Człowiek, krzak dzikiej róży i obozowe bratki

[Janusz Józef Adamczyk]

Pewnie nie jeden człowiek

zatrzymał się przy kwitnącym krzaku dzikiej róży -
trudno nie zauważyć kropli rosy na skraju płatka -

wprawdzie człowiek bardzo się śpieszy, ale staje i patrzy,

patrzy, jak promień Słońca przemienia kroplę wody w ogień,

a tak się śpieszył, - po warzywa i kilogram schabu,

gdy nagle dusza ważniejszą być się okazała.

 

Dusza pragnie piękna i Światła,

i chociaż kryje w sobie wielkie możliwości,

jej wołanie jest ciche i delikatne.
Obozowy fotograf

sfotografował kilka polnych bratków,

zdjęcie to powielał setki razy, -

wysyłano te bratki z Auschwitz w świat!

 

Cóż to takiego stało się z człowiekiem,

że tak trudno zatrzymać się obok niego?

Czyżby był mniej ciekawy

od krzaka dzikiej róży?

 

Janusz Józef Adamczyk, Świdnik, 8. kwietnia 2018 r.