Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

 

     
                      do ludzi
Narodziliście się z popiołu
jak feniks co po niebie lata,
piękne wasze ciała, gładkie i smukłe,

lecz dusze przeklęte

zgniłe.

Niby delikatni, rozkładacie się w środku 

jak ciało w grobie,

bo tam należycie
 

Edytowane przez Tasama (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Ja odczytuję to jako bunt przeciwko zastanej sytuacji. Ludzie - bo do nich mówi autorka - nie są tacy na jakich wyglądają.

Pod pozorami piękna dobra i zdrowia (czytaj moralnego) kryje się zepsucie i degrengolada.

Poza tym ten feniks...  pozwolę sobie odnieść to do fragmentu mojego wiersza pt - Poeta -

...czasem płonie z nadmiaru doznań, by powrócić feniksem...  -  zatem chodzi o poetów (?)  :)

 

Opublikowano

Czytasz witam serdecznie - wiem co ma na myśli autor dobrze kombinujesz

ale dlaczego to dotyczy wszystkich tego nie pojmuje - nie można mierzyć wszystkich

jedną miarą - tak to odczytuje.

                                                                                                                              pozd.

Opublikowano (edytowane)

Czytasz bardzo dobra interpretacja, co do feniksa nawiązałam tu do cytatu biblijnego "z prochu powstałeś, w proch sie obrócisz".

Jestem świadoma, iż wiersz zbyt odnosi się do ogółu, był to jednak celowy zabieg. Znaki juz wprowadziłam. 

 

Edytowane przez Tasama (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...