Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Przedzierasz się przez rutynę
Co troskami Cię kłuje
W horyzontu perspektywie
Wolności gwiazda się rysuje

 

Jej światło jedynym twym celem
Jest już na wyciągnięcie ręki
Myślałeś zrobisz tak wiele
Teraz w samotności siedzisz

 

Mówili ci z przekonaniem
Jesteś kowalem losu swego
Proste to do pociechy wezwanie
Przyczyną tylko smutku większego

 

Myślisz że będzie pięknie
Gwiazda zaprowadzi do wolności
Myślisz że już dotarłeś
Póki przed siebie nie spojrzysz

 

Cieszysz się na jej widok
Lecz ona cię rozczarowuje
Zamiast do szczęścia cię prowadzić
Kolejne rutyny eksplorujesz

 

I przedzierasz się i dążysz 
Wciąż nie tracąc nadziei
Cały twój świat to rutyna
I nic tego nie zmieni!


Tymczasem gwiazda niezmieniona
Świeci w nieskończoności
<Wolność to tylko idea>
To tylko gwiazda odbita
W jeziorze rzeczywistości
 

 

Edytowane przez Christopher.Cunning (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Witam -  po poprawce MaksMary  brzmi lepiej  - wiersz trudny.

No i witam na forum niech ci tu dobrze będzie - czekam na następne.

                                                                                                                                                             Pozd.

 

Opublikowano

Niezły wiersz, mimo że trochę rozwlekły i arytmiczny,

to daję Ci serce za przekaz i ciekawe obrazowanie :)

 

Z rytmem można się pobawić, przeczytawszy na głos tekst wyhaczyć zgrzyty,

policzyć sylaby, powyznaczać średniówki. Wypadałoby też zwrócić uwagę na akcenty,

z tym, że ja to robię "na ucho" i nie bardzo umiem wytłumaczyć, na czym polega zależność między brzmieniem,

a ustawieniem stóp akcentowych.

 

Pozdrawiam i życzę sukcesów :)

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Jacek_Suchowicz  Inspiracją jest Cyprian Kamil Norwid- dałam w tagu a dokładnie"  Moja piosnka 2" fragm.   Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba Podnoszą z ziemi przez uszanowanie Dla darów nieba, Tęskno mi, Panie.    Do kraju tego, gdzie winą jest dużą Popsować gniazdo na gruszy bocianie, Bo wszystkim służą, Tęskno mi, Panie.    Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony Są jak odwieczne Chrystusa wyznanie: „Bądź pochwalony!” Tęskno mi, Panie.       
    • @Marek.zak1 ... i to święte słowa :) Pracowałem kiedyś w firmie, gdzie było bardzo dużo delegacji. Pojechał młody żonkoś na taką, wraca i zwierza się mi, że zdradził żonę. Był gdzieś w barze i jakaś kobieta zainicjowała sytuację. Sam stwierdził : nigdy nie spodziewałbym się ,że tak piękna kobieta zwróci na mnie uwagę. Jak mniemam chciała się odegrać na kimś za coś i nic więcej. Zapytałem się więc kolegi: masz do niej telefon, jakiś kontakt? Nie, nie mam. Więc żonie nigdy nic nie mów, ani mru mru. Myślę, że dobrze poradziłem, bo bez sensu rozwaliłby małżeństwo, a nawet gdyby mu żona wybaczyła, to oboje dźwigaliby niepotrzebne brzemię zdrady.  To tak po ludzku, z życia wzięte. Pytanie czy kolega się czegoś nauczył, wyciągnął wnioski na przyszłość ? Tego nie wiem.
    • @[email protected] z tym kłopot. Bo bym ją musiał trzymać w dużej papierowej torbie po chlebie orkiszowym na zakwasie. Ale zapamiętam Twoje słowa na następne spotkanie :)   Dobre !!!!!
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... z taką pewnością naukowca, to powiedziałaś :) Nasuwa mi się inne pytanie teraz w związku z tym. Czy pozwolą na nowe emocje i uczucia na czystym niebie, czy zawsze już to nowe będzie w cieniu? Tak sobie tylko mruczę pod nosem z życiową pokorą dla przeszłości :) dziękuję za czytanie i miłej niedzieli, u mnie pada, ale zielono i ciepło.
    • @Migrena To intymny monolog żałobny, zapis tęsknoty, winy, bezradności i szacunku wobec kogoś, kogo świat nie potrafił unieść, ani on świata. Przejmujący do szpiku, bolesny jak drzazga pod paznokciem duszy. To nie tylko elegia - to świadectwo. I właśnie dlatego tak mnie szczypie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...