Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wypisuję karmelowe hasła na murach portali
by później pokryć je niebieskim sprayem
a częściej zgodnie z nastrojem rozwalam granatem

wszystko bez ciebie
byłoby normalne:
ciemny stół tylko do posiłków z rodziną
kanapa w deseniu milczenia wgapiona w serial
i żal że czasu za szybko ubywa
ciągle nowymi strużkami na twarzy

nie słuchaj gdy mówię
że włazisz mi bez pardonu w drogi
bo lubię kurz który wzbijasz

Opublikowano

Hmmm, te "mącidrogi" wbrew pozorom są jednak drogie :)...tak bez powodu nie potrafimy godzić się z milczeniem czy strużkami na twarzy.
Ważne i dobrze rokujące jest to, że peelka lubi jeszcze kurz który on wzbija.
Spodobało mi się :)

Opublikowano

"mącidrodze" - neologizm, który konsekwentnie spina klamrą tytuł z puentą, wszystko ma swoje miejsce i jest przemyślane. Działania peelki można porównać do miotania się w przestrzeni, szukania odpowiedniego wyjścia, co objawia się działaniem pod wpływem emocji, zmianą zdania i z punktu widzenia czytelnika (mojego) podmiot liryczny mógłby odpowiedzieć na pytanie zadane mu przez zaistniałą sytuację - "tak, nie, nie wiem".
Pozdrawiam:)

Opublikowano

TYTUŁ wiersza wskazywałby adresata, a jest nim sama droga opatrzona takim a nie innym przymiotnikiem;
- pierwsza zwrotka jest wypowiedzią peela i gdyby ją powiązać z tytułem, otrzymujemy informację (my - czytelnicy) o zmiennych sposobach "wędrowania" ale i o samej drodze, gdyż drogą okazuje się "mural portali";
- kolejny fragment wiersza opowiada o warunkowaniu "normalności" w sposobie bycia/życia, bo gdyby nie możliwość wędrowania po portalach i zostawiania na nich śladów swojej obecności ("haseł") - "normalne" życie toczyłoby się "przy stole" albo "na kanapie" przed serialem; trudno zgadnąć skąd zatem wzięła by się świadomość upływu czasu i "żal" z tego powodu...bo owe "strużki na twarzy" można już przypisać jako łzy wyciskane przez serial...
- zagadką dla mnie jest trzeci fragment: kto jest tym adresatem, który ma być głuchy na uwagi peela, że ktoś włazi mu "bez pardonu w drogi", bo lubi zadymiarzy grasujących w internetowych mediach...Internauci? Blogerzy? Czy zbuntowani przeciw rzeczywistości poeci...Pewnie oni wszyscy...Ale nie oni są bohaterami wiersza, tylko jak wskazuje tytuł, "mącidroga" - sama możliwość internetowych spotkań, potyczek i wymiany myśli...Ok!

Opublikowano

Pierwszy trop odnośnie tytuły był trafny - dedykowany "mącidrodze", któremu podmiot zawdzięcza huśtawkę emocji, utrwalanych w "portalowych" wierszach.
Natomiast "strużki" odcinamy od świata seriali - to upływ czasu, który rzeźbi kolejne kanaliki na twarzach, zwłaszcza rozczarowanych...

Opublikowano

Na mój słaby gust poetycki, prymitywny i zwyczajny odchodzisz zbyt daleko od liryki, stawiając na logikę, konsekwencję i bezbłędność formalną.

Ale to nie zarzut, to moje widzimisię. Wspominam Twoje teksty do piosenek...

Uściski. E.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Nie zarzucam Ci braku wierności sobie. Absolutnie! Lubię Twoje klimaty.
Może jestem zbyt prostacka, kiedy czytam wiersze. Na pewno.

Może zbyt często szukam czegoś, co mnie wzruszy niż każe myśleć:-)
Myślenia mam i tak zbyt wiele:-).

Pisz! Uściski.
E.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...