Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nowe Jeruzalem

Izabela_Iks
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Izabela_Iks

Izabela_Iks

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Boże mój,

zabierz mnie
do swej niebiańskiej krainy,
do anielskiego przedsionka,
gdzie biały chór sławi Twe imię.

zabierz mnie
do bezpiecznej wieczności,
gdzie jedynym płomieniem
jest Twoja miłość.

przeprowadź mnie
przez najzłotszą bramę,
przez delikatny powiew wiatru.

przeprowadź mnie
przez szeregi kochających Cię dusz
i postaw mnie wśród nich.

proszę,
daj ujrzeć blask Twego tronu,
przy którym najsłodsza stoi Maryja.

zabierz mnie
na krańce swojego miłosierdzia,
gdzie nie ma głodu,
gdzie wszystko orzeźwia.

zabierz mnie
do wiecznego szczęścia.

zabierz mnie
po prostu do siebie.

Devil_de_la_Muerte_

Devil_de_la_Muerte_

Opublikowano
Opublikowano

Sama mnie pani wzywa???? To i jestem, i dam rajską wyspę, którą otacza lazurowe morze, a delfiny tańczą na płetwach ogonowych, wiecznie się uśmiechając. Piękna kolorowa plaża, zielone drzewa, drinki i anioły będą, ale te upadłe. Nie ma czego się bać ciepło jest zawsze i woda ognista, tylko raz na pół roku... tego nie zdradzę. Przyjęta pani jest i ma miejscówkę, tylko proszę nie wrzeszczeć imienia jestem ten któren jest ok? To zapraszamy z otwartymi ramionami:-)
Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • andrew
      To mogła być ONA

      Przez andrew · Opublikowano

      @Berenika97

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Tectosmith
      Na święta

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Powyższy kolega jest właśnie jedną z form agresji na tym forum.  Ponawiam, co napisałem wcześniej.  Dodam jeszcze jedynie, że epilog w Twoim wierszu jest dwuznaczny a środowisko tutaj jest zorientowane religijnie więc nie mam pojęcia, jak zareagują.  Życzę powodzenia. 
    • Berenika97
      Piloerekcja

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski   Napisałeś bardzo intrygujący, zmysłowy wiersz o intensywnym doświadczeniu bliskości i pożądania. Wiersz działa jak impresja - stany, obrazy, doznania w ich intensywności i ulotności, a także jest tu ekstaza maetafizyczna. Bardzo mi się podoba.  
    • Wiechu J. K.
      MRÓWKI część druga

      Przez Wiechu J. K. · Opublikowano

      MRÓWKI część druga Później się okazało, że zajęły całą polanę po brzegi, a więc szybka ucieczka była raczej niemożliwa. Zatem nie było możliwości, aby wyjść na zewnątrz namiotu bezpiecznie, a mrówek coraz więcej gromadziło się w namiocie.  Przestraszyłem się nie na żarty i nagle przypomniałem sobie wczorajsze zdarzenie. Wędrując przez las i szukając dogodnego miejsca na rozbicie namiotu, ponieważ postanowiłem spędzić tam noc na pobliskiej polanie, poczułem w pewnym momencie ugryzienie podobne do tego jakie doświadczyłem przed chwilą. Zobaczyłem na nodze duża czerwoną mrówkę, a więc to ta mała istota była przyczyną nagłego bólu.  Rozgniewany z powodu zadanego mi bólu i w odruchu adrenaliny rzuciłem kamieniem w mrowisko, których o dziwo było sporo w tym miejscu, znajdujące się nieopodal starego dębu. To był błąd, który doprowadził mnie do obecnej niewesołej sytuacji.  Zamiast strząsnąć  mrówkę z nogi i uciekać z tego miejsca tak szybko jak tylko możliwe to ja na przekór zaistniałej sytuacji rozbiłem namiot niedaleko tegoż mrowiska.  Szczerze mówiąc nie przypuszczałem, że mrówki potrafią się mścić i że jest ich tak wiele. Przypomniało mi się, że czytałem niegdyś o mrówkach żyjących w Australii i Afryce, które wędrują gromadnie i pożerają wszystko co żywe napotykają na swojej drodze. Te mrówki co otaczały mój namiot, na moje szczęście nie należały do tego żarłocznego gatunku, lecz to nie oznacza, że nie były  groźne. Uświadomiłem sobie grozę sytuacji i nie pozostało mi nic innego jak tylko szybka próba ucieczki z polany.   cdn. 
    • Berenika97
      To mogła być ONA

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @andrew   To piękny wiersz o ulotności chwili i sile wyobraźni. Uchwyciłeś coś, co chyba każdy zna - ten moment, gdy jedno spojrzenie wystarczy, by w ułamku sekundy stworzyć całą historię. Pozdrawiam. :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...