nieuporządkowanie

[Szary_Kwiatek]

tylko sumą snów jestem
czyichś myśli jak
ryb ławica
bez własnego przeznazenia
ani oblicza
czyimś stopniem drabiny
tłem dla zdarzeń
workiem poplątanych myśli

nie posiadam własnego losu
tylko czyjeś inne, pomieszane

dla nikogo najwazniejsza
gorzkie żale rozsypane
ktoś je nazwał
złączył w oblicze w lustrze oglądane
nieokreśloną pustkę
źrennic z tego ciała wskazanych

wziełam twoje uczucie za płaszcz
otuliłam się zachwytem
wreszcie ktoś zobaczył we mnie konkret
dla mnie szukał moich oczu
zawiesił na mnie westchnień tren
ustanowił na sekundę panią własnego losu

stworzyłeś mnie
dla mnie samej

odchodząc zabierz mnie
jednym westchnieniem na ustach
jedną łzę dla naszego zbawienia
upuszczę
nie wykrzekaj
się
mojego imienia