Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Piekło nie jest gorące
Jest zamarznięte i zamarza mocniej z każdą chwilą

Jesteś zimna
Chłód przynosi Piekło

Zamarza wiatr niosący zapach
I słowa ostre i zimne jak sople lodu

Ciepło krwi nie roztopi zamarzniętego serca
Sól łez nie roztopi ściętych mrozem tafli oczu

Potrzeba iskry
Która podpali chrust

Ogień wpłynie w żyły
Wulkaniczna lawa rozgrzeje serce

Czując ciepło swych ciał
Zaśniemy wtuleni w siebie z daleka od Pandemonium

Opublikowano

Błażeju,
Dawno mnie nie było na forum. Kiedyś przeczytałam kilka Twoich wierszy i starałam się do nich odnieść. Z tego co pamiętam wada tych wierszy było zbytnie przegadanie.
Niestety ten minus został.
Widoczny jest zwłaszcza w pierwszej zwrotce.

Pozbyłabym się połowy niepotrzebnych słów. Z różnych względów.
Banał: ...i słowa ostre i zimne jak sople lodu... Zwrot o słowach jak lód jest już tak sponiewierany częstotliwością użycia, ze nie robi żadnego wrażenia. To samo dotyczy roztopienia zamarzniętego serca....
a potem znów ....lawa która to serce ma rozgrzać....
Nie chcę się wymądrzać, ale chyba w poezji chodzi o to , żeby przy pomocy niebanalnych metafor i oszczędności słowa wyrazić to co się czuje. Tym się różni poezja od prozy.
Myślę, że powinieneś więcej czytać innych i zwrócić uwagę na środki wyrazu jakich używają inni piszący. Wierszy jest masa, począwszy od
Sofoklesa skończywszy na współczesnych.
Pozdrawiam serdecznie, życząc wytrwałości i pomysłu na wyrażenie myśli.
Ps. Jeśli chcesz, żeby Twoje wiersze były komentowane, to nie proś o komentarz, tylko sam czytaj i odnoś się do przeczytanych wierszy, a spotkasz się na pewno z wzajemnością....)


  • 1 miesiąc temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Pan Ropuch Twój wiersz ma piękną, intymną atmosferę. Metafora pięciolinii jako przestrzeni, gdzie druga osoba może "się rozgościć" wśród "szeptów, jęków i westchnień" jest bardzo zmysłowa i muzyczna. Bardzo mi się podoba.  
    • @Wiesław J.K. Oddałeś w swoim wierszu naszą skomplikowaną relację z czasem. Widzę pewną mądrość życiową i refleksję nad paradoksami czasu. Szczególnie podoba mi się kontrast między czasem "dobrze zużytym" a "zmarnowanym" oraz obraz czasu opisywanego "różnymi językami" w różnych mediach. Ps. A niektórzy twierdzą, że czasu nie ma.  
    • @MIROSŁAW C. Miły, refleksyjny wiersz z autentyczną emocją. A co do gąsienic - to jednak wolę ich inne stadium rozwoju. :) Pozdrawiam. 
    • @Dominika Moon super-ego:) pozdrawiam:)
    • @Migrena Twój wiersz to rana, która krwawi słowami. Czytając go, czuję, jak każda metafora wbija się pod skórę jak ten piasek z twojego lata - boleśnie i prawdziwie Piszesz o miłości jak o żywiole, jak o czymś, co nie zna granic ani litości. "Kochałem cię jak pustynia ulewę" - tak właśnie kocha się naprawdę - z desperacją, z głodem, który nie ma końca. Nie szukasz pociechy w pięknie, tylko prawdy w bólu. Jesień w twoim wierszu to nie tylko zmiana pór roku - to śmierć wszystkiego. Widzę te popalone krawędzie wspomnień, które się rozpadają w palcach. Końcówka rozbija serce. Ten samotny podmiot z piaskiem w oczach, z tęsknotą "co ma kształt noża" - to obraz tak konkretny, że fizycznie boli. Piszesz tak, jakbyś wyrywał słowa z własnego ciała, jakby każda linia kosztowała cię kawałek duszy. Pięknie! 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...