Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@Marlett
Niestety pewnie z 95% do algorytmy wbijające zwane potocznie botami, ich celem jest rejestracja i publikacja automatycznych reklam, słabo zabezpieczone portale na to pozwalają...

Osób żywych treścią ducha, kilka... naście?

Opublikowano

@Sabre_Wolfik
Masz wiele racji. Kiedyś byłam użytkowniczką pewnego forum.
Naocznie widziałam jak boty zjadały portal.
Na tym forum te kilkanaście osób publikujących wiersze w 80% ograniczają się jedynie do wklejenia utworu i na tym koniec.
Nie wiem z czego to wynika. Może z lenistwa , może z nieśmiałości czy też z braku umiejętności interpretowania wierszy.
Na palcach jednej ręki można policzyć osoby komentujące.
Minęły dobre czasy dla Poezji.org :(

Opublikowano

@Marlett

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



bo po mojemu wiersz powinien
mieć jakiś balkon, mówmy temat
żeby móc pod nim coś wykrzyczeć,
a jeśli piękny, to zaśpiewać

gdy go umieścisz za wysoko,
to możliwości nikną w chmurach
wyciągać wnioski, męczyć, głowić
raczej się nie chce, więc się buja

wybaczcie proszę wszyscy mądrzy,
bo ala kota ma jak wiecie
zmyjcie mi głowę gdy z miłości
do tego zwierza, wiersz zeszpecę

Pozdrawiam pięknie :)

Opublikowano

@Marlett @Alicja_Wysocka
Zresztą... po co komu taki portal, jeśli można już znaleźć w sieci strony online, na których możliwe jest wygenerowanie sobie wiersza wedle własnych upodobań.
Każdy może określić kilka reguł, wkleić treść sugeratywną i cieszyć się współautorstwem poematu
Algorytmy działają jeszcze stosunkowo wolno, ale wyniki wprawiają już w osłupienie.
I teraz uzewnętrzniasz emocje jako treść klucz, generujesz wiersz, wklejasz na forum i cieszysz się poklaskiem.

Wierszomaty wymiatają.

Opublikowano

@Sabre_Wolfik
Jednym słowem oszustwo nie do wykrycia.
Rzecz oczywista ,że nie chciałabym komentować takiego wytworu.
Oświeciło mnie... chyba czytałam tu kilka takich wierszy, ale pewności nie mam. Osoba która dopuszcza się takich rzeczy nie potrafi odpowiedzieć na komentarze pod wierszem. Kiedyś w komentarzu spytałam dlaczego nigdy nie odpowiada na opinie czytelników, autor po prostu zniknął.
Coś takiego znalazłam w sieci ;

''Drżąca linia
Spowolnionych oddechów wszechświata –
Zapada się gwałtownie.

Grawitacyjny kolaps
Przenikającego oblicza
I innych barw światłocieni…

Miliardami słońc
Poniewiera iskrę w panteonie Boga –

Diamentem
Trzymanym oburącz.''

Pewności nikt nie może mieć co do autorstwa :)

Opublikowano

@Marlett
I teraz Marlett otwórz szeroko oczy wyobraźni, żeby łatwiej mi było tłumaczyć.
Gdzieś tam w zagranicznych instytutach neurolingwistycznych trwają złożone prace nad wykrzesaniem iskry świadomości. Niezwykle skomplikowane algorytmy naśladują niemal doskonale zdrowy rozsądek, próbując upodobnić się jak najbardziej, do któregoś z wzorców, które z kolei odnajdują wszędzie dookoła siebie, gdzie tylko się nie poruszą w sieci internet. Przemierzają jego bezmiar we wszystkich językach, wędrując jako beznamiętne boty. Bezosobowe formy zorganizowanej algorytmizacji, w każdej ponurej sekundzie przemierzają przestrzeń internetu wzdłuż i w szerz, czytając każde z naszych słów. Analizują je i wzbogacają się o nie, sycąc się zarówno treścią jak i składnią. Na efekt nie trzeba długo czekać. Efektem są na razie ostrożne bezosobowe wpisy, które w sposób coraz bardziej efektywny i wyrafinowany wdrażają się w nasze życie. Najpierw oczywiście komercyjnie, sprzedawane w tajemnicy dla korporacji, dla których układają (copywriter’ują) slogany reklamowe w sam raz pod nasz umysł, nasze zainteresowania, orientacje i poziom emocjonalno-duchowy. Bezlitośnie uwzględniają porę dnia, nasz humor, ogólne nastawienie i poczucie szczęścia. Później będzie tylko agresywniej. Będą pisać do nas e-maile, czy zagadywać poprzez różnorakie komunikatory. Celem będzie wciągnięcie w rozmowę, wyssanie z nas jak najwięcej ludzkości, której każdy z nas jest nieprzebranym i niewyczerpanym źródłem. Przy odpowiednim stopniu komplikacji wszystko zacznie się im udawać. Nie będziesz już miała pewności z kim rozmawiasz. Będą dysponować ogromną wiedzą o świecie i o Tobie. Ten triumf matematyki zachwieje normalnością, jaką dotychczas znałaś.Wydawać by się mogło, że my poeci jesteśmy bezpieczni… nic bardziej mylnego. Bo co będzie za chwilę, jeżeli już teraz nie można rozpoznać czy wiesz napisał człowiek czy maszyna?

