Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

O leniu jeleniu


Rekomendowane odpowiedzi

W gęstwinie kędy pleni się ziele
jął lenić jowialnie się jeleń
zdrój pieni się poi się cielę
wziął jeleń źdźbło w dziąsło i miele

ciął dziąsłem źdźbło mełł i miętolił
by łania lojalna do woli
swą rączą pęcinką wysmukłą
wśród łączki złożyła mu ukłon

tak łudził się łasy podboju
ubyło by z lędźwi i łoju
gdy łatwy młodziutkiej łup łani
legł z nim by w miłosnej tu dani

lecz mylił lowelas się wielce
w zapędach o gibkiej panience
co w łuny poświacie ulegle
łuskałaby pędy mu biegle

ni łuny ni pełni ni łani
cóż leni los zwykle do bani
bo gdy kłodą legną popędy
człek czmycha nie patrząc którędy

miłosnym tąpnięciem wstrząśnięty
zatęsknił wyłącznie do renty
i smętnie ułożył się w cieniu
ot koniec o leniu jeleniu.




Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Sławka:
w mercedesie wciąż mi chce się


Hania:
Zatęskniłem za przaśną garymażerką. Chciałem też trochę spuścić powietrza bo forum tak się ostatnio zawieszczyło, że strach pisać ;).


Beata:
Dziękuję za miłe.


Jan:
Fajny to chyba adekwatny do tematu komplement, za który dziękuję.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Jacek_Suchowicz

Witaj Jacku. Dziękuję za pochwałę i uwagi. Najbardziej bałem się o pierwszy wers (10) ale wybrałem kędy zamiast np gdzie. No i o to, że nadałem jeleniowi trochę cech ludzkich (człek czmycha). Zwróciłeś mi uwagę na co innego. Może być "bo kłodą gdy legną popędy" lub "bo zawdy gdy..."???? Nie wiem. Dziękuję MM.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Markowi_Miros -

Przeczytałem - wiersz bardzo mi się spdobał - jest napisany w wesołym rytmie i zgrabnie. A poza tym, to na Podlasiu w Puszczy Knyszyńskiej, gdzie mieszkam, teraz jelenie mają gody i rycząc na całą puszczę nawołują samice, by z nimi uprawiać seks.

Pozdrawiam serdecznie i wesoło wreszcie w piękną złotą jesień, przynajmniej tak jest dzisiaj na Podlasiu. Mietko Podlasiak

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dodaję text, bo przecież nie wszyscy muszą słyszeć, bardzo nie delikatny byłem   Mgliści! Mgliści!   Téy ręki chyba ráz pierwßy ruchy Przywykłéy KURZYM STUKANIOM Pradawne Rodu (ręki bogów!) kieruią duchy Oporną ßeptom i graniom.   Ręka – potrzeba – być iako różdżka (rózga!) Morzu każąca i mia∫tu, I wßy∫tkim gło∫om i ∫ercom; pu∫tka Bogom po∫łußna – poiazdu (wrum !!)   Bez myśli wła∫néy ani woli, POZA Prędkości dziką mocą zwierza, POZA Pogardą śmierci i cierpień – żołnierza U∫t nieznaiących podłe ∫łowo: boli. (wrumm!)   Poiazdem śmigłym taka ręka, pewną, Wło∫em przepaści, bły∫kawicą toru, Niemożéł pogrom – poci∫k plą∫u – tęcza Gniewną ścież ognia rozpa∫ániu ∫tworu Wrogiego ślącá z niewidzialnych krain Zdań przewiezionych zawieruchę káźni (rózga!).   U∫łyß głos, o!, u∫łyß głos – to mówi Niebo! Słyß i piß iak déßcz (to mówi Ziémia), piß, to idzie żniwo! Małe drzwi, wą∫kie drzwi z nocy w dni w noc i w i – na powrót; Nie bóy śię, nabóy-gniéw, na bóy-∫én, już u wrót (mgliści!):   Twoia ręka nieu∫trach mi∫trz miecza ćwiczoną Muśi być: pióro bronią, ścieżka (znik) zielono... (poiaw) Paiąk na niczym, nie przerywáy żyłki – Ona twoia. Do∫konału żąda dzieło – Mgliści! Mgliść ową ∫śiy palcami, rękopi∫u ∫trzenic Pu∫tę śpiewáć moczárem – czárem mocy, zdrzewić! Ręka w pióro poiazdem boiowa dla bogów: Słowa ∫płyną wieczerne – ∫iłą ∫práwiß pokóy! Czołgiem bądź nam rozumnym i myśliwcem prawym...   Mgliści!   Wrum! Rózga! Kurzym stukaniom? Bojowym! Mgliści!
    • świat nie zwraca uwagi na nasze myśli marzenia  czasami się zatrzymuje  patrzy z ironią na nas  jak na intruza    zapominamy kim jesteśmy gubimy Boga  a świat rozgrywa swój mecz  bez nas nie może się obyć  daje więc trochę światła  wystarczy aby zostawić  mrok za sobą  wskoczyć na piedestał    niekiedy daje władać czasem  wszystko ustawiamy na nowo  mimo zadowolenia  upada nie tylko na kolana    tylko czasami się wstydzimy    5.2024 andrew 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      A ja się czuję całkiem żywy jeszcze:)))   Pozdrawiam  
    • Komentarz odautorski: należy śpiewać w formie Bel Canto - głęboko, spokojnie i wolno...   Łukasz Jasiński 
    • @poezja.tanczy @poezja.tanczydziękuje pozdrawiam  ciepło @andrew
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...