Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Piwo w promocji

Niewygodna

Przez Niewygodna
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Niewygodna

Niewygodna

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

Obiecałam sobie

tylko jedno piwo

 

drugie było w promocji

 

wystarczy, wychodzę

asertywności ostatnia szansa

 

przy wyjściu

namówiona na strzemię

raz, dwa, trzy

 

butelka woła

kieliszek szepcze

 

nie mogę się ruszyć

uległam, polejcie

9
Niewygodna

Niewygodna

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Gratuluję i życzę powodzenia w postanowieniu :))

 

Najgorsze w tym wszystkim jest to, że czasami nawet nie zauważymy, kiedy ulegliśmy. Świat jest pełen nałogów, a człowiek z natury słaby.

 

Cieszę się, że wpadłeś. 

Pozdrawiam z uśmiechem :)

karenka

karenka

Opublikowano
Opublikowano

Bardzo stylowo i wszystko super ograne-świat bazuje na naszych zmysłach,mnoży asortymenty,mami widokiem-bardzo dobre jest każde ćwiczenie samozachowawcze,ono wzmacnia ducha i jeszcze na pewno zawsze pomocne jest zawierzenie Jezusowi,że z Niego płynie siła i moc,ja tak zrobiłam,gdy paliłam papierosy zawierzając siebie i oddając swój Jemu swój nałóg,prosząc o siłę każdego dnia-dziś mija 10 lat i nawet nie czuję potrzeby najmniejszej,by zapalić,ani pokusy,nawet palący obok,na mnie nie działają,czuję się szczęśliwa i wolna...to tak na ogródku do tematu o mnie/pozdrawiam serdecznie*

Niewygodna

Niewygodna

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Też uważam, że trzeba ćwiczyć swoją silną wolę. Ważna jest także asertywna postawa. Często się zdarza, że właśnie za namową innych ulegamy, bądź zgadzamy się "dla świętego spokoju".

 

Gratuluję wytrwałości,

życzę kolejnych dziesięciu lat i jeszcze dziesięciu i jeszcze i jeszcze więcej. :))

Gaźnik

Gaźnik

Opublikowano
Opublikowano

Niby prosty wiersz, a jaki trudny. Za pierwszym razem mnie zabawił, ale po chwili wróciłem i mnie lekko zasmucił. 

 

 

Jak wielu przede mną wielokrotnie ulegałem, ile razy to już powtarzałem, że to ostatni raz... Jak wielu przede mną.

 

Ale wiersz bardzo ładnie napisany jak już pisali poprzednicy :) Pozdrawiam

 

Niewygodna

Niewygodna

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Cieszę się, że wiersz na chwilę zatrzymał. Starałam się przedstawić ten problem mocno, ale w sposób "z przymrużeniem oka". 

 

Tak, ja również. Jak wielu przed nami i wielu po nas, nie tylko w kwestii alkoholu, ale także innych uzależnień.

 

Dziękuję za uznanie i obecność.

Pozdrawiam serdecznie :)

Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
Opublikowano

Witam   -   wszystko jest dobre ale tylko w pewnych granicach i czasie.

Trzeba wiedzieć kiedy się zatrzymać...

                                                                                                                                            Pozd.

Niewygodna

Niewygodna

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Ukazany alkohol jest tylko metaforą używek, uzależnień. Chodzi o słabość człowieka, który ulega pokusom z różnych powodów. Jak pisałam wcześniej, czasami nie zauważymy kiedy ulegamy, innym razem jesteśmy namówieni, a czasami robimy to "dla świętego spokoju", z braku asertywności i nie tylko dlatego.

 

Dziękuję za czytanie.

Pozdrawiam :)

 

PS.: ja również w chłodne dni lubię ogrzać sobie ręce takim grzańcem (zwłaszcza z wina) :))

Edytowane przez Niewygodna (wyświetl historię edycji)
1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Alicja_Wysocka
      Karuzela i świnka skarbonka

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Sylwester_Lasota A wiesz, że tamten dzień, został mi głęboko w pamięci, nie dlatego, że jakiś jarmark czy wesołe miasteczko. Jakoś ciągnie mnie do fruwania. Tam wysoko, jest tyle powietrza, jeszcze ruch obrotowy, pęd, wolność - to było i jest dla mnie wciąż piękne.  Gdyby mnie ktoś zbudził w środku nocy, i powiedział: - lecimy? To momentalnie staję na nogi i jestem gotowa. Lubię lot samolotem, nic mnie nie mdli, nie boję się. Jeszcze nie leciałam balonem, to jest marzenie podobne do karuzeli. Kiedyś w Gdyni na skwerze, były jakieś zawody balonowe, można było sobie przy okazji pofruwać, tylko, że ja nie zabrałam ze sobą kasy na takie atrakcje, no i lipa.  Do dzisiaj kręcę się z radością na tzw. Diabelskim Młynie. W Gdańsku nad Motławą, postawili takie ogromniaste cudko, ach...  A jaki piękny jest świat z góry, daleko od wszystkich problemów, zmartwień, paskudnych ludzi... Czasem sobie myślę, że całkiem możliwe, że wśród moich przodków był Ikar. Możliwe, coś w tym musi być. Mieliśmy w rodzinnym domu dużego psa, wabił się  właśnie Ikar :P   Dzięki, że tutaj zajrzałeś, pozdrawiam :)
    • Wędrowiec.1984
      Karuzela i świnka skarbonka

