Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

A ja piszę wiersze tchnieniem

Maria_M

Przez Maria_M
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Maria_M

Maria_M

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano (edytowane)

Z inspiracji @Luule a ja piszę wiersze mięśniem

 

Dzisiaj nad ranem, gdy jeszcze spałam,

jasne promienie przebiły szybę,

zmartwione wpadły na łeb, na szyję

kogoś szukają, patrzą, jest, żyje.

 

I mówią ciepło: obudź się, wstawaj,

biegnij do przodu, nowy dzień witaj,

bierz go w ramiona, stoi przy progu,

świeżutką wenę przyniósł ci w świtach.

 

Otwieram oczy, siadam na łóżku,

tu kapcie, szlafrok, łazienka, prysznic,

myśli z włosami plotę w warkocze,

przecież nie mogło mi się to przyśnić.

 

Szminką czerwoną maluję usta,

biała koszula, przetarte dżinsy,

składam drobinki zesłane z nieba,

i piszę wiersze tchnieniem świetlistym.

 

23.10.2018r.

 

Edytowane przez Maria_M (wyświetl historię edycji)
11
WarszawiAnka

WarszawiAnka

Opublikowano
Opublikowano

Bardzo urokliwy i kobiecy wiersz. :) Lubię słoneczne poranki, więc tym bardziej mi się podoba. Forma płynna, przyjemna dla oka i ucha. Miło sobie poczytać na dzień dobry...

 

Mam tylko dwie uwagi: 1) w pierwszej zwrotce zamieniłaby "stroskane" na coś innego. Ten przymiotnik nie pasuje mi do nastroju.

2) W drugiej zwrotce, po słowach "I mówią ciepło" dałabym dwukropek, a wypowiedź promieni ujęła w cudzysłów. Jak z interpunkcją - to po całości.

Pozdrawiam :)

 

P.S. A u nas pada... Ale wschód słońca był ładny.

1
Maria_M

Maria_M

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ale one, jak pamiętam były zmartwione, ponieważ szukały, dotykały, nasłuchiwały, czy oddycham, czy żyję ha, ha, ha. Teraz oczywiście ściemniam, ale zwrotka idzie w tym kierunku :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Pytanie o Hioba

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      Tej nocy sen opadł na mnie niczym całun z wilgotnej skały. Zbyt ciężki, by unieść powieki, zbyt gęsty, by znaleźć oddech. Rzeczywistość była tylko pęknięciem w murze, przez które sączył się mrok. Przeszył mnie głos, jak wiatr hulający w ruinach opactwa. Szeptał w nawie mojej czaszki imię tej, której proch dawno już ostygł. I wtedy stanęłaś w drzwiach wykutych z zastygłego cienia, blada, jakbyś piła tylko światło martwego księżyca. Mówiłaś językiem dzwonu bez serca, Rano, gdy pisałam, litery same układały się w modlitwę, której nikt nie wysłucha. Czułam, że każde słowo jest jak cierń wyrwany z relikwiarza bólu - święty i raniący. A każde wspomnienie — to bluszcz, co wrasta w szczeliny grobowca rozsadzając go powoli od środka. To cierpienie nie było ogniem, lecz chłodną architekturą pustki. I zapytałam w ciszy tej nawiedzonej krypty - ile we mnie Hioba, a ile mnie w jego popiołach? Czy Bóg jeszcze patrzy przez zakurzone witraże, czy już tylko słucha, jak kruszą się filary świata, jak spadają imiona , które nigdy nie przestaną się śnić?  
    • Berenika97
      Malarz i Ona

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @KwiatuszekDziękuję za cudowny komentarz. Pozdrawiam. :) @MoondogBardzo dziękuję! Czasami spotykamy się ze zmianą percepcji w życiu, zwłaszcza w relacjach międzyludzkich. A to prowodzi do nieoczekiwanych skutków. Pozdrawiam. :)
    • Konrad Koper
      Pomyślałem, że

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Drugie !! @Konrad Koper Poezja jest różna !!
    • Berenika97
      Atrament i krew

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Gerber Dziękuję za te słowa i za refleksję. To piękna myśl o granicach fizyki – i w ogóle nauki. Rzeczywiście, możemy opisać świat w równaniach, policzyć tor kamienia, przewidzieć zderzenie, ale ta najtrudniejsza warstwa – ludzkie intencje, emocje, wybory – wymyka się precyzyjnym formulom. To dobrze,  że nie wszystko da się zredukować do wzorów, że zostaje miejsce na coś więcej. Dziękuję!  @Czarek PłatakDziękuję! 
    • lena2_
      bezmiar

      Przez lena2_ · Opublikowano

      bliżej Ciebie jesteśmy lepsi albo udajemy obecność jak to dobrze że Jesteś nieoczywisty i większy od naszych małych słów  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...