Jan_Wodnik Opublikowano 16 Lutego 2014 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 16 Lutego 2014 ogród płonie bielą i świeci cekinami na czarnych gałęziach w brzozowej ciszy kołysze do śmierci mroźnymi falami kołdrami bieli ucisza wianie wyrasta wśród miękkich kroków pomiędzy nami jak snu koniec i nowy początek życia poza nami wwiercam się w ziemię kret zimowy drążę pod lodem gdzie kości spróchniałe oświetlają drogę w korytarzach wspomnień w komnatach pamięci skrytych przed martwym słowem i wzrokiem tam źródła żywe leniwe styksy płyną wieczne kwiaty kwitną wśród alejek i stalaktytów szkielety powstają i czaszki przestrzelone łyskają oczodołami otwierają się wrota mitów na nieskończony podziemny firmament tu się znalazłem wyżej ogród biały straszy jak siekiera skazańca i umarły świat tu siebie ocalam wodę żywą piję ze źródeł ziemi zawieram tu tajemny pakt z czarnym aniołem co kusi różami o płatkach rdzawych jak krew i listkach lekkich jak popiół biegną ku mnie wieki w spiżach w takt trąb bojowych tańczą znajome cienie na ścianach - dusze wołają o przebudzenie a ja rosnę dąb czarny pośród prochów i łuków triumfalnych rzek odwiecznych co leniwie płyną wrastam korzeniami głęboko tam gdzie rozkołysane pola poszarzałych kęp nieśmiertelników Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Krystian_Kosouliev Opublikowano 16 Lutego 2014 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 16 Lutego 2014 Tekst bardzo oddziałujący na wyobraźnię, podoba mi się użycie herbertowskiego zabiegu z brakiem interpunkcji, bardzo dynamiczny. Pozdrawiam Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
M_Patriota Opublikowano 16 Lutego 2014 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 16 Lutego 2014 Janku, przypominasz mi Słowackiego... Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Jan_Wodnik Opublikowano 18 Lutego 2014 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 18 Lutego 2014 krystian: dzięki za dobre słowo. Pozdrawiam patriota: Słowacki ? Nie miałem go na myśli , ale porównanie mnie onieśmiela. pozdrawiam ciepło. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
gabrysia_cabaj Opublikowano 22 Lutego 2014 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 22 Lutego 2014 Myślę, wydaje mi się, że Twoje wiersze, Janie, są piękne, współczesne, a jednak w pewnym sensie klasyczne, co niczego im nie ujmuje, a przeciwnie, wpisuje się w nurt rzeki, tej lirycznej. Pozdr. G. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Jan_Wodnik Opublikowano 25 Lutego 2014 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 25 Lutego 2014 Miła jesteś, dzięki. J. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
gabrysia_cabaj Opublikowano 1 Marca 2014 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 1 Marca 2014 nie wiem, czy jestem miła, czy to ma jakieś znaczenie? - wiem, co mi się podoba, w czym fałszu nie czuję, co nie jest pisaniem pod, pożal się Boże, publiczkę. Pozdr. G. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się