Pożegnanie

[anna_barbara__czuraj-struzik]

szkarłatnych obłoków żagle

pod stopami

cisza

falami na gwiezdny mur

w dolinie

szumi smutek odległy

głos

z wiatru łopotem

i noc jak wodnica chmur armadą płynie

 

a oczy moje i twoje

w  deszczu strugach

a oczy twoje

jak kwiat magnolii

płoną

usta i ręce zarzucam ci na szyję

i słowa jak perły strącone

przy drodze

[Marlett]

Aniu, wiersz bardzo klimatyczny.

Pięknie wyrażony smutek pożegnania.

pozdrawiaM.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam Barbaro - jak mówią życie to nie bajka - trzeba i to przeżyć Barbaro - polubiłem twój wiersz.

                                                                                                                                                                                                  Radości życzę

[Deonix_]

Bardzo malowniczo, mistycznie i trafnie ujęty smutek pożegnania.

Pozdrawiam serdecznie :)