Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

dlaczego wiatru nie widać

czemu słyszymy echo

 

dlaczego boimy się śmierci

czemu nie widzimy Boga

 

dlaczego słońce nie gaśnie

czemu rzeka nie płynie w tył

 

dlaczego wymyślono zdrady

czemu służą złość i łzy

 

dlaczego człowiek jest mądry

czemu czasem głupieje

 

dlaczego żółw tak długo żyje

czemu nie żyjemy tyle my

 

dlaczego podczas śmiechu

po twarzy płynną łzy

 

dlaczego nie wszyscy umieją

rozumieć wiersze

 

to nie są dziecinne pytania

błądzimy w nich także my

 

 

Opublikowano

dlaczego tak mało miłości

dlaczego zbyt krótki sen

dlaczego brakuje czułości

dlaczego tak smutny dzień

 

dlaczego zbyt ciasna rama

dlaczego nie dla mnie świat

dlaczego znów jestem sama

dlaczego przybywa lat

 

( 1988 )

 

To było Waldemarze na pocieszenie, a przynajmniej taki był mój zamysł.:)

Każdy zadaje sobie tego rodzaju pytania na różnych etapach swojego życia i nie zawsze znajduje  odpowiedzi, nawet u kresu wędrówki.

 

Pozdrawiam ciepło :)

 

Opublikowano

Witaj Oxivio - jest jak piszesz - sami zadajemy trudne pytania - dziękuje za czytanie.

                                                                                                                                                                    Radosnej niedzieli życzę

Opublikowano

Witaj Bożenko - miło że czytałaś - obracałem się troszkę wśród  maleństw - były niby proste pytania - a odpowiedzi

szukałem głęboko...zastanawiałem się.

                                                                                                                                                             Miłego dnia życzę

 

Opublikowano

Witaj Macieju -  miło że zajrzałeś - o tym wszystkim wiem -  ale wiersz pyta po co wymyślono zdrady.

A odpowiedzi nie widzę...oczywiście zartuje...

                                                                                                                                                                              pozd.

                                               

Opublikowano

Witaj Marlett -  miło że zajrzałaś - jest w tym dużo prawdy.

Dzięki za kom.

                                                                                                                                                       miłego życzę

Opublikowano

Ciekawy pomysł, Waldemarze z tymi pytaniami, daje do myślenia, ale mam jednak wątpliwość czy wymienienie ich nawet w tym ładnym szyku, jaki zastosowałwes to poezja..

Ale może tylko ja mam te wątpliwości.

 

Pozdrawiam :>)

AD

Opublikowano (edytowane)

Witaj Andrzeju - wiem że to troszkę kulawa poezja  - ale powiem ci szczerze że prawie wszystkim wierszom

tu publikowanym znaczy nie tylko moim brak tej prawdziwej poezji  -  bez urazy Andrzeju w twoich

też czasem jej brakuje - tacy jesteśmy  - myślimy że jest  to poezja - być może tak ale daleko nam do 

prawdziwych poetów wielkich znanych których też nie wszystkie wiersze to prawdziwa poezja .

A co mamy rozumieć pod słowem poezja - to już inna bajka inna dla każdego z nas.

My sie po prostu bawimy w coś co nazywamy poezją  -  i tego nic nie zmieni .

Mam nadzieje że nie zanudziłem.

                                                                                                                                                                           pozd.

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tajsko am Boże - Modry Ponie, dzie słónko tako samo śwyci, am nie ziam, nie poziam, Bachy tam só i some śmiych. Tajskno Modry Ponie. Tam dangi furajó dali i eszcze abo dzie? A Bociony kapelków nie łoślipsió, a żniwa to psiankno śpisiywanie. dzie Annioł modli sia noczajści i wpierw. Zietrz łuraduje ten zimny deszcz.             Tęsknię Boże, mój Niebieski Panie, czy tam słońce wciąż tak samo świeci, a niwa bezkresna to ciągłe pytanie? Trud żniw są jak motyli drganie, czy są tam śmiejące się dzieci? Tęskno mi za tym Niebieski Panie. Czy bocian świątkom nie zmieni zdanie, świat chmura ponura znów oszpeci, a niwa bezkresna - zadanie na pytanie. Gdzie Anioł Pański jak ranne pianie, tych modlitw przecież nie zaślepi Tęsknię Boże, Ty Niebieski Panie. Wiem, wiem- marne to moje pisanie nic to, że miłość nieprzerwanie świeci, jest niwą bezkresną- jak ciągłe pytanie. Pamięci obłoków ich jeszcze trwanie, z igieł sosnowych wzór tu nie szpeci. Tęsknię za nimi Niebieski Panie, a niwa bezkresna to zawsze pytanie.
    • @MIROSŁAW C.  tak to prawda. I cytat też bardzo dobry. Świat jest wywrócony do góry nogami dzięki
    • Zaprosił mułłę słynnego w Tule hodowca mułów na świeże mule. Uczony nosem swym czułem ocenił: "Mule czuć mułem, a dennych potraw nie jem w ogóle".
    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...