"kwintesencja życia"

[Amelia Brzozowska]

Żyję...
A może to tylko złudzenie?
Zgrabna iluzja na kształt szklanej kuli,
Która wraz z ruchem wypełnia się śniegiem,
Dając wrażenie prawdziwej wichury?

Szukam...
Naiwnie rozglądam się w locie,
Choć wiem, że siebie odnaleźć nie sposób
Pośród tysięcy takich jednakowych płatków
I niezliczonych, równobrzmiących głosów.

Umrę...
Czy wtedy pęknie szklana kula?
A może świat się zatrzęsie w posadach,
Aby znów mogła rozpętać się burza
I nowe płatki zaczęły upadać?

[natalia]

i świat mi sie zaśnieżył pięknymi płatkami drobniuteńkich gwiazdek
Wierszyk miło się czytało, podoba mi się.

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

[Dorma]

Wiesz, slicznie opisalas te kule i te platki.Normalnie widze ten caly obraz i ciebie posrodku lecaca i szukajaca samej siebie.

Bardzo ladnie..Tylko cos mi zgrzyta w drogiej zwrotce, a dokladniej 4 wers..Nie rymuje sie co psuje rytm wiersza i jest za dlugi co rowniez psuje rytm.

Pozrawiam