Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

jesiennie


Nata_Kruk

Rekomendowane odpowiedzi

Bardzo ładny, melancholijny wiersz, w którym widzę synchronizację życia ludzkiego z porami roku, a w szerszym zarysie: dostosowywanie nadziei, marzeń, pragnień, do upływu czasu. Tylko wspomnienia są niezmienne, wszystko pozostałe cały czas uległa zmianom tak jak cykliczność przyrody jest w ruchu. Tak to odnoszę do siebie, z przyjemnością czytałam kilka razy.

pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Deonix... zaproponowane "co kiedyś", współgra z wersem, jednak staram się unikać w treści rymowanej, określenia "co", stąd moje "gdy czasem", które odnosi się do wspomnień. Na upartego.. gdy.. można by w ogóle pominąć, ale z nim, mam wyrównany wers.

Wers wyrównałoby też słowo.. czasami.. ale zależało mi w tym miejscu na czymś 'dwucząstkowym'.

Co do rymu.. spadać/poskładać..  na pewno nie jest tym z górnej półki i może nieco drapać w uszy.
To nie fanaberie... :) takie posty zawsze dają do myślenia. Dziękuję za częściową 'rozbiórkę' i fajnie, że było płynnie.

Pozdrawiam.

ps.  było 'często', wymieniałam na 'czasem', ale 'czasu i czasem', to za dużo jak na jedną strofę,

zostawiam jak było na początku.

 

Jacku... zauważyłam dopisaną przez Ciebie strofkę, dziękuję.

Tak, codzienna scena ciągle w ruchu, szkoda, że tych ułomności tak wiele...

 

 

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach


Znaczenia urwisk, zakrętów życia
czas beznamiętnie z wolna zaciera.
Co było niedostępnym szczytem
pagórkiem małym bywa nie raz.

 

Jesień daruje nam okulary
(jeśli już dotrzeć do niej się uda)
abyśmy mogli w nich perspektywy
szersze zobaczyć na wszystkie cuda,

 

jakie udziałem naszym się stały
chociaż bywało, że mimo woli.
Z marzeniami co z lekka przycichły
czasem rozstać się w zgodzie pozwoli.

 

Odrobinę zazdroszczę - w pozytywnym tego słowa znaczeniu - lekkości pióra  :)

Pozdrawiam ciepło :)

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witam -  miło przytulnie zgrabnie - nic dodać nic ująć - serduszko zostawiam.

                                                                                                                                                                           Miłego życzę

                                                                                         

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Bożenko... "Jesień daruje nam okulary (jeśli już dotrzeć do niej się uda)"... jeśli się uda, to prawda...

A marzenia, one zawsze są,  tylko jesienią z lekka cichną. Dziękuję bardzo za wierszowany wpis... :)

Waldku... czyli akceptujesz jak jest, to cieszy. Dziękuję.

Pozdrawiam Was.

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nato, nareszcie się doczekałam Twojego wiersza! Tak dawno nic tu nie "wrzucałaś"...

Bardzo mi się on podoba. Nostalgiczny i wspomnieniowy - lubię takie klimaty. Zgrabnie, płynnie napisany. I oryginalna symbolika.

Nie rozumiem tylko tych "drobinek", które były urwiskami... Drobinki - urwiskami? Może raczej na urwiskach?

Pozdrawiam Cię serdecznie i bardzo się cieszę z Twojego poetyckiego powrotu. :)

Edytowane przez Oxyvia (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Oxyvio, niektórzy odeszli na dobre, szanuję ich wybór, inni (jak ja) robią sobie długi odbój, po prostu i jak widzę, nie jestem jedyna... :)

Co do wiersza... w treści są 'drobiny życia' oraz 'urwisko', w l.poj.
"na urwiskach", nie pasowałoby fonetycznie i miałabym w kolejnych wersach 'pod' i 'na', nie chciałam tego.
II- ga strofka, to pewne niedopowiedzenia, a drobiny życia - to sytuacje/zdarzenia, jedne błahe, inne tak ważne, że stają się niemal urwiskiem. Mam nadzieję, że dałaś się przekonać... :) 
Dziękuję Ci za komentarz i cieszę się, że ogólnie przypadło.
Także pozdrawiam.

