Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

ucieczka w zapach chryzantem

sława_zaczek
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

sława_zaczek

sława_zaczek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano


w doniczce zasiałam dzieciństwo

zanurzyć się chciałam w ciepło
rodzicielskich dłoni kołyszących wieczorem
wysłuchać ojca leśnych opowieści

zasiałam dzieciństwo

tak szybko wyrosło
dojrzało
zbiera pokłosie lat byłych
nie poczuję dłoni ojca
na moich włosach leśnej woni
nie zanurzę twarzy w matczyną zapaskę
mieszanych woni budyniu waniliowego
świątecznego ciasta i bigosu

znicz jedynie płonie we mnie
dla pokoleń


moje wspomnienia pachną już chryzantemami
Wodzu_Wodzu

Wodzu_Wodzu

Opublikowano
Opublikowano

@sława_zaczek
"w doniczce zasiałam dzieciństwo"
Wspaniałe zdanie. Straszliwie wymowne. Przy nim rozwinięcie jest jedynie domieszką zwieńczającą dzieło. W tym zdaniu zawarłaś wiele lat przebiegających po myślach. Utkałaś taki eteryczny obraz pod który każdy z nas swoje wersy może dopisać...

sława_zaczek

sława_zaczek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

kochani, jestem niezmiernie wzruszona odpowiedzią na moje wynurzenia, :)

e-m-e-m, to miło, że zaglądasz:D

Mietku, takie jest życie, kiedy jesteśmy młodzi, wydaje się że nic nas złego nie siegnie...

sun- ukłony :)

marku- przynaję rację, poprawiłam :D

Wodzu-Wodzu, dzięki,

Wszystkim życzę dobrego jutra!!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Półistnienie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar Witaj i dziękuję!   Dziękuję za te słowa. Pozdrawiam.:) @AmberBardzo dziękuję! Jest mi niezmiernie miło. :) @Simon Tracy@Adler@violetta@sisy89Bardzo serdecznie Wam dziękuję! 
    • Marek.zak1
      Gryps od serca

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Dobry wiersz, oryginalny i bardzo emocjonalny. Co do meritum, czytałem wspomnienia wrocławskiego "czołowego" gangstera "Greka" ("Byłem gangsterem" i sequele). Ożenił się w więzieniu z babką, która na niego czekała. Po ślubie, po przysługującym intymnym spotkaniu, napisał, a to zapamiętałem: nie wydawała się osobą bardzo wyposzczoną. Życie.  Grek umarł na covid w pandemii.  Pozdr. 
    • Robert Witold Gorzkowski
      Semel heres, sempel heres

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Berenika97 nieraz już miałem dosyć, moja biblioteka o wsi i dworach obejmuje kilkaset pozycji. Mam unikatowe prace z międzywojnia różnych frakcji od potępiających politykę dworu aż do wychwalania ziemiaństwa. Sam należę do dwóch organizacji monarchistycznych. Klubu zachowawczo- monarchistycznego podchodzącego do monarchii w sposób naukowy i związku monarchistów polskich który pragnie powrotu królestwa polskiego. Byłem w delegacji polskiej do ostatnich potomków króla Augusta III w Dreźnie. Naszym przewodniczącym jest hrabia Henryk Sobański którego córka wyszła za hr Reja którego rodzina posiada zamek nad Loarą i tak dalej muszę już kończyć bo wzywają mnie obowiązki pozdrawiam was serdecznie Robert
    • Annna2
      Semel heres, sempel heres

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski  atam, ale dzięki. Ty jesteś niezwykły. To co zrobiłeś dla mnie, wysłałeś mi swoje publikacje.  Pięknie opisane,( to słowo- piękne to zbyt mało)  Berenika wszystko już napisała- to co zrobiłeś dla nauki i historii. Robert jeszcze tylko jeden aspekt- dziękuję za Tatę, bo jak zobaczył Ossendowskiego i między kartkami święte obrazki- miał łzy w oczach. Dziękuję Jak powiedziałam mu że robisz album o Maryi to powiedział że masz piękne Serce. Dziękuję
    • Berenika97
      Półistnienie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @huzarcBardzo dziękuję! Tak, dokładnie tak – melancholia jako postać, nie stan. Ktoś, kto mieszka z tobą, zna cię lepiej niż ty sam, i właśnie dlatego potrafi tak skutecznie wygaszać. Nie przez dramatyczny wybuch, ale przez ciche, codzienne odbieranie jasności.  @Migrena Twoje słowa są dla mnie darem. Bo widzisz w tym wierszu nie tylko ból, ale całą jego architekturę – metafory, napięcia, balansowanie. "Studium stanów lękowych i depresyjnych" – tak, to było pisane z wnętrza, nie z dystansu. I że to zobaczyłaś, że to nazwałaś... to dużo dla mnie znaczy.  Dziękuję za "pełną podziwu duszę"   :). Zostaję z wdzięcznością. Bardzo dziękuję!  @Annna2Bardzo dziękuję! Czasem wystarczy usłyszeć "będzie lepiej", żeby poczuć, że nie jest się samemu w tym wszystkim. Trzymam się.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Marek.zak1Bardzo dziękuję! Zwątpienie – tak, to dobre słowo. Melancholia pięknie wygląda w wierszach, ale w życiu jest znacznie mniej poetycka :) A że jej nie masz? Ciesz się tym i trzymaj daleko. Dziękuję za słońce – łapię każdy promień, jaki mogę. :) @Alicja_Wysocka To piękna metafora – dróżka, która sama nie wie. Bo tak właśnie jest: balansowanie, wahanie, niewiedzenie. Ale Twoje słońce pada na tę dróżkę i czyni ją trochę jaśniejszą.Dziękuję za słońce – łapię je wdzięcznie.:) @andrew Wczoraj odeszło – to prawda. Ale czasem trzeba się jeszcze z nim pożegnać, zanim zacznie się układać jutro. Tęsknota to nie słabość, to część przejścia. A potem, tak – nowa szata, klocki lego, kolory. Ale we własnym tempie. Dziękuję za te słowa. Za przypomnienie, że można inaczej. Bardzo dziękuję za piękny komentarz! 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...