Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano



chcesz mnie zobaczyć wiatrem
zaczniesz mną mocno oddychać
nabierać powietrza w żagle
będę dreszczami przenikać

gorączka rozszerzy powietrze
lejące soplami kamienie
zastygną jak krople wosku
lodowcem będzie nam ziemia

zamienia oddech w skrzydlatą
parę zwyczajnych znaków
codziennie dając odwagę
naszym zbłąkanym śladom

patrzmy w przestworza
Opublikowano

@Marlett
Marlett Słonko,

troszkę niekonsekwentne dziecko Ci wyszło.
może się da jaszcze wychować.
W pierwszej zwrotce masz rym w wersach naprzemiennych.

wiatrem - żagle
oddychać - przenikać

W drugiej zwrotce tylko

powietrze - kamienie

W trzeciej zwrotce nie mogę dojrzeć rymu nigdzie.

Miłego dnia :)

Opublikowano

@Alicja_Wysocka
Wiem Alicjo , przed Tobą nic się nie ukryje.
Rymy przypadkowe , bardziej chyba skupiłam się nad treścią wiersza.
Jeśli miałabyś podszepty....?
Dziękuję i pozdrawiaM.

Opublikowano

@Marlett

Witaj - przepraszam cię za ten wpis pod wierszem ale mam problem z zalogowaniem się w nowym systemie który mi zainstalował syn w mym komputerze ,
Zapomniałem hasła pierwszego logowania - notatki gdzieś zagubiłem.
Próbuje z kontaktować się z Mateuszem ale bez skutecznie - nie odpowiada
na ani na poczcie ani na forum .
Może ty wiesz jak się z nim skontaktować - bo Tylko on może mi pomóc .
pozd.

Opublikowano

@Waldemar_Talar_Talar
Ja z Mateuszem kontaktuje się na priv., jest jeszcze e- mail ;

[email protected]

Poza tym nie znam innych kontaktów. Możesz jeszcze pod swoim postem tu zgłosić raport. Być może Mateusz jest obecnie w pracy. Być może zajrzy na portal w godz, późniejszych . Myślę ,że do wieczora problem zostanie rozwiązany. :)

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...