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Odczytałam komentarz i ... przeszłam na stronę główną,  a nie mam zwyczaju zostawiać gościa bez odpowiedzi.

Szarobury, ładną refleksję zostawiłeś mi po przeczytaniu.... :)

A mury... jedne stoją, że nijak znaleźć w nich choćby przesmyk, inne są (z)burzone, a w międzyczasie

ciągle rosną nowe i to chyba boli najbardziej.
Dziękuję za odwiedziny, również pozdrawiam.

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Ajar41 Rżysko po słonecznikach   siał słoneczniki zakonnik w Pisku olej da poślizg i ciut połysku mniszkom do żniw pilno także wolą księdzu dać po viagrze niż kucanego berka na rżysku   Pozdrowionka.
    • In memory of Zoya Zelinskaya (née Yushchuk), the Meritorious Activist of Culture of Poland, 1976  Ku pamięci Zoji Zelińskiej (ur. Juszczuk), Zasłużonego Działacza Kultury Polski, 1976 r.   Mrs. Theresa and Mr. Vladek  in their incessant no-win struggle in the 13 Chairs Pub Pani Teresa i Pan Władek w nieustannej walce bez zwycięstwa w Knajpkie "13 Krzeseł"   A FAIRY TALE FOR ADULTS BAIJKA DLA DOROSŁYCH   A SOUND OF CRASH OUTSIDE Mrs. Theresa: It’s the devil knows what! It’s the devil knows what! Mr. Vladek: I’m sick and tired of that al last! Mrs. Theresa: Ah! It’s the devil knows what! Why should you brake on a wet slippery road? Mr. Vladek: But I started braking after you’d grasped at the wheel. Mrs. Theresa: I caught hold of it because you drove at warp speed. Mr. Vladek: I stepped on the gas to escape from a FIAT whose driver was called names by you. Mrs. Theresa: I called names because the FIAT driver looked at me and gave the screw-loose sign at the moment you were overtaking him. Mr. Vladek: He put his forefinger to his temple and twisted it because you put out your right hand as if to show that we were to turn right! Mrs. Theresa: I put out my right hand to show you the tree we were about to run into because of your idiotic driving. Mr. Vladek: But we ran into the other tree! Mrs. Theresa: Of course! As always you did all to spite me! L`IN CHORUS: That’s all! Enough! Divorce! Mrs. Theresa: Right now, immediately, on the spot! Divorce! Mr. Vladek: Without any delay! Presenter: Good evening! Mr. Vladek: Good evening! Mrs. Theresa: (with annoyance) Good evening, goo evening, goo`vning! Yes, yes, yes. yes! Presenter: Our old acquaintances, Theresa and Vladek. The spouses live in accordance with the law of unity and struggle of opposites. Stating that what is real is reasonable Hegel never meant by this their marriage *).   INDOORS Mr. Józef: Oh, my cheers for you. L`IN CHORUS: Good Evening. Mr. Józef: Welcome, Mr. Vladek. AT TABLE Mrs. Theresa: Why did I marry that awkward person! Dozens of men made court to me! They were clever than you, I think. Mr. Vladek: Now I don’t doubt they really were. What a ... I was when I married you. Mrs. Theresa: Yes, my dear. I was so in love with you that failed to notice it at once. Now full stop! Mr. Vladek: Agree! Period! Enough! Mrs. Theresa: Divorce! Mr. Vladek: Divorce! Mrs. Theresa: Right now! This instant! Presenter: Even after finding herself in a short story `Divorce` by Felix Derecki after a short story `A family couple and highway` by Stefania Grodzieńska **) Mrs. Theresa contrived to remain a very practical lady. She took the initiative in her family in her own hands and held it so tightly that almost strangled it. Mr. Vladek (on second thoughts): But whence it turns so, that divorce? We