Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

****

Pan_Biały
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/143635--/

Rekomendowane odpowiedzi

Pan_Biały

Pan_Biały

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

nie myśl że trwam w przekonaniu że od wczoraj jest dziś
co pewne jak gorąca kawa o 6.30 rano stygnie na parapecie wróbel
lekki odłam podniecenia rozciąć i zszyć
chirurgia poniedziałków rozkręca się na rogu stołu
córcia zostawiła niedokończone zadanie
kanapka i sok pomarańczowy modli się za nami
światło
idziemy do szkoły wiatr pościeli łóżko

al_meriusz

al_meriusz

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




ładna impresja codzienności; tchnąca spokojem, ufnością, odpowiedzialnością.

a może warto zmienić na:

kanapka i sok pomarańczowy modlą się za nami

?


i może:

idziemy do szkoły łóżko pościeli wiatr

?

serdeczne pozdrowienia
Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
Opublikowano

Przedmówca ma rację.. kanapka i sok... modlą się..
poza tym, powtórzę.. impresja codzienności a to:

"chirurgia poniedziałków rozkręca się na rogu stołu" .. :) oraz
(...)
"idziemy do szkoły wiatr pościeli łóżko"... tu nic bym nie zmieniała.

Pozdrawiam.

al_meriusz

al_meriusz

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


a jeśli "modli się za nami światło"
dzięki za wgryzienie się w tekst
pozdrawiam

jeśli modli się za nami światło, to może niepotrzebnie utrudniasz kanapką i sokiem w mianowniku - które też są na stole obok niedokończonego zadania.
za to gdy już się na to modlące się światło wpadnie (najlepiej bez pomocy autora ;-), wtedy kanapka i sok nagle stają się fragmentem obrazu zobaczonym kątem oka, a odbiór bardziej realistyczny.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/143635--/
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Omagamoga
      wybory

      Przez Omagamoga · Opublikowano

      wybrałem pogodę i pole i las
    • Robert Witold Gorzkowski
      Szczebiot

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka skoro nie porwał ten wiersz, może czas pokazać własny? z chęcią przeczytam:)   to napisałem 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Myślę że Marek ujął tą poezję najtrafniej.
    • Alicja_Wysocka
      Szczebiot

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski Po co ten wiersz?    @Robert Witold GorzkowskiTo Twój? O co chodzi?    
    • Robert Witold Gorzkowski
      Szczebiot

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Znowu zapłoną ognie w twych oczach Otwierasz szafy przepastne wrota Kurz już się zebrał na jasnych włosach Melancholijnie zza zaświatów kochasz.   A cóż tu robią stare sukienki Zielona w stójkę rękaw bufiasty Materiał piękny niczym gipiura Kiedyś na trawie zagniotła kwiaty.   Ręce zanurzasz w szafy otchłanie W niej zwiewnych myśli kłębią się moce Czujesz ich młodość poezja staje Ulotny obłok młodość dostaje.   Do piersi tulisz te wszystkie cuda Kręcisz się z nimi jak w pięknym walcu Wciąż jeszcze myślisz że z ich pomocą Cofnie się życia okrągły parkiet.   Bezwiednie wciskasz cud rękawiczki Na których w świetle jeszcze widoczne Składanych w nocy słów pocałunki I przysiąg czułych żarzące moce.   I po kolei wszystko wyciągasz Aż ze zdziwieniem patrzą się stroje Jakby pytały czym zasłużyły  Żeby powrócić na ciało twoje.   Ta purpurowa dwunasta biła  on obejmował tak ściskał w talii w głowie bąbelki jeszcze kłębiły wzmogły wspomnienia rzeczy ożyły.   Ta letnia z halką jeszcze ją czujesz Wiatr cię utulał układał plisy Jak się dobierał do twoich ramion Jak czule szeptał jak ją kołysał.   Ta aksamitna gdy do opery spóźniona biegłaś w jesienne słota lekko siedziała na drugim piętrze  W mroku skrywała kochanka swego.   No i ta żółta wycięty dekolt  tysiące oczu błądziło za nim  kto ci przywróci zapach konwalii  i kiedy pierwsze pachniały róże.   I choć włożona jest ta sukienka  co silnie serce wzruszała nocą pod nią już nie ma pięknego ciała mrok przykrył szafę opadły liście .
    • Alicja_Wysocka
      Szczebiot

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski Dziękuję za szczerość i pasję, z jaką śledzisz twórczość na portalach poetyckich — to widać i słychać. Jednak poezja to nie tylko „ambicja” czy „wielkie tematy”. To także umiejętność poruszenia czytelnika, rytm, melodia słów i szczerość, niezależnie od rozmiaru czy złożoności wersu. „Prosta rymowanka” może być świadomym wyborem — nie każdy wiersz musi kruszyć góry czy zrywać zasłony tajemnic. Czasem to właśnie lekkość i naturalność otwierają drzwi do serca. Jeśli szukasz wielkich dzieł, dobrze — ale proszę nie lekceważ tych, którzy potrafią czarować słowem i radością tworzenia, nawet na pozór „o niczym”. Przyznam szczerze, że skoro sam nie czujesz się  poetą, może warto spojrzeć na twórczość z większą pokorą i ciekawością — zamiast narzekać, dobrze jest czasem posiedzieć u boku tych, którzy słowem potrafią czarować, i uczyć się, jak duży szczeka. Na końcu — każdy czytelnik i poeta ma swoje miejsce, a różnorodność jest siłą, nie słabością. Pozdrawiam serdecznie i życzę wielu inspiracji!  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...