Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zazdroszczę im bliskości pleców
aksamit skóry chłonę głodnym wzrokiem
gdybym był zaskrońcem
ty leśną polaną
niestety tak nie jest

albo chociaż jeepem
ty szeroką jezdnią
żadne skróty jednak
nie prowadzą doń

słowa to żadna ekstaza
ale niech



Świnoujście 30 V 2013

Opublikowano

...kobiety zakochują się przez uszy..więc mógłbyś troszkę się wysilić..watpię by jakaś Marry..poleciała na takie porównania..jak leśna polana(jeszcze by uszło)..i szeroka jezdnia(tutaj to raczej lepsza scieżynka..i to jeszcze dziewicza..byłaby wskazana)..:)Zwłaszcza ,że chcesz unużać w niej swojego "zaskrońca"..proponował bym:" gdybym był pasikonikiem,a ty łodygą trawy,moglibyśmy pobujać się w słońcu,ale te parszywe wstążki piją za dwóch,więc nie dziw się że, jestem taki zazdrosny":)..lub coś w tym stylu..co z Wackiem i Jeepem..jak i parkowaniem ma niewiele wspólnego:)no chyba ,że Ona stoi przy drodze.i nie ma czasu na pierdoły..to wiersz jest ,aż nadto budujący..by uznała Cię za łosia:)- pozdrawiam Heniek:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


intencją tego tworu nie było na szczęście wywołanie u jakiejś Marry chuci zakochania się w autorze. Natomiast co ja poradzę, że naturalnym biotopem zaskrońca są leśne polany ... :( Cóż... skoro osobiście wolisz ścieżynki to polecam samochodzik na baterie :))
  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

@cezary_dacyszyn
do erotyka daleko, ale pierwsze dwa wersy są apetyczne...

gdybym był zorro
a ty moją szpadą
albo chociaż...

niestety tak nie jest

słowa to nie ekstaza
ale wstążeczki stanika
mogą być początkiem
tylko jak je rozwiązać ;)

Cezary, pomyśl o finezji :)))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • w poniedziałek odbierzesz papierową skórę, światłem przeczuloną.   we wtorek zezłomujemy uszkodzone tętnice i żyły. zapakujesz je starannie w żółte pudełko.   niebieskie szkiełka wymęczone tym co widziały zabierzesz w środę.   słowa, myśli i uczucia oddam ci w czwartek. zrobisz z nich nawóz, nim czas je rozpadnie.   po kości wpadniesz w piątek, piąteczek, piątunio. zmieszasz z alkoholem, skutecznie osłabisz.   w sobotę na przygotowaną żyzną glebę rozrzucisz przygotowany wcześniej kompost. oczyszczoną mieszankę mnie złożysz w dołek i zasypiesz. pozwolisz wyrosnąć. w niedzielę zabierzesz mnie do domu.   potem odpocznij.
    • @Rafael Marius Zdjęcia podkreślają obraz nadchodzącej wiosny, zwłaszcza z pszczółką w roli głównej. Stanowiąc w treści wiersza, niezaprzeczalny cykl zaczynający się od wiosny i kończący zimą, obok innych istnień, jest naturalnym mięśniem 'Tkanki DMT', który przechowuje w pamięci kolejne narodziny i tak w kółko.   Pozdrawiam cię serdecznie
    • Łamiąc zimę w rok wdarł się, – Przyszedł Twój miesiąc Marsie. Dziś w Ciebie nie wierzą – (Inaczej lęki śmierzą) – Wiara Greków upadła! Wiara Rzymian upadła! Lecz są wojny – problemat: Czyż ducha wojny nie ma? Byłabyż rzecz bez ducha? Wątpliwe, bajek słuchaj: Sprawom dano patronów – Myśl starodawną ponów. Nie wierzysz w śmiesznostki? Słusznie, lecz to drobnostki: Jeśli tam jest jakiś świat I ze stanów tego rad Zamiast mieć go w nosie Rozsądnym zdałoby się, Żeby czuwał stamtąd ktoś, Śląc swą miłość albo złość, Tchnąc chłód na łby gorące Lub znów grzejąc jak słońce, Gdy tamten świat chce wojny. – Bądź w strachu spokojny: Nie jesteś, świat nie jest sam! Dobrze czy źle idziesz tam; A tu gdzieś pokój, gdzieś bój! – Spod Marsa przy Marsie stój! . . . Trudne, tu pokojowcy – Zechcą mnie do ról owcy, A ja słaby poeta, Lecz pod pantofel – gdzież tam! Ale po cichu duszą, Sam tęsknię, gnać nie muszą…   Ilustracja: Anonimowy rysunek pt. „The Triumph of Mars” (Tryumf Marsa), z około 1759.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Chciałabym nadać jakąś modę Jakąkolwiek Siedzę skitrana w swoich czterech ścianach Czuję jak mnie gniecie stęchłe zakurzone powietrze Wyciska mi na twarzy grymas pospolitości. Kiedyś bardzo starałam się być jakaś Dzisiaj myślę, że jestem aż nadto Teraz boję się, że jestem dziwna Wmawiam sobie, że to dobrze Ale też szczerze w to wierzę Boże broń od nijakości Bulgocze mi pod czachą pełno myśli Chcą wyjść, ja im nie pozwalam Chcą się udzielić innym Samotnie lgną do towarzystwa Ktoś mnie określi Ktoś mnie obrazi Ktoś pomyśli o mnie brzydko Ktoś mnie nie zechce Ja to rubin, wsadź mnie w kolczyk Będę dyndać przy uchu i nic nie powiem Będę milczeć zawieszona w niemym krzyku Usłyszysz mój głos gdy na to pozwolisz Chcę się przedrzeć przez tłum Stanąć przed zgrają Powiedzieć, że jestem I będę taka, a nie inna Że od teraz będą mnie naśladować Jak Simon mówi Będą robić co każę, co wolno, co fajne, co ładne Pstryknę kostkę domina Będę patrzeć jak upadają jedna po drugiej   alicja
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        To pewnie wulkaniczne.     Jak to na otwartym oceanie.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...