Powroty

[Cami]

„Powroty” (pamięci tym, których odnalazłem)

Dryfuję samotnie w bezmiar oceanu
stara łódź nie raz pokonywała sztormy
spękany kadłub i wytarte wiosła
przywołują odległe wspomnienia

Gęsta mgła wyłania oblicza
napotkanych ludzi
niedokończonych spraw
minionych namiętności

Azymut milczącej gwiazdy
rytmicznie przecina fale
materiał masztowego żagla
dobrze zna smak ludzkiej soli

Kiedy tylko widzę ląd
natychmiast cumuję
otwieram stęsknione serce
by choć przez chwilę

Spróchniała łajba już osuszona
kolejny bagaż załadowany
mosiężne wiosła puszczają
wielbiony pomost z nocnego uścisku

Wpatrzony w dal ocieram łzę
stęskniona dusza płacze
lecz wypełniona nadzieją
że jeszcze Cię zobaczę

[Nata_Kruk]

Całość napisana w bardzo prosty sposób, może aż za prosty...
Pewnie i inni, doradziliby, żeby pomijać zwroty jak, "stęsknione serce", czy
"stęskniona dusza", przy okazji powtórzyłeś ten sam czasownik.
Pozdrawiam.

[M._Krzywak]

"Wpłynąłem na suchy przestwór oceanu..."

No, jeszcze troszeczkę brakuję :)