Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jest Ośrodek, jeszcze przed otwarciem -

mężczyźni na schodach, kobiety
czekają na krzesłach
za szklanymi drzwiami, przed szklanymi drzwiami,
(między nimi Gizela, jak przecinek w zdaniu
złożonym,
szybko i dość sprawnie wyjmuje swoje
zwoje jelit...)

Kiwam głową: ciekawe
te zwapnienia, jakież są różne
jej połowy twarzy, niepodobne oczy
(jedno stale pląsa!)

Już po wszystkim - ja na tarczy,
ja na tarczy, drga mi dolna powieka, gdy obok
chodnikiem
w przeciwną stronę

na cieniutkich nóżkach nad wyraz obojętnie
kiwa się kawka


.





Opublikowano

dla mię chaotyczne i nie pochlastane - ( moje heheh ) ( "Pisanie polega nie na umiejętności pisania, lecz na umiejętności wykreślania tego, co jest źle napisane" - Czechow ) ... np."Gizela - dość sprawnie wyjmuje swoje zwoje jelit ...") = jako charakterystyka postaci na początek dramy heheh. A "szybko i dość sprawnie " jakoś mię nie tigą zez tą powagą, aaale co to kurna warsztat?? ;)))

Opublikowano

Na moje oko, Ośrodek to (np.) szpital psychiatryczny. Na początku można odnieść wrażenie, że podmiot liryczny jest tyko postronnym obserwatorem, kimś, kto się przygląda (być może jest tam dla Gizeli, jednej z pacjentek; pewnie coś go z nią łączy), ale później wygląda na to, że to podmiot liryczny jest jednym z pacjentów (wobec czego to Gizela jest na zewnątrz; to ona przyszła i obserwuje); świadczą o tym zaburzenia jego wizji. Przewrotne. I dobrze.

Trzeba się pozastanawiać, ale ja to akurat lubię w poezji.

Pozdrawiam

  • 1 miesiąc temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 Pozwoliłem sobie trochę zmienić, w dobrej wierze i z szacunkiem:   Już idzie, by stanąć blisko, tam gdzie Jej szukasz codziennie. Wzlot uczuć, gorąc serca, to wszystko, co wam do szczęścia potrzebne.
    • @sisy89 Dużo tu czułości, delikatności, ale też dojrzałości w spojrzeniu na relację. Nie ma tu taniego romantyzmu — zamiast tego jest refleksyjność i intymność, co czyni wiersz naprawdę wartościowym.
    • @Berenika97 Piękna, dojrzała fraszka z mocnym przekazem i subtelną puentą. Porusza tematy bliskie każdemu i czyni to z klasą.
    • @Waldemar_Talar_Talar To dojrzały, refleksyjny utwór. Mimo prostoty języka niesie głębokie przesłanie. Można go odczytywać jako próbę oswojenia się z tym, co nieuchronne – i to właśnie czyni go wartościowym. Twój wiersz porusza uniwersalne, trudne tematy: śmierć, smutek i żal. Są one ujęte jako nieuniknione elementy ludzkiego życia – „życiowe wariacje” – co jest trafnym i filozoficznym podejściem.
    • siedzę w tym barze z piwem za dwa dolce i dziwką, co pachnie jak spalony toast. wszyscy tu czekają — na koniec zmiany, na wygraną w totka, na śmierć z klasą. a klasa tu umarła w '87. facet obok gada o swojej kobiecie, że go zdradziła z pastorem. pastor podobno ma lepsze auto, i większe poczucie winy. może też większego fiuta — nie wiem, nie pytam. w łazience śmierdzi krwią i wybielaczem, jakby ktoś próbował zedrzeć z siebie czas paznokciem. kiedy wracam do stolika, kelnerka mówi mi, że wyglądam na zmęczonego. mówię jej, że to nie zmęczenie, to życie mnie przeżuło i wypluło jak pestkę wiśni. śmieje się. ma ładne zęby jak na kogoś, kto widział tyle, co ja. wracam do domu, pies szczeka, kot nie żyje, a listonosz zostawił rachunek za wodę, której nie mam i światło, którego nie chcę. odpalam papierosa, patrzę w ścianę, i myślę, że jutro będzie dokładnie takie samo. i to, kurwa, najlepsze, na co mogę liczyć.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...