„Opętanie”

[Krystian_Kosouliev]

Tyle do stracenia mam,
Kiedy jestem całkiem sam.
Wokół tylko nędzny pył,
Czuję się, jakbym znów tu był...

Zgubna trwogo,
Martwa nadziejo,
Wspaniała księżniczko,
Tak niewiele do zbawienia.

Budzę się ubrany
W podarte sukmany,
Chodzę kalecząc stopy,
Żebrząc nawrotny.

Przewracam wywracając się,
Odwracam zawracając,
Znikam w przepływach deszczu,
We mgle rozpuszczonej.

[M_Patriota]

Lubię wiersze o smutku, cierpieniu... Bo sam cierpię, tylko fizycznie...

[Sylwester_Lasota]

forma bardzo nieskładna, a treść też jakaś taka niepoukładana, ale przeczytałem :)
pozdrawiam i do poczytania :)

[Krystian_Kosouliev]

@M_Patriota
Te stany przeżywa każdy w większym lub mniejszym stopniu. Najtrudniej jest jednak je wyrazić i nauczyć się z nimi żyć. Ale z drugiej strony bez nich byśmy nie poznali siebie.

[Krystian_Kosouliev]

@Sylwester_Lasota
Z tego co widzę to w końcówce powinno być 'rozpuszczonych', ogólnie to było takie rozproszenie różnych myśli :) Również pozdrawiam.