Opublikowano

@Sabre_Wolfik
Człowiek skonstruował maszyny na swój użytek.
Obecnie jest mnóstwo maszyn do wytarzania - generatorów.
Maszyny będą wytwarzać tyle - póki co -na ile pozwoli im człowiek.
Nie wiemy jak skończy się ten wyścig... ale pewnie nie najlepiej dla ludzkości. Tymczasem piszmy wiersze z własnych doświadczeń odczuć i emocji.
P.S. Portale społecznościowe są nośnikami wiadomości o ludziach - każdy o każdym ..
Takie portale wysysają z ludzi energię, uzależniają :)

  • 2 tygodnie później...
  • 2 tygodnie później...
  • 3 tygodnie później...
Opublikowano

@Marlett
nie uważasz chyba, że to jest normalne, żeby się dopraszać o możliwość publikacji, a (taka segregacja) jest to może nawet pewien rodzaj podcięcia skrzydeł. no i wcale nie tak dawno i to przez długi okres komentowałem wiele wierszy, ale niektórzy lepsi krytycy skutecznie zgasili we mnie ten zapał. i myślę, że nie tylko we mnie

Opublikowano

@WiJa
Nie jestem za jakąkolwiek segregacją.
Każdy zna swoje możliwości i wie gdzie publikować.
Ja publikuję tu gdzie nie ma awantur
i staram się komentować w miarę możliwości.
Nie możesz dać sobie podcinać skrzydeł, rób swoje.
Ja na tym forum znalazłam przyjaciół i wrogów.
Inaczej mówiąc przyjaciele okazali się wrogami.
Przyjęłam więc zasadę ; psy szczekają , a karawana idzie dalej.
PozdrawiaM.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • As pomału maca muła, mopsa   Ej, ma miętę, kruki maca! Mi kurkę tę imam je
    • Wypłowiała Ci na słońcu ta sukienka, deszcz wybielił z dłoni żółty odcień skóry. Ale dzielnie opiekujesz się zmarłymi, Panno Mario, która zeszłaś z boskiej chmury. Maryjko z grobu babci, stoisz cicho przy akacji, wysłuchujesz skarg potoku. Dzisiaj rwetes na cmentarzu, dużo ludzi. Fala płynie z naręczami siat i kwiatów. Ty na co dzień, dbasz o spokóǰ, mimo wiatrów. Towarzyszko pozaziemskiej ich podróży. Stoisz cicho przy akacji. Wysłuchujesz skarg potoku, że już bliskich nie ma z boku. Sa anioły i jezuski, są krzyżyki. Mi Maryjka sercu bliska, niczym matka. Symbolicznie poły sukni rozchylila, żeby schować się tam mogła cała dziatwa.   Maryjko - stoisz cicho. Wysłuchujesz skarg potoku, że już bliskich nie ma z boku. Wezmę pędzel, odmaluję Ci sukienkę. Pilnuj grobu na kolejne i ćwierć wieku. Bywam czasem, myślę często - ty tu jesteś. Pani wierna, opiekunko bez urlopu.       XxxxX Jak się nudzisz, bez pomysłu i fantazji, farbkę w rękę, idź na cmenatrz i pomaluj suknię Marii, biały welon, twarz i ręce a odwdzięczy się uśmiechem, gdzieś tam z raju.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Cień nie jest dobitny, gdy obraz bywa ciemny.  
    • @Wiesław J.K. Werter w ostatnich swoich chwilach przywdziewa taki surdut. Później dla wszystkich jego naśladowców stanie się on swoistym symbolem. I będą chcieli rozstać się z życiem ubrani właśnie w niego
    • Zakończył się już kolejny długi bal cieni tancerze już zasnęli radośni i zmęczeni trzymając tancerki za szczupłe dłonie białe jak posiwiałe me włosy i skronie kroplami deszczu niebo teraz zapłacze może kiedyś ten bal świętych zobaczę bo to dla wszystkich są wtedy imieniny wspomnienia snują opuszczone rodziny płoną znicze w kwiatach toną zimne groby na znak pamięci w szczególny czas żałoby wieczny odpoczynek odmawiam myślami nasi ukochani znowu są, znowu z nami choć niewidzialni czuję ich obecności dziękując za lata pełne dobrej miłości na czas zadumy mocno serce zabiło szukam słońca ,które się teraz skryło nie odrywając od szarego nieba wzroku dziś w przededniu zaduszkowego mroku gdy rajska orkiestra w niebie requiem gra tutaj na ziemi się ściele listopadowa mgła
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...