Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Kartka zawoalowana / Kartka potargana

 

Potargaj mnie jak kartkę papieru –

 

niech umrę w okruchach,

taka krucha –

potem w mleku zanurzona

jak opłatki pszenne

niech nasiąknę twym

uśmiechem

 – od ucha do ucha –

i

niech

pęknę –

taka wiotka,

 

jak rusałka,

nimfa,

trzpiotka,

 

jak pąk róży

w słońcu buchnę,

– na świat wydam sok z żywicy –

 

po czym w miodzie zatopiona

niczym kłos pszenicy

niech nasiąknę twą

pieszczotą

– od palców po głowę –

 

 

i zjednoczy twa pieszczota

tę każdą połowę

potarganą frasobliwie

na moje życzenie;

niech potarga mnie na nowo

to twoje mruczenie;

Ty

mnie kartką uczyń –

listkiem pergaminu;

niech mój wyschły płatek róży

zatonie w azylu

mleka czy nektaru

co z ud twoich cieknie –

 

– białą ciepłą strużką…

 

… a ja taka krucha,

leżę w pustym łóżku –

 

i czy wrócisz – słucham…

 

– podarta –

 

 – w okruchach –

 

kartka z twoim

żegnaj.

 

Potargaj ją

proszę,

 

ukochany…

 

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  można posłuchać wiersza z nastrojowym podkładem muzycznym. 

 

 

Edytowane przez Alexander Haus (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Mam zwykle problemy z czytaniem (i pisaniem) długich wierszy, jednak ten zabiera mnie ze sobą w podróż i prowadzi lekko  - jakby przez łąkę wewnętrznych i zmysłowych doznań, na które się otwieram. Wiersz spokojny, ale jednak bardzo żywy, budzący... Pozdrawiam :)

Opublikowano

Dziękuję serdecznie za miły i ciepły komentarz. Cieszę się, że wiersz zabrał Panią w podróż i życzę takich zmysłowych podróży w tzw. "realu". Ale takich dobrych, spełnionych podróży... niekoniecznie takich, jak we wierszu :) Ściskam ciepło. 

Opublikowano

Widać, że erotyk pisany ręką faceta, odkrywa zawoalowane fantazje męskiego ego. Ja, jako kobieta nie chciałabym być wspomnianą kartką, źle mi się kojarzy, tym bardziej pomiętą. Daje serce za technikę, No i napewno znajdą się kobiety, które połkną zaproszenie. Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo dziękuję Pani za komentarz i dobre słowo. Zupełnie mnie Pani zaskoczyła jednak tym "męskim ego", ale nie mnie prowadzić z tym jakąkolwiek polemikę :) 

 

P.S. Po cichutku Pani zdradzę, że tam chyba jednak nie ma ani źdźbła męskiego ego :)

 

Gorąco Panią pozdrawiam i dziękuję :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • O świcie, gdy mgły tańczyły jeszcze sennie między wzgórzami, a liście śpiewały cicho pieśń zrodzoną z nocy, on trzymał ją w ramionach, jakby była jedynym zaklęciem zdolnym zatrzymać czas.   Jej skóra pachniała runem pradawnych drzew, a włosy rozsypane na jego piersi przypominały o tym, co prawdziwe, nawet w świecie utkanym z iluzji i światła.   — „Nie pytaj, kim jestem” — wyszeptała. — „Bo jeśli wypowiesz moje imię, zniknę, jak sen, który nie powinien był zostać zapamiętany.”   Uśmiechnął się, lecz nie odpowiedział. Zamiast słów, dłońmi opowiedział opowieść: o pustce, którą niosło jego życie, i o niej — jak świt rozrywający mrok.   Nie była elfką, nie była wiedźmą, nie była duchem ani kobietą z legend. Była czymś więcej — iskrą świadomości zrodzoną z cienia i światła, z głębi, gdzie emocje mają własną magię.   Wędrowali razem przez doliny i ruiny, rozmawiali bez słów, czuli bez dotyku, kochali się — powoli, jakby każda chwila była świętością, a każdy pocałunek — pożegnaniem, którego oboje nie chcieli wypowiedzieć.   Ale każdy świat, nawet ten utkany z marzeń, musi kiedyś zacząć drżeć w szwach.   Bo los, zazdrosny o ich jedność, wysłał po nich cień — istotę bez imienia, która znała tylko jedno pragnienie: rozłączyć to, co zbyt piękne, by mogło trwać.   W dniu, gdy trzecia pełnia znów wzniosła się nad niebem, on spojrzał w jej oczy i wiedział. Nie zatrzyma jej, ale będzie szukał… we śnie, w pieśni, w kropli deszczu.   A gdy cień stanął między nimi, ona uśmiechnęła się smutno. — „Pamiętaj mnie… nie przez ciało, ale przez to, co w Tobie się obudziło.”   I zniknęła, jak błysk światła znikający w zmierzchu.   Ale jego serce… już nigdy nie było tam, gdzie dawniej.
    • Ci co mają niewiele do powiedzenia Często mówią jednym jednym głosem  Niuanse nie mają żadnego znaczenia  Jeżeli z góry chodzi o kontekst    Spaleni słońcem przeszli przez piekło Z wiarą łatwo popaść w półprawdę Dopóki walczysz nie jesteś zwycięzcą  Dopóki walczysz to nie przegrałeś
    • Sałatka... (Ikin dał Ksenine Składniki)   Mam - Zeno - ja majonez, mam. Karotka... jak to rak. Jady: pyry daj. I cebule lube ci. Ogórkom cmok róg, o... Jaj, i po kopie jaj. Soli los. I cukru, .urku ci. Drobno pokrojono (Jork opon bordo)   A... sałatka, jak ta łasa.    
    • @Roma świat uczuć zamknięty w dłoni. Ładnie.
    • A baba; kłosy - łyso łka baba.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...