Brutalne szczęście

[Waldemar_Talar_Talar]

już od szczenięcych lat
szukał szczęścia tu i tam
nie jeden kram odwiedził
gdzie koguciki i wiatraki
ubarwiały chwilowo czas

potem wracała rzeczywistość
słońce za chmury się kryło
ojciec znowu wracał pijany
krzyczał do mnie należy świat

wówczas matka cicho płakała
on szybko umykałem pod stół
by uniknąć brutalnych łap
które gorsze były od wzroku

dopiero gdy był nastolatkiem
spotkało go jego szczęście
na które czekał od zawsze
ojciec tak się upił że zmarł

[WiJa]

jakże szczęście może być blisko, bo szczęściem może być wszystko, co jest lepsze od śmiertelnego niebezpieczeństwa, jak wówczas (jak nigdy już chyba więcej/bardziej) było to oczywiste :)

[WiJa]

poza tym, że to jest wstrząsający wiersz :)

[Waldemar_Talar_Talar]

@WiJa

Witam - i znowu racja po twojej stronie WiJa .
Dziękuje za obecność i kom .
pozd.

[Waldemar_Talar_Talar]

@WiJa

Witam ponownie - faktycznie ciężki wiersz ale jak prawdziwy .
pozd.