Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Witam  -  twój wiersz mnie sprowokował do tego co napisze :

Nie ty pierwszy ani ostatni który Boga o coś prosi - lecz nici z tego.

Raczej jest bezradny i nic nie poradzi.

Tylko my sami  znaczy możni tego świata politycy  i zwykli ludzie

możemy ten stan poprawić  - ale wielu zapyta a to niby czemu

niech to wszystko się dalej toczy  - i Bóg o tym doskonale wie.

więc wybacz ale  nie tędy droga.

                                                                                                                            Pozd.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuje za odpowiedź, ale trochę zbyt dosłownie Pan mnie zrozumiał. Dobrze zdaję sobie sprawę, że modląc się o pokój nie doprowadzę do empatii wśród ludzi. Zwłaszcza, że jako człowiek wierzący wierzę też w nieustanną walkę dobra ze złem. Od nas zależy, po której stronie staniemy. 

Tak czy inaczej wzrastająca siła grup neofaszystowskich w naszym kraju jest dla mnie zupełnym nieporozumieniem i uważam, że państwo powinno mieć większy wpływ na kulturalne wychowanie dzieciaków, bo z tego co widzę to Polakom nigdy nie będzie zależeć by nauczyć ogłady swoje pociechy. A z pokolenie na pokolenie jest coraz gorzej niestety...

Opublikowano

Witam ponownie -  doskonale  rozumiem to co napisałeś w swym wierszu

i nie jest to dosłowne - chodzi mi tylko że ta modlitwa nic nie da

bo jakby miała coś dać to świat wyglądał by dziś inaczej 

nie było by tej obłudy kłamstwa wojen głodu chorób

a tu co  wielka kicha i nic więcej.

                                                                                                                   Pozd.

                                             

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pozwolę sobie na zdanie odmienne,  poziom nienawiści  jest  według mnie zdecydowanie mniejszy niż 20 lat temu.

Inna rzecz -  czy jest to skutkiem dobrobytu, braku konieczności walczenia o podstawowe warunki  życiowe - czy rzeczywiście coś się w nas zmieniło na dobre.

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jest inny rodzaj braku kultury. 20 lat temu ludzie się regularnie lali po mordach by udowodnić swoją męskość, ale nie często się zdarzały sytuacje by 7 latek w szkole śpiewał sobie na lekcji ignorując nauczycieli z powodu tak prozaicznego jak... ochota pośpiewania sobie.

Przed powszechnością internetu nigdy bym nie pomyślał jakie demony siedzą w ludzkim sercu. Na serwisach społecznościowych dzieciaki z tzw dobrych domów znęcają się psychicznie nad kolegami/koleżankami z klasy. Dawniej takie zachowania (oczywiście poza internetem) przytrafiały się wyłącznie wśród rodzin patologicznych, których było więcej niż obecnie.

 

I może ja byłem zbyt młody by to zauważyć. Ale strasznie irytuje mnie nienawiść do poszczególnych grup zawodowych. Z powodu mnogości bluzgów pod swoim kierunkiem odwiedzając znajomych z innych regionów proszę by nie wspominali, że pracuję na kopalni. A nie tylko górnicy są krytykowani. Adwokaci, dziennikarze, lekarze, muzycy, sportowcy... Powszechne jest by jechać po każdym kto cokolwiek innego osiągnął. 

 

Chociaż dzisiaj nie mam problemów gdy starym Ślązakom mówię, że nie mam żadnego śląskiego przodka, a mój tata w dzieciństwie nie mógł się z wieloma kolegami "z placu" bawić z powodu obcego akcentu.

 

Tak czy inaczej, przez te 20 lat zmieniły się pewne kwestie, ale poziom chamstwa czy agresji nie upadł. Po prostu zostało to przekierowane. To już nawet Franzuzi nie obrażają się na pytanie "tu parle anglais" :D

 

 

Opublikowano

A mnie się podoba powyższa modlitwa

i wcale nie skazywałabym jej odgórnie na niepowodzenie.

