słoik tulipanów

[Kraft_]

wiosennym ukradkiem
głupie wspomnienia zawsze
i nie ma nic ponad tylko niebo

w dole
wężykiem rozmieniony na drobne
nie całkiem chyląc się ku ziemi
nie dotrzymuję obietnic

późnym wieczorem
trwam w mistyfikacjach
kojarząc potoki i niech się stanie

rankiem dusze uciekają z okien
a ja patrzę na słoik
okradziony z wiosny

[Mariusz_Sukmanowski]

Tak jakoś wiosną czuję się bardziej nabity w słoik niźli innymi porami roku.
Ale odczuwam (w sobie) immanentne prawo, by "nie całkiem chylić się ku ziemi", bez względu na "względy" :)
Więc póki na wschody patrzę...

Wzdryga mnie ten wiersz i dygocze, i drga.
Tyle prawd w tym słoiku.
pozdr

[Dariusz Sokołowski]

@Kraft_
Ciekawy, taka martwa natura...
Pzdr

[Grzegorz_Konieczny]

Mnie wiosna skłania raczej do resetu wspomnień i odświeżania spojrzenia. Pozdrowienia od nowicjusza na portalu. Ładnie tu.

Naj-maj

Drżenie zwątpienie sumienia chłosta
W maju na wszystko odpowiedź jest prosta
Na każde pytanie odpowiedź niezmienna:

Lśni w słońcu brzoza
wczesnowiosenna