Nie pędź tak wyhamuj
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Duch7millenium 251
Ludzi szczodrego serca
I dobrych manierów
Charakteryzuje to, że prawdę mówią nawet w kościele
Iż złe są ich czyny i pragną by złe pozostały
Nie ukrywają swojej miłości
wobec istot zbuntowanych,
a sercem swoim bliżej są prawdy bożej
zgodnie z wiarą w to, co nadprzyrodzone.
Lepszy jest ich bezkresny fałsz wobec profanum
Ponieważ nie dziwią ich rzeczy brzydkie
Nie brzydzą rzeczy piękne
A w ich umyśle brak skazy wobec siebie
Skalali się lecz skalanie swoje uznali
Swoją bezradność wobec niej przypieczętowali świadomą dumą
Uznając się za proch, jak proch żyją,
Chwilą piętnując każdą sekundę,
Sekundą pieczętując wieczność na peryferiach egzystencji
Prawda taka jest, że balansując na krawędzi norm
Ślizgając się po cyrografie kłamstw,
na krwi niezłomnego przeznaczenia
strach w nich zaginął, zaginęło życie.
Jeżeli są ludzie żywi i są ludzie martwi..
To tutaj już nie ma czego nienawidzić
oni bowiem rozszarpali swoje dusze,
posłusznie czyniąc to, co demony rzucą na tacę
Pewne rzeczy stoją na głowie
Inne właściwie też.
Wszystko do góry nogami
Dzieci próbują być dorosłe
Starzy dziecinnieją
A czas mija wstecz
Pozbawiając ludzkość
Resztki racjonalnego rozumu
Być może dlatego rzekło się, iż na początku był chaos?
W tej samospełniającej się przepowiedni stoją cheruby
u bram początkowych wrót ku radości.
Lecz tu chyba ktoś komuś wmówił,
że by żyć wiecznie
trzeba palnąć sobie wzajemnie w łeb.
Ja będąc w tym kościele, szczerze wyznaję,
że najchętniej zburzyłbym go, gdy z ambony wybrzmiewają słowa:
"powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja"
Edytowane przez Duch7millenium (wyświetl historię edycji)0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 24 odpowiedzi
- 366 wyświetleń
-
- 23 odpowiedzi
- 459 wyświetleń
-
- 20 odpowiedzi
- 462 wyświetleń
-
- 19 odpowiedzi
- 395 wyświetleń
-
- 16 odpowiedzi
- 346 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Andrzej P. Zajączkowski · Opublikowano
Twe dni skończone, twa sława się zaczyna; W kraju twym pamięć zagości O zwycięstwach swego wybranego Syna, O jego miecza ostrości! O polach odzyskanych i jego czynach, O przywróconej wolności! Choć poległeś, póki nam jest wolność dana Smaku śmierci nie zaznasz tu! Ta krew z twoich ran tak ofiarnie przelana Nie rozpłynęła się w mchu: Krąży dziś gorąca, w nasze żyły wlana, Twój duch wciąż żyje w naszym tchu! Twe imię, okrzyk bojowy, przez oddziały Nasze w boju wykrzyczany! Twój upadek, jak hymn wzniosły przez chór biały Dziewiczych głosów śpiewany! Płacz i smutek nie są godne twojej chwały: Nie będziesz opłakiwany. I Byron: Thy days are done, thy fame begun; Thy country's strains record The triumphs of her chosen Son, The slaughter of his sword! The deeds he did, the fields he won, The freedom he restored! Though thou art fall'n, while we are free Thou shalt not taste of death! The generous blood that flow'd from thee Disdain'd to sink beneath: Within our veins its currents be, Thy spirit on our breath! Thy name, our charging hosts along, Shall be the battle-word! Thy fall, the theme of choral song From virgin voices pour'd! To weep would do thy glory wrong: Thou shalt not be deplored. Wiersz z 1815 (data publikacji) poświęcony greckim powstańcom walczącym przeciw Turkom. Nie mówi o nikim konkretnie, bohaterem jest "nieznany żołnierz". Byron sam odda życie w tej wojnie (w 1824), wskutek choroby co prawda, nie w walce, ale i tak jest przez Greków pamiętany jako megalos kai kalos - wielki i dobry. Przedmieście Aten - Vyronas nosi jego imię. -
Przez Duch7millenium · Opublikowano
Ludzi szczodrego serca I dobrych manierów Charakteryzuje to, że prawdę mówią nawet w kościele Iż złe są ich czyny i pragną by złe pozostały Nie ukrywają swojej miłości wobec istot zbuntowanych, a sercem swoim bliżej są prawdy bożej zgodnie z wiarą w to, co nadprzyrodzone. Lepszy jest ich bezkresny fałsz wobec profanum Ponieważ nie dziwią ich rzeczy brzydkie Nie brzydzą rzeczy piękne A w ich umyśle brak skazy wobec siebie Skalali się lecz skalanie swoje uznali Swoją bezradność wobec niej przypieczętowali świadomą dumą Uznając się za proch, jak proch żyją, Chwilą piętnując każdą sekundę, Sekundą pieczętując wieczność na peryferiach egzystencji Prawda taka jest, że balansując na krawędzi norm Ślizgając się po cyrografie kłamstw, na krwi niezłomnego przeznaczenia strach w nich zaginął, zaginęło życie. Jeżeli są ludzie żywi i są ludzie martwi.. To tutaj już nie ma czego nienawidzić oni bowiem rozszarpali swoje dusze, posłusznie czyniąc to, co demony rzucą na tacę Pewne rzeczy stoją na głowie Inne właściwie też. Wszystko do góry nogami Dzieci próbują być dorosłe Starzy dziecinnieją A czas mija wstecz Pozbawiając ludzkość Resztki racjonalnego rozumu Być może dlatego rzekło się, iż na początku był chaos? W tej samospełniającej się przepowiedni stoją cheruby u bram początkowych wrót ku radości. Lecz tu chyba ktoś komuś wmówił, że by żyć wiecznie trzeba palnąć sobie wzajemnie w łeb. Ja będąc w tym kościele, szczerze wyznaję, że najchętniej zburzyłbym go, gdy z ambony wybrzmiewają słowa: "powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja" -
-
Przez lena2_ · Opublikowano
@Jacek_Suchowicz Cieszę się Jacku , że Cię mój wiersz zainspirował:):) serdecznosci:) -
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się