otaczasz się przestrzenią

[Wojciech Bieluń -Targosz]

otaczasz się przestrzenią
porównań i metafor
wtulony w ciepłą wełnę czasu
chowasz wystawiane na odstrzał słowa
zapełniasz materialność
prostymi czynnościami
bo z czego miałeś ułożyć horyzont
między światem a ogromem

nie szukasz prawdy
ani niebiańskiej jaskółki
zwiastunki dobrego boga
jesteś poza  miejscem
gdzie szarość staje się przezroczysta
a odległość bardziej odległa

zamykasz drzwi
za którymi pozostał człowiek

[Maria_M]

Smutny wiersz. Piszesz o człowieku zamkniętym we własnej przestrzeni, na własne życzenie. Cóż, i tacy są. Ich wybór.

Pozdrawiam :)

[Wojciech Bieluń -Targosz]

 świat nie jest smutny ani wesoły. Bywa szary do przezroczystości. Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam

[Jemall]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dobry wiersz

 

Piszesz o swojej optyce.

Szarość jest złożona z multikoloru.

 

Jakoś nie dociera

 

[Wojciech Bieluń -Targosz]

Dziękuję za komentarz.Pozdrawiam

[Wojciech Bieluń -Targosz]

dziękuję za głos

[Roklin]

Wydaje mi się, że to jest tekst o pisaniu; dobrze jest najpierw trochę poobserwować życie, a dopiero potem przekładać wrażenia na wiersze. W przeciwnym wypadku można łatwo odpłynąć w abstrakcję i stworzyć coś "dla nikogo". Koniec końców wychodzi takie "byle co". 

"między światem a ogromem" - chodzi o doznania rzeczywiste i mnogość ludzkich i nie tylko ludzkich działań? - bo tak mi się to widzi. 

Dobra puenta. 

Pozdrawiam, Wojciechu :)

[Wojciech Bieluń -Targosz]

życie obserwuje od ponad siedemdziesięciu lat. Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam