Natalia16

Wiesławie,miło mi.

z bajek na dobranoc najbardziej lubię dzieje świata czasem kiedy myślami śliskimi od krwi przeciskam się między epokami słyszę krzyk ciszy oddech wroga śmiech bogów

Jak już napisali przedmówcy,sama prawda.Pozdrawiam :)

@MaksMara Dziekuję bardzo.

Piękny wiersz :)) Ale takiej ilości śniegu jaka dziś u mnie spadła,to chyba nic nie odczaruje.

Daleko mi jeszcze do stwierdzenia,że młodość minęła,ale wiersz skojarzył mi się z moją babcią.Wciąż nie możemy jej przekonać do ufarbowania włosów (może to i lepiej,bo mimo starszego wieku ma piękne,srebrzyste pukle).Na wszelkie próby odświeżenia wizerunku reaguje dobrotliwym śmiechem i niezmienną frazą "Nie wiem jak wy,ale ja się dobrze czuję ze swoją starością".

@Deonix_, @Luule, @Enigmatyczna @Bolesław_Pączyński @Waldemar_Talar_Talar, @befana_di_campi @jan_komułzykant, @michaura, @Bożena Tatara - PaszkoDziękuję wszystkim za zajrzenie i za miłe słowa.Niezmiernie mi miło!

Rzeczywiście wiosną,aż chce się powiedzieć: "Czujesz ten wietrzyk?Ach,niech gadają co chcą,drogi Amadeuszu,życie ma swój urok!"

@Jacek_Suchowicz, @Czarek Płatak dopadły mnie pesymistyczne refleksje o przemijaniu :). @Marcin Krzysicadziękuję bardzo za zajrzenie :))

między oddechem a obietnicą narodziła się gwiazda skrawek nieba rozbłysł wiecznością ktoś nawleka łzy na rzemyk straty komuś od patrzenia w niebo oczy nabrzmiały pragnieniem ktoś próbuje oddzielić szarość od echa dawnego słońca

Właśnie skończyłam słuchać,potwierdzam,bardzo ładna!

:))

Deonix,to też ciekawa propozycja,całkiem poważnie się nad nią zastanowię.Dziękuję za opinię i sugestię,pozdrawiam cieplutko :))

Wzruszający utwór. "Takiej miłości każdy młodzian czeka,tak być kochana chce każda dziewczyna;czemuż w najświętszym z popędów człowiekatkwi tak straszliwego cierpienia przyczyna?"

@Stary_KredensDziękuję bardzo za zajrzenie!Mi "moralny" gra :)))

@egzegetaPrzekonałeś,Z.Herbert to mój ulubiony poeta,w prywatnym rankingu pobił nawet Norwida :)) Dziadek Wiktor,to brzmi dumnie!Będę pamiętać :))

Kocie,dziękuję bardzo za opinię,przemyślę w takim razie formę utworu.Pozdrawiam :))

Wiktorze,całkiem niehipotetycznie skłaniam się ku twojej opinii :)) Dziękuję za miłe słowa i pozdrawiam.

Wiktorze,oby same dobre przychodziły na myśl! Pozdrawiam :)))

Chciałoby się ,a jak w życiu,to wiadomo :)))

wczorajsze codzienności śniłam małe nadzieje jak horyzont wybiega w okaleczonym płaszczu powietrze chlusta śniegiem powroty wyrwane z korzeniami

Pozazdrościć.Przyjemny wiersz :)))

Czytujesz Z.Herberta?Wiersz odrobinkę kojarzy mi się z jego stylem.

Mnie również zatrzymał :)) Pozdrawiam.

nie było znaków spadła gwiazda po niej niebo my byliśmy wciąż tacy sami ciężko było wznieść spojrzenie kiedy bagaż dziejów zginał kręgosłup moralny nikt nas nie obmył z pyłu wspólnych grzechów my byliśmy wciąż tacy sami brudni spragnieni obojętni