Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jeśli dała Ci ta zła kobieta
To, czego ja dać nie umialam
Czego nie mam
Uratowała mnie teraz
przed straconym czasem
I ciebie...
co nawiasem mówiąc
przyniesie zapomnienie


Jak Ci przejdzie ta kobieta,
Która chwilą zakłóciła spokój,
To nie wracaj już, Cie proszę
Drzwi mam swe zamknięte kluczem

W skrzynke wrzuć w kopercie,
to co dałam na otwarcie
moich białych, ciężkich drzwi

I nie wracaj
Przecież dałam Ci ten klucz
Byś był, zawsze wtedy,
Kiedy drzwi są otwarte
Przekluczam się za Tobą już

Stanę z boku
spojrzę na siebie
I nie wrócę też.

Opublikowano

Tylko ten jeden raz spróbuję zmierzyć się z Pani pisaniem.
Jest niedbałe, byle jakie. Nie uznaje Pani zasad pisowni polskiej, zasad garamatyki i ortografii języka polskiego w jakimkolwiek wymiarze.

Moja propozycja co do tego tekstu, aczkolwiek nie wiem, czy da się coś zrobić:


Jeśli dała ci cokolwiek ta kobieta,
czego dać nie umiałam, czego nie mam,
to uratowała mnie i ciebie.

Jeżeli odejdzie po chwili zapomnienia,
to nie przychodź. Drzwi mam zmknięte na klucz.

Wrzuć do skrzynki kopertę z groszami,
które dałam na otwarcie moich białych, ciężkich drzwi
i nie wracaj mimo, że chyba ciągle masz mój klucz.

***
Pozdrawiam. e.
Opublikowano

@maria_bard

A i miło było poznać...tak bajdełej...
Nie musi Pani poprawiać moich tekstów, ja je jednak lubie, lubie też, kiedy nie jest nudno;)
poprawię się z czasem pewno...

Ah ta młodzież...

Polecam Grubsona Z Marysią -Jedna z planet ;)

Taka to niewyrachawiwowana młodzież;)

Każdy jest inny,dziwny nie dla innych, dla siebie. Nikt nie musi akceptować mojej planety wystarczy, że ja ją lubie;)


Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Ok. Jeżeli ty, to taki "słodkawy" młodziak, to życzę rozwoju.

Wszak do niczyjej legitymacji czy dowodu nie patrzę.
Gratuluję samozadowolenia. Bierz na klatę i szóstki i jedynki z internetowego dziennika.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...