Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

nie było znaków 
spadła gwiazda
po niej niebo 

 

my byliśmy wciąż 
tacy sami 

 

ciężko było
wznieść spojrzenie 
kiedy bagaż dziejów 
zginał kręgosłup 
moralny

 

nikt nas nie obmył 
z pyłu 
wspólnych grzechów 

 

my byliśmy wciąż 

tacy sami

 

brudni 

spragnieni 

obojętni 

Edytowane przez Natalia16 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Natalio,

bardzo widzi mi się ten wiersz,

ale gdybyś hipotetycznie :) zapytała mnie o uwagi,

to mam jedną, mianowicie

tacy

sami

i

wspólnych

grzechów

zapisałbym w jednym wersie.

Wiem, chodziło Ci o podkreślenie, uwypuklenie treści tych pojedynczych słów,

ale ja głośno czytając, widzę to inaczej.

To, co napisałem wyżej jest niezobowiązujące.

To tylko moje widzenie, a wiadomo każdy wzrok ma swoje pozytywy i --- :)

Pozdrawiam

Opublikowano

Nie cierpię takich zwieszających się na stronie stalaktytów. Nikt mnie nie przekona, że nie jest to zabieg mający wmówić autorowi, że wiersz jest większy niż jest. Takie cedzenie po słowie ciężko się czyta. Traci się wątek. Jeśli piszę bez interpunkcji, to podział wersów jest lekką podpowiedzią i sterowaniem  czytelnikiem.

 

Jestem bardzo zmęczony, a taki układ przekazu wymaga ode mnie sporego wysiłku. 

Natomiast przekaz podoba mi się. Pozdrawiam

Opublikowano

moralny - ten wyraz moim zdaniem zbędny , poza tym spragnieni i obojętni ten zestaw , no cóż trochę nie pasuje w ogóle ta obojętnośc w  wierszu  wobec dużego ładunku emocjonalenego nie wspólgra , moim zdaniem

pozdrawiam Kredens

p.s. a forma wiersza mnie osobiście nie razi a nawet jest mi bliska

Opublikowano

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

no i dobrze :))

 

Natalio,

żeby bardziej przekonać Cię do skłonności ku mnie:), proszę przeczytaj wiersz niejakiego Z. Herberta,

z tomiku Epilog burzy, wybrałem taki jeden, ale są w tym tomiku inne podobne w formie.

 

„Język snu” – Herbert Zbigniew" rel="external nofollow">Zbigniew Herbert

kiedy śpię
jak wszyscy
przed światem
nakręcam zegar

tonę na białym
żaglowcu
fala zmywa mnie
z białego żaglowca
szukam kluczy
zabijam smoka
który się śmieje
zapalam lampę
a nade wszystko
gadam

podejrzewam
że wszyscy śnią obrazami
ale opowiadam sobie
te wszystkie głupie historie
jakbym spał
w kopcu
narracji

ale taki powinien być
język snu
język piękny dalekosiężny
zwiewny
gdy porzuca gramatykę
zasady fonetyki
język urągania
język którego nie znam

kiedy śpię
w miejscu kota
miedziane ciało
przenika dreszcz
stękamy melodią

kiedy śpię
w miejscu kota
niekiedy ciało
przenika dreszcz
stękana melodia
słyszalna uszom

wówczas
zamyka się
język snu
niepodległy
zmęczeniu

czysty
język słodkiej grozy

 

-------------------------------------------------

 

Mam w zanadrzu również podobne w formie wiersze jeszcze większego niż Zbigniew Herbert

mianowicie najwybitniejszego - wg mnie - współczesnego poetę Tymoteusza Karpowicza,

choć Herbert otarł się o Nobla, Tymoteusz Karpowicz nie.

Ale musiałbym przepisać ten wiersz do Worda, (a szkoda mi czasu)

gdyż w internecie go nie ma, a tylko w sztandarowym tomiku tego Poety - Trudny Las 

Pozdrawiam

:)

 

PS. Byłabyś bliżej prawdy, gdybyś zwracała się do mnie per dziadku Wiktorze,

bo choć w zasobach rodowodowych jest już tytuł pradziadek, zdecydowanie wolę tytuł dziadek :)))

 

Opublikowano

Natalio,

podoba mi się Twój wiersz, 

"kręgosłup moralny" mi nie przeszkadza,

za to osobiście pozbyłabym się ostatnich trzech wersów,

wg mnie dopowiadają ciut za dużo, a wiersz się prosi o minimalistyczną formę.

 

Choć rozumiem,

że chciałaś uwypuklić ładunek emocjonalny w puencie :)

 

Pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • ładnie   chłodne spojrzenia poranków pochmurne deszczowe dni a przecież nie raz się trafi że słońce kasztan da mi   na krzakach żółci się pigwa pod drzewem niejeden grzyb nad nami czerwień jarzębin wiatr z liśćmi rozpoczął gry ...
    • @Somalija stałaś tam, stojąc w słońcu. a wiatr rozwiewał ci włosy. to było wtedy, kiedy o wieczorze liliowe zapalały si,e obłoki, w którymś lipcowym dniu gorącego lata, w którejś znojnej godzinie podwieczornego skwaru...
    • @Nata_Kruk

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       A ja Ciebie i Twoje komentarze :)
    • głody ciebie tworzą omamy lśnienia podbite hormonami  puste przebiegi  złe noce alkoholicznej zorzy    poprzez łzy  widzę niewiele  dłońmi mogą sięgnąć jedynie  już wilgotniej małej  i rozlewać zimne orgazmy    noszę smutne ciało  przeniknięte tęsknotą  z pragnienia zatracam     siebie           
    • ...A potem wiła się z bólu...                     Prosiła by więcej już nie...     Krzyczała, błagała... Dwóch nogi   trzymało... Kolejny sposobił się...   Ksiądz modlił się w kościele za   wiarę i ojczyznę miłą...                            I jedyne co było słychać w parku,   to jak dzwony głośno biły...                  Policja gnała na sygnale by kraj oczyszczać z przemocy , a ja.      gapiąc się w okno, myślałem, jak    miło by było powłóczyć się wśród drzew nocą...                                                                                                                          Gdy wreszcie została sama.     ogarnęła się, jak to dziewczyna...      Stringi podniosła.., włosy.       poprawiła.., i powlokła się z.       zawstydzoną miną...                                                                                                         Wieczorami, gdy chłostam wódę,   przychodzi, częstuje się...                     I płacze.., naprawdę                       nieapetycznie.., i opowiada.., ze   szczegółami..,i pyta,czy wierzę jej. Jest wtedy taka dumna.., i taka nieszczęśliwa...                                         Ja kiwam głową ze zrozumieniem, z ubolewaniem.., polewam.., mrucząc - bywa...                                                                                                                A ksiądz wciąż modli się w.     kościele za wiarę i ojczyznę                   I policja wciąż gna na sygnale, by kraj oczyszczać z przemocy...        A ja, gapiąc się na nią, myślę - jak miło by było być z nią w parku nocą...
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...