Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Haiku

Waldemar_Talar_Talar

Przez Waldemar_Talar_Talar
w Haiku

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

jajko baranek

w wiklinowym koszyku

poważne święto 

 

Dawno dawno temu tu byłem a dziś coś mnie skusiło

- bo czytając

niektóre diabli mnie biorą mimo tak poważnego dnia.

Dopowiem że moje nie jest idealne.

Sami osądźcie gdzie leży prawda.                                                                                                      życzę  wszystkim udanych Świąt  

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
1
Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

Witaj - być może jest jak mówisz - ale twoje również odbiegają od reguł . Zresztą co będę dyskutował z  kimś  który na wszystkim się zna

wiersze proza haiku limeryki fraszki  i inne.

Nie można być specem od wszystkiego co widać jak na dłoni.

I nie odbieraj mego kom. jako złośliwego po prostu pisze co czuje.

Mam nadzieje że mnie zrozumiesz -

                                                                                                                          pozd. 

 

 

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
bronmus45

bronmus45

Opublikowano
Opublikowano

- podstawą dla haiku jest obraz zapisany tu i teraz jednym mrugnięciem oka (lub migawki aparatu foto)

- w związku z powyższym, autor tekstu nie ma prawa wypowiadać się o charakterze czynności, jakie dzieją się na tym obrazku...

- typowym niech będzie przykład chłopca, brodzącego w kałuży, o którym autor tekstu nie może powiedzieć, że

a) sprawdza głębokość kałuży

b) sprawdza szczelność obuwia

c) chce umyć zabłocone gumowce

- no więc w rezultacie autor nie wie, po jaką cholerę tenże peel wlazł do tej kałuży i

każda kategoryczna wypowiedź na ten temat jest po prostu encyklopedycznym przykładem antyhaiku...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      coś tam

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Gosława piękna liryka pejzażowa z nutą straty. Cudownie napisane.
    • Jacek_Suchowicz
      Pies zdrajca

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      nie dziękuj , bo na drugi raz nie dam :))
    • Migrena
      Ewangelia wakacyjnych Bogów

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka to ja dziękuję:)     @Gosława Gosławo. Dziękuję Ci za tak trafny i pełen wyczucia komentarz. Masz rację – mentalnie wciąż jestem gdzieś pomiędzy dadaistyczną rewoltą a beatnikowym szeptem przy ognisku. W czasach nylonowych koszul i Radia Luxemburg, dżinsów noszonych do bólu, aż stawały się drugą skórą. W czasach, gdy słowo potrafiło rozcinać jak brzytwa, a wiersz był manifestem, nie "kontentem". Gdy artyści nie robili zdjęć swojego lunchu, tylko rzucali światu w twarz własne sumienie. To były czasy nonkonformizmu – piękne w swojej nieporadności, niebezpieczne w swojej wolności. Filmy, poezja, literatura – rodziły się z buntu, z głodu sensu, z wściekłości na system i z miłości do człowieka. A dziś? Dziś króluje zimny "piksel niebieskie oczko”. Świat patrzy, ale nie widzi. Ludzie nie czytają – ludzie przesuwają. Wiersz to tylko zakładka w przeglądarce. Następna. Następna. Następna. A przecież mogłoby być inaczej. Wyobrażam sobie mężczyznę pochylonego nad twarzą kobiety. Ich usta spotykają się nie dlatego, że telefon się wygasił, tylko dlatego, że serca zadrżały. Pocałunek z miłości – nie z algorytmu. Chwila, której nie da się przesunąć palcem. Czekam na rewolucję. Intelektualną, cielesną, duchową. Ale coraz częściej czuję, że bunt stał się memem, a wolność – funkcją premium. I może właśnie dlatego poezja musi być dziś jak nóż. Ostry, błyszczący, gotowy przeciąć ciszę. Bo kto milczy – ten umiera w wersji cichej. A ja chcę krzyczeć, dopóki jeszcze ktoś słyszy. Jeżeli tak się nie stanie, zgniecie nas sztuczna inteligencja. Nie będzie naszych wierszy. Będą wiersze z AI. I konkursy -- który generator sprawniejszy, szybszy, genialniejszy.     Chciałbym wrócić do czasów swojej młodości ale.....dzisiaj to już możliwe tylko wierszami.   Bardzo Gosławo dziękuję.       @Leszczym bardzo dziękuję za "podzielam powyższą opinię". To dla mnie ważna sprawa :)       @Berenika97 Bereniko. Jeżeli miałabyś kłopoty z zaśnięciem to ja..... Zrobiłbym sobie wianek z Twoich czerwonych róż, włożyłbym go sobie na głowę i siedząc przy Twoim łóżku nuciłbym Ci kołysanki, przygrywając na niewielkim bębenku który posiadam :)   Bardzo Bereniko dziękuję :)
    • Relsom
      Nasze niebo

      Przez Relsom · Opublikowano

      @Łukasz Jasiński @Łukasz JasińskiŁukaszu ,ufam , że  masz rację. Sylabotoniczność ? Trudno mi to wymówić . Jestem prostaczkom w śród osób którzy o poezji coś wiedzą i ją tworzą. Piszę, gdy wzbiorą uczucia .   Ważniejsza jest dla mnie treść niż forma. Cieszą mnie jednak konstruktywne podpowiedzi. Za które dziękuję. Za kilka godzin podzielę się z wami jeszcze jednym utworem który dzisiaj napisałem . Jestem ciekawy opinii. I tu chyba moja przygoda z tym portalem się skończy.    Dziękuję ;)    
    • M_arianne
      Tu on, out

      Przez M_arianne · Opublikowano

      On, ona, ono... A - no, no!    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...