Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Koniec- początek

Maria_M
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Maria_M

Maria_M

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Czy można zostawić przeszłość

i tworzyć od nowa

chociaż te same kroki,

linie papilarne, kolor oczu, głos,

pieprzyk na policzku?

 

Czy można od nowa

budować siebie, ale już innego

różanym oddechem

układać rzeczywistość?

 

Czy można zapomnieć,

przekreślić, zniszczyć, wzgardzić

wszystkim, co niszczyło marzenia?

 

Odpowiem: można,

nikt nie zabroni,

nikt oprócz siebie samego.

 

22.06.2018r.

Edytowane przez MaksMara (wyświetl historię edycji)
1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Czarek Płatak

Czarek Płatak

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Można, ale trzeba też umić. Znałem kiedyś osobę, która 'resetowała się' świadomie i celowo za każdym razem kiedy okazywało się, że jej aktualna postawa nie sprawdziła się w jakieś sytuacji. I na nowo, i na nowo. Choć odzywiście wciąż była to ta sama osoba, jednak potrafiła zachować się w tej samej sytuacji w zupełnie inny sposób, bo akurat 'zarzuciła sobie nową planszę'. Wciągnął ją ten wir restartowania osobowości.  Teraz jest ich zlepkiem i wciąż tkwo w tym samym miejscu. Zatem, ostrożnie :)

Edytowane przez Czarek Płatak (wyświetl historię edycji)
1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jacek_Suchowicz
      Na brudno

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      od wieków ślina starczyła zawsze a teraz pragniesz aż smoły nocy ja zaś olejek słońcu ukradnę zbiorę z promiennych jasnych warkoczy   i zostaw ukrop ten podkołdrzany już się rozpływasz w cieple mych dłoni w zimowym słońcu są zakochani ciałem ciut starzy sercem zbyt młodzi :)  
    • Wiesław J.K.
      Na brudno

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Deonix_ Nie ma sprawy!  Tak! Żarty bywają różne, a ich zrozumienie bywa opaczne. Dziękuję za sprostowanie.    Pozdrawiam serdecznie!
    • Agnieszka Charzyńska
      Cisza

      Przez Agnieszka Charzyńska · Opublikowano

      Gasną wybuchy złote i grzmoty pąsowe, Ku górze się unoszą kłęby burosiwe, Rozrosłe sosny trzeszczą, jak smolne łuczywa, Dęby boleśnie szumią  ostatnie swe słowa.   Umilkły pod gruzami skrzypce połamane, Drgają bez celu struny gitary spalonej, Truchleją serca dzwonów, gromem porażone, Dopalają się z wolna stuletnie organy.   I dźwięk razem z bezdźwiękiem staje się nicością, Bezkształtem i bezbarwą, pustką, bezbytnością Tylko echo skrwawione, umęczone, smutne   Przędzie z pogłosów srebrnych psalmy swe pokutne. Ta muzyka nad grobem trwa wieloistnienia, Jak elegia, przestroga lub wyrzut sumienia…
    • Manek
      Mały balonik

      Przez Manek · Opublikowano

      Mały balonik   Rozdymana pustkownica, Cienkoskórej treści brzdęk, Baloniku nadmuchany Chciałeś wzlecieć, aleś pękł, Miałeś tyle rzeczy w planie, jednak w drodze jakoś sczezł.   Żeś nadmuchał się za bardzo, Za wysoko wzlecieć chciał, Zapomniawszy, że przy ziemi Uziemiony kołek stał.   Pękłeś w sferach nieznajomych, A myślałeś, że je znasz, Chciałbyś lecieć w chmury jeszcze, Ale lotność uszła w dal.     Marek Thomanek 18.012025
    • any woll
      Jesień

      Przez any woll · Opublikowano

      @Deonix_ cieszę się, też pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...