 

Już sam fakt, że została napisana świadczy o tym, że ktoś ma dobre chęci.

A ja nie zgadzam się z tym, że dobrymi chęciami jest tylko piekło wybrukowane.

Dobre chęci, to dobra energia, a ta - nie marnuje się, tylko przepływa,

zmienia swoją postać. I może przynieść dodatnie efekty, niekoniecznie takie,

jakich oczekujemy, ale czy my jesteśmy wszechwiedzący, żeby z całą mocą stwierdzić,

w jaki sposób dana sytuacja ma się poprawić?

 

Dobra, kończę te przemyślenia :)

 

Pozdrawiam :)

Opublikowano

Po prostu  wznieśliśmy się na wyżyny angielskich dżentelmenów,   uśmiechając się , poklepując kogoś po ramieniu  a jednocześnie planując donos w pracy czy szkole  /obsmarowanie przed koleżankami / wbicie szpili  w internecie /  -  niepotrzebne skreślić. 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo piękny i bardzo potrzebny wiersz i jednocześnie modlitwa, bo bez wiary w zdolność człowieka do zmiany na lepsze, nie będzie ona nigdy możliwa. To jest niezbędny tego warunek i początek. Kto  w to nie wierzy zamienia się w oskarżyciela i sędziego, a w najgorszym wypadku - w wypełnionego nienawiścią mściciela. Przyłączam się do tej modlitwy :) Pozdrowienia.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj duszko - i tu się nie zgodzę nie można tak oczerniać tych którzy nie wieżą

ja nie mam nic do modlitwy  ja zauważam tylko że ona nic nie zmienia

i jest jak jest - więc po co mieszać w to Boga  który nic nie może.

Mam nadzieje że nie weźmiesz za złe tego co napisałem.

                                                                                                                         Pozd.

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie było moim celem oczernianie, Waldemarze, ale zwrócenie uwagi na bardzo realne niebezpieczeństwo, jakie może przynieść taka postawa. Sama się  z tym bezpośrednio zetknęłam, dlatego nie potrafię milczeć. Również, gdy ktoś twierdzi, że modlitwa nic nie przynosi, bo i tu moje doświadczenia są inne: modlitwa co prawda nie wyręcza, ale wspomaga, dodaje siły, uspokaja, chroni przed nienawiścią i uświadamia też problem i sytuację, w którą ją włączamy. Też Twojemu stwierdzeniu, że Bóg nic nie może muszę zaprzeczyć, bo jeśli zapraszam Go do mojego życia (a od dopiero niedawna mi się to udaje), czuje Jego prowadzenie, to znaczy rozpoznaję, którą drogą i jak mam iść, ale iść muszę sama, bo i Bóg nas nie wyręcza z tego, co do nas należy. Wybacz, że tak się rozpisałam, ale temat jest delikatny i chciałabym, żebyś mnie właściwie zrozumiał. Pozdrawiam.

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam  ponownie -  zgadza się trudny temat  -  ja to wszystko rozumie

ale nie o to chodziło mi w komentarzu pod wierszem - tylko o to

że ta modlitwa nie ma cech prawdziwych  i nic nie wnosi

zło było i jest i żaden Bóg tego nie zmieni co widać jak na dłoni

więc  wszystko staje się pustką - mam nadzieje że mnie rozumiesz

na tym polega uczciwość wobec faktów.

                                                                                                                                   Pozd. 

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jednak ma pewne osobiste możliwości. Przez ostatni miesiąc nic nie napisałem, straciłem całkowicie wiary w swoje możliwości. Aż tu dzisiaj sobie postanowiłem poćwiczyć możliwości słowne w trakcie pracy (a miałem bardzo dużo roboty) i jestem zadowolony, że po wyjeździe coś takiego przelałem na papier :) Proste i oczywiście nie zmieni natury ludzkiej, ale jednak czasem taki tekst potrafi trafić do jednostki. Miliony ludzi cytuje aforyzmy, które dla innych nie mają żadnego znaczenia, a na nich samych wpływają. Nie sądzę, że sam mogę odmienić kogokolwiek, ale tak czy inaczej warto promować dobroć. Ale szanuję zdanie Pana Waldemara i dziękuje za udział w dyskusji :)

 

I całkowicie podpisuje się pod słowami Pani Duszki. Dopiero modlitwa pomogła mi radzić sobie z cyklotymią, a żaden lekarz nie mógł mi pomóc...

