdę znakomity... Pozdrawiam Najserdeczniej!
    • Kamil Olszówka
      Tęsknota

      Przez Kamil Olszówka · Opublikowano

      @Migrena Gdy czytałem ten wiersz autentycznie przeszedł mnie po plecach dreszcz... Naprawdę poczułem takie dziwne mrowienie... Jest on bezdyskusyjnie genialny i bardzo, ale to bardzo nastrojowy... Pozdrawiam Najserdeczniej!

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...