can’t afford of it. What about our car? Our new furniture we’d bought the day before yesterday? Mrs. Theresa: The car has been smashed. Mr. Vladek: I’d hardly wrecked her if ... Mrs. Theresa: But you’ve smashed, smashed her! Furniture? No problem. Just look. Here’s our ottoman, sideboard, bookcase with a built-in bar, table and chairs. Mr. Vladek: Where’s the portrait of a ***)grandfather? Mrs. Theresa: Here you are! Have your portrait of a grandfather. Mr. Vladek: With the Russian wolfhounds ****) at his feet! Mrs. Theresa: With the Russian wolfhounds at his feet! As I was saying, ottoman is going to be mine! Mr. Vladek: Awesome! In exchange for it I’m going to take our table and chairs. Besides I let you have the portrait of a grandfather with the Russian wolfhounds at his feet! Mrs. Theresa: Ha-ha! Your portrait of a grandfather is the last thing that I need. Especially as because he hadn’t been a hunter according the latest news! Mr. Vladek: He hadn’t been, had he? A grandfather? Mrs. Theresa: A grandfather! Mr. Vladek: I recall distinctly how he fired a gu .... Mrs. Theresa: Here you are. Keep a grandfather, I`ll take table and chairs in exchange of his portrait. Mr. Vladek: Oh my! You are going to get the excellent oak chairs in exchange for a grandfather, even though he only pretended to be a hunter? Mrs. Theresa: All right! To avoid unnecessary negotiations I offer to come to an amicable agreement. Ottoman, sideboard, bookcase with a built-in bar are going to be mine, a grandfather is going to remain yours, I`m going to have a mini system in return for his portrait as well as our table and chairs. Mr. Vladek: For goodness` sake, I want to live too. Mrs. Theresa: Live. Mr. Vladek: Theresa, as a matter of fact, what is that very divorce? Just a mere formality! What if to try back from a fresh start? Mrs. Theresa: The fresh start from a grandfather as a starting point, the one who, by the way, even wasn’t a hunter, is only appropriate for folks of twenty, my dear. As to you, you are a have not. Mr. Vladek: Lemme .. Mrs. Theresa: A have not! Mr. Vladek: A have not! Mrs. Theresa: You don’t even have furniture. ... By the way, Vladek! It concerns our furniture ... The wife of Kovalsky, our neighbour from the 10th flat, saw our furniture yesterday and greened with envy. Today she`s literally bursting with envy! Mr. Vladek: What made you think so? Mrs. Theresa: Why do you think she presented the toy kit of The Young Carpenter with our Voitek? Swish-swish-swish! Mr. Vladek: Swish-swish-swish! A-ha! I’ve guessed! Mrs. Theresa: Yes-yes-yes-yes-yes-yes-yes! Mr. Vladek: To saw up our new furniture! Mrs. Theresa: Keep your eyes glued on Voitek. Mr. Vladek: Theresa, aren`t we going to divorce any more? Mrs. Theresa: My dear, at least until you have our car repaired keep your mind off any divorce ... whatever much you might wish it.  
    • @Bożena De-Tre również pozdrawiam i życzę wszelakiego powodzenia ;) @Łukasz Jasiński polityka to godzenie interesów tak wewnętrznie sprzecznych, że no naprawdę sprawa to niełatwa ;)) @Łukasz Jasiński ale pomysł ciekawy jak niegdysiejsze zebrania przedstawicieli w spółdzielniach mieszkaniowych ;)
    • Pomyślałem właśnie, że nawet w ciemności, może być wszystko jasne.   Bywa, że w świetle, bardziej jeszcze.   Lecz niekoniecznie.
    • @Ilona Rutkowska ↔Dzięki:)↔Zapewne każdy zrozumie, trochę inaczej:)↔Pozdrawiam:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...