 

Pozdrawiam wszystkich :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo fajnie to ująłeś.

Parę lat temu, jak zacząłem pisać, moim dziesiątym tekstem była "Modlitwa".

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Twój tekst jednak  bardziej mi się podoba.

                                                                                                                   pozdrawiam

 

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A dlaczego? Dokończyłem ten wiersz, chyba że o czymś nie wiem i wypada najpierw zapoznać się z opinią użytkowników przed wklejeniem w dziale "Wiersze gotowe". Jestem tutaj stosunkowo nowym użytkownikiem i nie chcę popełniać faux pas. 95% mojej twórczości siedzi w "warsztacie", ale jakoś nie potrafię chwalić się tekstem, którego nie dokończyłem. 

Zdaję sobie sprawę, że większość moich tekstów wymaga drobnych korekt, ale ja często wspominałem - nie potrafię... pisać. Układam w głowie (często mało świadomie) podczas wykonywania różnych czynności męczących fizycznie i jak bardzo chciałbym to później poprawić na chłodno to nie umiem się za nic zabrać. Z tym, że w tym wypadku nie czuję by wynikała taka potrzeba. Może się podobać lub nie, nie jestem poetą tylko prostym maszynistą pracującym pod ziemią. Uwielbiam artystów i przyznam szczerzę, że zakochałem się w atmosferze tego forum. Od kilku lat brakuje mi towarzystwa ludzi inteligentnych i wrażliwych. Nie będę ukrywał, że czasem publikuje tylko dla tych rozmów. Głupio mi się podłączać pod dyskusje samemu nie zakładając tematów, a wiem że jak będę miał trochę więcej wolnego czasu to zacznę tu pewnie spamować. Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No i pięknie,że piszesz. Co do metytorycznej treści nie mam uwag, ale wersyfikacja wersów to jak skakanie po grządce z warzywami w celu zasiania ziaren. A pomijając poezję,będąc "prostym maszynistą pod ziemią"to Cię nie wyklucza z pisania, ja staram się wypowiadać obiektywnie o samym utworze. Po to jest warsztat żeby poprawiać siebie samego i szlifować wiersz, także zachęcam do tego i nie spieszyć się z wystawieniem w "gotowych" Niech Ci nie będzie głupio, każdy ma prawo podłączać się pod dyskusję. J. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @tie-break Wiersz bardzo miękki w dotyku, jak długi, spokojny list pisany z czułością. Słowa bogate Barwą jesieni i światłem, która ma swoić ciemność – zimy, śmierci, przeszłości.    
    • @Berenika97 Oczywiście, że gotowi na spotkanie ze światem możemy być tylko wtedy, gdy mamy zawsze w  kieszeni coś w rodzaju antystresowego gniotka. Cisza jest potrzebna, aby wszystkie bodźce, informacje, zjawiska z zewnątrz móc przyjąć, uporządkować, nadać im odpowiednie znaczenie dla siebie i odrzucić to, co zaśmieca naszą wewnętrzną przestrzeń, Myślę, że to bardzo mądry psychologicznie wiersz.  
