Na śmierć Siergieja Jesienina

[Julian_Antos]

Dzisiaj deszcz po tobie płacze,
Wyje z bólu zimny wiatr
Kruk na brzozie tęskno kracze,
Zasępiony cały świat

Piewco drzew, księżyca w wodzie,
Wiejskich chat i łanów zbóż
I tańczących w korowodzie,
Ciemnych nocy, jasnych zórz

Wielkim byłeś ty poetą,
Muzom dałeś duszę swą
Gdy zabrakło atramentu
Napisałeś wiersze krwią

Nie czekałeś, aż na ganku
Spotka cię wesoły maj,
Odjechałeś o poranku
Na różowym koniu w dal

[Marlett]

@Julian_Antos
Moją uwagę przyciągną tytuł ponieważ bardzo lubię lirykę
tegoż poety. Rzeczywiście ostatni wiersz Jesienin napisał własną krwią;

Żegnaj, przyjacielu, do widzenia,
Drogi mój, od krwi serdecznej bliższy.
Ta rozłąka w ciemnych przeznaczeniach
Obietnicą połączenia błyszczy.

Żegnaj bez uścisku dłoni i bez słowa.
Nie martw się, cień smutku z czoła przegoń.
W życiu ludzkim – śmierć to rzecz nie nowa,
A i życie samo – nic nowego

PozdrawiaM.

[Stary_Kredens]

piekne i proste a Jesienin coz liryka w najlepszym wydaniu
pozdrawiam kredens

[Waldemar_Talar_Talar]

@Julian_Antos

Witaj - zasłużył na tak poetycko brzmiący wiersz.
pozd.

[Julian_Antos]

@Marlett
po raz drugi czytam Jesienina w tłumaczeniu i mogę powiedzieć tylko jedno: błagam, czytajcie w oryginale, w wierszach Jesienina język jest kluczowy, w tłumaczeniu w ogóle nie czuje się ducha jego wierszy

[Marlett]

@Julian_Antos
Na szczęście znam język w którym pisał Jesienin :)
Niestety w oryginale nie da się tu przytoczyć :))


PozdrawiaM.

[Szymon_Patek]

To wspaniale, że dzisiaj ktoś wspomina Jesienina. Ukłon i pozdrowienia :)