Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

chmury klownów rzucają cienie
czerwonymi nosami deszczu
niewinne słońca kryją grzechy
wiary bronią cnotliwe kurwy
zbierając daninę z nierządu
zapętlone w rolach ról
dawno sprzedały resztki
własnych kalekich prawd

zwyczajność nabiera mocy
broni przed krzywieniem światła
pozwala przetrwać dżihad krzyżowców
śmieje się z krucjat przeciwko dzieleniu chleba
i codziennie ocala symetrię ognisk

Opublikowano

Macając zimne ściany
mierząc własna miara
sprzedawca szlachetności
władca namiętności
litania ciemnych latarni
śni mu się po nocach
sznurem tętni krew
w podciętych żył pustce
gdzie fakty nic wspólnego
z jajecznica mamuśki
podana na miękko
z serwetka
nie maja
bełkot snem się staje


Opublikowano

@Mariusz_Sukmanowski
trudne tematy są trudne to wkomponowania w swoje życie... gryzą Cię bardzo na początku są jak piasek w małży... ale powoli zwyczajność owija ten mały piaseczek i powoduje ze cos co gryzło i bolało na początku, cos co nie pasowało do reszty ciebie nagle staje się elementem twojego jestestwa.... i przyzwyczajasz się do tej cząstki jakby już Twojej... pokazujesz ja innym i nagle odkrywasz ze ona gryzie innych w oczy :))))...wiec zaczynasz się ukrywać pod normalnością...

Opublikowano

@Mariusz_Sukmanowski
chodziło mi bardziej o to ze kiedy nagle jakaś idea zaczyna do Ciebie przemawiać, to odkrywasz ze ta idea musi pociągnąć za sobą jakieś określone działania.. twoje stare ja nie zgadza się na twoje nowe ja... widząc w tym jakaś hipokryzje ...ścierają się tak dopóty dopóki nie osiągną jakieś normalności kiedy sobie już nie będą przeszkadzać , następuje zwyczajność

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...