    • @Berenika97 Szanowna Autorko,   poniżej odnoszę się do utworu, który właśnie poznałem. Ciebie nie znam, więc się na ten temat nie wypowiadam.   1. Pomysł i tytuł   Tytuł „Kłębek” jest poprawny, ale banalny. Już od pierwszego skojarzenia wiadomo, że będzie o „przędzy”, czymś „miękkim”, „otulającym” – zero zaskoczenia. Motyw „ciszy na własność” też jest ograny – od wierszy instagramowych po slogany z kubków.   2. Obrazowanie i metafory   „Pragnę ciszy na własność – miękkiej przędzy, którą zwinę w kłębek i schowam pod podszewką płaszcza”     Cisza → przędza → kłębek → podszewka płaszcza. To jest szereg skojarzeń, ale mechaniczny, jakby układany w generatorze metafor: coś miękkiego + coś osobistego + coś przy ciele. „Podszewka płaszcza” brzmi bardziej jak opis z instrukcji krawieckiej niż poetycki obraz. Zero ładunku emocjonalnego, techniczny rzeczownik wzięty znikąd. Brakuje jakiejkolwiek konkretnej sceny. To jest czysta abstrakcja: cisza, przędza, kłębek, płaszcz – ale nie wiemy gdzie, kiedy, kim jest mówiący podmiot. To nie jest „intymne”, tylko bezcielesne. Nadaje się na slogan w szkole krawieckiej.    3. Składnia i rytm   Wersy są rozczłonkowane w sposób typowo „warsztatowo-poetycki” – cięcia w miejscach, gdzie nie ma napięcia. Przykład: „żeby przy każdym kroku / ocierała się o mnie łagodnie” – rytmicznie to się ciągnie, jest płaskie, bez żadnego zgrzytu, przyspieszenia, zauważalnej pauzy. Interpunkcja jest poprawna, ale nudna. Wszystko jest takie same: spokojne, wygładzone, bez ostrych krawędzi. To bardziej notka o marzeniu niż rasowe wierszysko w  moim odczuciu.    4. Słownictwo   „miękkiej przędzy”, „łagodnie”, „ciszy”, „płaszcz” – to zestaw słów z katalogu „bezpieczna poezja z portalu literackiego”. Zero pojedynczego, charakterystycznego słowa, które zostałoby w pamięci. Ostatni wers: „i była gotowa na zgiełk.” – tu jest potencjał, ale znowu: „zgiełk” to ogólnik. Jaki zgiełk? Miasta? Ludzi? Wewnętrzny? Konfliktu? Wiersz ucieka od konkretu, przez co nie ma ciężaru.   5. Sens i pointa   Logika metafory: bohaterka chce ciszy, ale jednocześnie chce ją trzymać przy sobie jako amortyzator na przyszły zgiełk. To mogłoby być ciekawe – problem w tym, że wiersz zatrzymuje się dokładnie w miejscu, gdzie powinien zacząć się konflikt. Nie ma żadnego zwrotu, żadnej rysy. Wszystko jest wygładzone jak… TA „miękka przędza”. Efekt: ładny obrazek na ścianę, nie wiersz, który naprawdę coś robi z czytelnikiem.   6. Co by go uratowało?   Dodać konkret: miejsce, sytuację, jedną brutalniejszą scenę lub detal, z którym ta cisza ma kontrastować. Rozbić ten grzeczny język jednym, dwoma słowami, które wprowadzą pęknięcie: ironię, autoagresję, znużenie, cokolwiek. Przemyśleć metaforę: czy na pewno potrzebujesz i „przędzy”, i „kłębka”, i „podszewki płaszcza”? Obecnie to nie pogłębia sensu, tylko mnoży ozdobniki.     ERGO:   To jest poprawny, ale skrajnie bezpieczny wierszyk – jak miękki kocyk z Ikei: ładny, miły, absolutnie niegroźny. Literacko nie robi nic ryzykownego, nie ma własnego języka, jedzie na zużytych metaforach i neutralnym słowniku. Jako ćwiczenie warsztatowe – OK. Jako wiersz, który chce zaistnieć w pamięci czytelnika – w tej formie nie ma na to szans.
    • @markchagall to o czym piszesz nie jest zbyt proste i łatwe ale piszesz bardzo ciekawie i "do rzeczy". Z przyjemnością i ciekawością poczytałam Pozdrowienia.  
    • @Rafał Hille Ma w sobie ten wiersz coś bardzo poruszającego i „pod skórą” niepokojącego – jak obserwowanie czyjegoś życia przez szybę w mroku.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...