Świątynia Życia - źdźbła

[Dawid Rzeszutek]

Świątynia Życia - źdźbła

 

Świat jest pełen źdźbeł, 
które bujają się na wietrze. 
Rolnik bytu dba o nawodnienie, 
a źdźbła promienieją w polu.

 

Słoneczne dłonie dobroci 
głaszczą źdźbła po główkach, 
a one rozpływają się w miłości
i emanują człowieczeństwem.

 

Nocą oddychają powoli i rosną, 
czerpią z skarbnicy rzeczywistości, 
jak z potężnej starej księgi.
Kiedyś, gdy dorosną - otworzą oczy.

 

Pole staje się świątynią życia, 
gdzie dusze kształtują charakter. 
Jak te źdźbła karmione ziemią 
tak i one realnością są upojone...

[W.M.Gordon]

Ale tu pełno frazesów.

ziemia jest okrągła, a bramki są dwie.

Najgorszy Twój wiersz.

[Dawid Rzeszutek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie uważam, że jest najlepszym moim tekstem , ale czuję jego wartość a nie wstyd, więc nie będę przeżywał pańskiej opinii.