      Przez Wędrowiec.1984 · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Jeśli chodzi o karuzelę, mam tak samo, jak Sylwester. Nie obchodziły mnie jakoś specjalnie, natomiast, jako dziecko, miałem niesamowitą fiksację, na punkcie gry Monopoly.   Zobaczyłem ją po raz pierwszy w podręczniku do języka angielskiego Cutting Edge, gdzie było pokazane, jak dzieciaki siedzą wokół kwadratowej planszy i grają. Na swoim komputerze Commodore C64C, znalazłem wersję elektroniczną, z której spisałem dokładnie wszystkie nazwy parceli. Na karty szans oraz kasy społecznej, nie byłem jeszcze gotów, ponieważ nie znałem dobrze angielskiego, ale i z tym sobie poradziłem, wymyślając własne wersje.   Poprosiłem rodziców, by kupili mi wielki arkusz sztywnego papieru i zabrałem się do pracy. Skrupulatnie odmierzyłem rozmiary poszczególnych pól, by proporcje się zgadzały, i by całość była idealnym kwadratem. Domy i hotele zrobiłem z klocków Lego, choć w zasadzie nie musiałem, ponieważ mały klocek z dwoma oczkami był domem, a kwadratowy z czterema, hotelem. Pieniądze również, rzecz jasna, zrobiłem z papieru, którego zostało dość dużo, po wycięciu planszy do gry.   Z biegiem czasu, powstało kilka nowszych wersji gry, ponieważ ilekroć znalazłem niezgodność z oryginałem, musiałem zrobić nową planszę. Do wszystkiego, dokładnie spisałem zasady gry i przykleiłem do zrobionego przez siebie pudełka, tak jak to było w polskiej wersji Monopoly, o nazwie Eurobusiness.    Fiksacja nie przeszła mi nawet wtedy, gdy w lokalnej księgarni zobaczyłem nowiutki Eurobusiness. na wystawie. Oczywiście, musiałem go mieć i tak właśnie się stało. Potrafiłem grać w to godzinami, sam ze sobą, przyglądać się planszy, oglądać domki, ustawiać je na planszy i patrzeć na nią z różnych perspektyw.    Kiedy w prasie komputerowej pojawiała się informacja, że wyszła wersja elektroniczna gry Monopoly, byłem niesamowicie złakniony screenów, którym przyglądałem się niezwykle dokładnie, by wyłapać wszelkie szczegóły.   Po latach, kiedy przeprowadziłem się do dużego miasta, kupiłem sobie oryginał. Moja małżonka twierdzi, że to jest wręcz relikwia i ma dużo racji.    Ciekawostka: nie cierpię dotykać pieniędzy z tej gry, zarówno w wersji polskiej, jak i oryginalnej. Są tak nieprzyjemne w dotyku, że ilekroć muszę ich używać, mam ciarki na całym ciele. Na szczęcie, od dość częstego grania, papier się zużył i niektóre nominały są już jako tako dotykalne. Niemniej jednak mówiłem już małżonce, że przyjdzie taki czas, że je wszystkie zalaminuję.   
    • Jaskółka
      Oda do tygodnia. Eteryczna modlitwa duszy.

      Przez Jaskółka · Opublikowano

      Oda do Pięknego Tygodnia Czerwcowego (eteryczna modlitwa duszy do życia)   Nie jestem tą samą, odkąd dotknęło mnie światło z wewnętrznego nieba  tam, gdzie Źródło istnienia szeptem przypomniało mi, jak bardzo jestem kochana.   Wdzięczność płynie przeze mnie jak złote rzeki przez ciszę, unosząc stare lęki, rozświetlając moją odwagę.   Kroczę z ufnością. Zamiast czekać – tworzę. Zamiast bać się – obejmuję. Zamiast oceniać – rozumiem.   Każdy dzień jest mi ofiarowany jak święty list,  a ja go czytam oczami miłości.   Zachwycam się sobą nie z próżności, lecz z prawdy: jestem stworzona z piękna. Aktualizuję się w świetle, tak jak kwiat codziennie od nowa wybiera otwartość.   Medytuję. Działam. Zapisuję się na wizyty życia,  na leczenie, na spotkania, na przyszłość. Nie uciekam - przyjmuję. Z wiarą, że jestem tam, gdzie trzeba.   Zrzeszam się z sercami. Z ludźmi, którzy czują głębiej. Z tymi, co widzą w spojrzeniu odbicie duszy.   Tydzień jest piękny. Czerwiec pachnie jak nowy rozdział. Wenus tańczy w moich dłoniach - miłość i pieniądze krążą swobodnie między słowem a czynem.   Otwieram serce. Otwieram zmysły. Karmię się delikatnością - dobrym jedzeniem, zapachem, ciszą. Dbam o siebie jak o świętą przestrzeń.   Emanuję spokojem. Mam dobry gust, bo wybieram z miłości. Uzdrawiam ciało, ducha i myśli. Widzę. Słyszę. Rozpoznaję siebie.   Mam potencjał większy niż kiedykolwiek. Pewność siebie wyrasta z wdzięczności. Moja intuicja jest moim przewodnikiem. Moje emocje są moimi sprzymierzeńcami.   To piękny tydzień, bo to ja jestem pięknem, które go tworzy.   Jaskółka      
    • Leszczym
      Piosenka nr 12 pt. Mistrz Zakonu XYZ

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @FaLcorN Racja, dzięki :) @Amber Cieszę się, znaczy udało się jednak. 
    • Łukasz Jasiński
      sama sobie nie wierzę

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      Zwykły rozgardiasz bez jakiejkolwiek złotej myśli - po prostu do kosza, dalej: komentarz posiada charakter obiektywny, a nie - subiektywny...   Łukasz Jasiński 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...