****

[Jolanta_S.]

łubin zakradł się nieproszony
rozłożył kolory tuż przy płocie
obok krzewuszka przyciąga magią
malinowej delikatności

na pergoli wiją się drobne listki
i bajkowe fioletowo-niebieskie
obficie rozwieszone kwiaty klematisu
twarzą do nieba

rozkwita herbaciana róża
wiatr kołysze bujany
i rozsiewa woń goździków
a przy oczku merdają dwa psy

topielica przywołuje
zapachy i barwy czerwca
zapisuję na płótnie kolory
pachną ogrody przemijania

w gorącym klimacie płyną dni
słońce oślepia
pali
"pogoda jest dla bogaczy"

pozostaje konkretna odpowiedź
może to nie odpowiedź a pytanie
pada
- jestem bogata

[al_meriusz]

cudna pierwsza strofa!

a później z rzadką konsekwencją przeprowadzana destrukcja do zera

jakby wokół ciebie coraz bardziej rozrzedzało się powietrze, oddech wiersza nerwowy.

jeśli nie takie było zamierzenie, proponowałbym ci przeanalizować pierwszą strofę pod względem treści i formy i zachowując spójność obrazu doprowadzić wszystko do pomyślnych brzegów.

np. drugą strofę zacząłbym: 'na pergoli wiją się listki', bo listki z reguły są drobne a strofa pozostaje tym sposobem w rytmie pierwszej.

kłaniam się

[Jolanta_S.]

dziękuję, taki fajny anioł stróż :)
listki - faktycznie.
natura jest mocno związana z człowiekiem jedno i drugie potrafi wybuchnąć w najmniej spodziewanym momencie.
jestem rozdygotana w każdym wierszu, a jeśli nie to większość z nich stanowi ten charakterystyczny obraz ciągłych zmian...

do miłego