Nieprawda

[Artur_Bielawa]

i dziś już nie mogę spać

jak ptak szukam przestrzeni

z gardła pieśń a w myślach kurwa mać

by stać się łowcą jeleni

 

i dziś już nie chcę brnąć

w to bagno usłane różami

gdzie kolce każdą ciała część

płynnie tną jak ostrzami

 

i dziś już nie mogę zbiec

tam gdzie bajką karmi się dzieci

gdzie wszystko co miało sens

jest znane od tysiącleci

 

i gdy powiem ci że miłość to żart

a zmartwychwstanie to propaganda

ty krzykniesz do mnie z całych sił

- nieprawda, nieprawda, nieprawda!

 

Edytowane 16 Grudnia 2017 przez Artur_Bielawa (wyświetl historię edycji)

[jan_komułzykant]

 

świetny wiersz i żadnego komentarza, dziwne. Wyczuwam poczucie bezsilności - rodzaj tego poczucia może być wieloraki, więc tym bardziej ciekawie. u mnie przeżywane wielokrotnie, więc zamiast już byłoby pewnie też. 

mam jedną uwagę (3 i 4 wers w II) bo coś mi nie gra:

gdzie kolce każdą część

tną ciało jak nożykami

 

Wiem o co chodzi, i gdyby (każdą część) umieścić w nawiasie byłoby ok. Bez nawiasu jest niezbyt czytelnie. Skoro jednak mie ma interpunkcji, to może tak?

 

gdzie kolce każdą część

i ciało tną jak ostrzami

 

Pozdrawiam.

[Fred]

Dobry wiersz, emocje budowane na skrajnościach. Troszkę rytm utyka. 

[Maria_M]

Dobry wiersz. Dopracowałabym 1 zwrotkę. Podważasz w nim ponadczasowe wartości, ale masz do tego prawo, jeżeli się w życiu na czymś zawiodłeś. 

Pozdrawiam

[Maria_M]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

od dzisiaj nie już mogę spać,

jak ptak szukam przestrzeni,

leśne bezdroża przemierzam,

by stać się łowcą jeleni.

 

i gdy powiem ci, że miłość to żart,

a zmartwychwstanie to propagana

ty krzykniesz do mnie z całych sił

nadludzkim głosem: Nieprawda! 

 

Tylko sugestia. To Twój wiersz.

pozdrawiam

 

 

Edytowane 16 Grudnia 2017 przez MaksMara (wyświetl historię edycji)